พวกเรา ช่างยิ่งใหญ่ และองอาจ ธรรมชาติ นั้นเป็นเพียง เรื่องขี้ผง พวกเรา กว้างขวาง ยั่งยืนยง สิ่งใด ที่ประสงค์ ต้องได้มา อันนภา กว้างใหญ่ ไพศาล พวกเราก็ ต่อยวดยาน สู่ท้างฟ้า อันบาดาล ลึกล้ำ สุดพรรณา แต่พวกเรา นี่แหละหนา จะลงไป พวกเรา ยืนหยัดสู้ พระเจ้า ศรัทธาของ พวกเรา ไม่รู้ไปไหน หลงระเริง ในอำนาจ สุดจิตใจ แม้นสิ่งใด ยั้งไวได้ เป็นไม่มี แต่ดูเถอะ ชาวเรา ผู้เริงพลัง เฉกลิงน้อย ที่ยังวิ่ง อยู่กับที่ คิดหรือว่า จะชนะได้ ทั้งปฐพี เพียงนาที พระคว่ำมือ ก็จบลง
Darkness_Hero 17 ก.ย. 2550 23:56 น. - ID 107226 
1394
12
0
18 กันยายน 2550 00:08 น. - comment id 755268
เป็นมนุษย์ริหยุดฟ้า คิดเพียงว่าพสุธาอยู่ใต้เท้า ไม่สนใจอาทิตย์จันทร์พันดวงดาว คือตัวเราตัว กู ผู้ยิ่งใหญ่....
18 กันยายน 2550 00:15 น. - comment id 755271
น้อง Darkness_Hero แวะเข้ามาทัก ตอบม่ะออก พี่ง่วงนอนจัง ไว้เด๋วมีโอกาสจะเข้ามาตอบกลอนให้น๊า ราตรีสวัสดิ์ นอนฝันดีจ้ะ (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
18 กันยายน 2550 00:24 น. - comment id 755275
มนุษย์ผู้หลงระเริง และอวดดีคิดว่า ข้านี้สามารถอาจอง โธ่เอ๋ย...............อนิจจา
18 กันยายน 2550 07:01 น. - comment id 755315
สวัสดีตอนเช้าค่ะไม่มีใครเก่งหรืออยู่ค้ำฟ้าเนอะ.. คนที่แพ้เป็นคือผู้ยิ่งใหญ่...
18 กันยายน 2550 10:21 น. - comment id 755394
พิชิตฟ้า พิชิตบาดาล โอ้ผู้ยิ่งใหญ่ ..แต่ทำไม! ไม่เคยพิชิตใจตัวเองได้เลย ...แวะมาทักทายครับ...
18 กันยายน 2550 13:02 น. - comment id 755487
ดีคะ แวะมาทักทายนะค่ะ ช่วงนี้เป็นไงบ้างสบายดีไหม เราก็เรื่อยๆนะ รายงานเยอะมากเลย
18 กันยายน 2550 15:21 น. - comment id 755560
มัวแต่เสาะแสวงหาราคะเกาะ หลงหัวเราะโลกกว้างพนาสันต์ วังเวียนวนใจตนอยู่ครามครัน ดวงชีพนั้นอาจวูบจูบนาทีอายจริงๆ ไม่รู้จาจบยังไง..อิ อิ
18 กันยายน 2550 18:40 น. - comment id 755692
จำไม่ได้แระ เรื่องพระพลิกฝ่ามือ ช่วยอธิบายให้พี่เข้าใจหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ
18 กันยายน 2550 20:25 น. - comment id 755719
สวัสดีค่ะ Darkness_Heroจิตรำพันก็เป็นผู้หลงระเริงคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ กำลังพยายามที่จะเลิกหลงระเริงอยู่ อิอิ
ขอกำลังใจด้วยน้า
18 กันยายน 2550 23:12 น. - comment id 755803
To ด้วยเกียรติแห่งสตรี ไม่คิดจะหยุดฟ้า พสุธายังเคารพ ตัวกูขอน้อบนพ กูยังเคารพเทวา
18 กันยายน 2550 23:13 น. - comment id 755804
To ศรรกรา หลับฝันดีครับ ^ ^
18 กันยายน 2550 23:14 น. - comment id 755805
To เก็จถะหวา อนิจจา อนิจจา.... มนุษย์
18 กันยายน 2550 23:15 น. - comment id 755806
To มณีจันทร์ (ไม่ได้ล็อกอิน) สวัสดีตอนคึกๆครับ - - จริงครับใครอยู่ค้ำฟ้าได้นี่เก่งเกินปแล้วครับ ...เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป.... คนแพ้แล้วไม่พาลย่อมยิ่งใหญ่กว่าผู้ชนะยกตน
18 กันยายน 2550 23:16 น. - comment id 755807
To คนเลวที่แสนดี นั่นสิครับ.... พิชิตใจตัวเองยากจริงๆ ยากกว่าพิชิตสิ่งใดๆ
18 กันยายน 2550 23:18 น. - comment id 755808
To Black MooN ขอบคุณที่ทักทายกันครับ ช่วงนี้ผมก็เรื่อยๆเหมือนกัน วุ่นๆกับหลายๆอย่าง แต่ก็สบายดีครับ ^ ^ สู้ๆนะครับ เรียนระดับนี้ก็แบบนี้แหละ ทำใจครับ
18 กันยายน 2550 23:19 น. - comment id 755809
To ยาแก้ปวด ผมเองก็จบไม่ลงบ่อยๆ ถ้าคุณอายผมก็อาย - - เหมือนกัน (ขนาดผมว่าผมด้านในระดับหนึ่งนา)
18 กันยายน 2550 23:28 น. - comment id 755812
To กชมนวรรณ มาจากเรื่องไซอิ๋วครับ ตอนนั้นหงอคงหลงระเริงในพลังอำนาจของตนมาก สร้างความปั่นป่วนไปทั้ง โลก สวรรค์ และ บาดาล เหล่าเทพไปสู้ก็สู้ไม่ไหว จึงร้อนไปถึงพระยูไล... พระยูไลออกมากำหราบ แต่หงอคงไม่ยอม จึงท้ากันว่าให้แข่งกัน ใครสามารถถึงปลายฟ้าก่อนชนะ...ถ้าหงอคงชนะจะต้องได้ตำแหน่งสูงกว่าพระยูไล แต่ถ้าแพ้จะยอมโดนลงโทษ ทันทีที่ตอบตกลง หงอคงก็ขี่เมฆและพุ่งไปด้วยความเร็วสูง จนไปพบเสา 5 ต้น หงอคงคิดว่านี่คือสุดปลายฟ้าแล้ว จึงฉี่รด และหัวเราะร่า แต่ทันใดนั้น เสียงของพระยูไลก็ดังขึ้น ว่าเจ้ายังไม่ไปไหนแล้ว ทันใดนั้นเสาทั้งห้าก็กลายเป็นนิ้วมือของพระยูไล และหงอคงอยู่บนฝ่ามือ พระยูไลพริกฟ่ามือ จึงทำให้หงอคงตกลงมาที่พื้นด้านล่าง...แล้วพระยูไลจึงเอาเขาหินทับไว้ เพื่อรอพระถังซัมจั๊งมาช่วยเพื่อไปอัญเชิญพระไตรปิฎกร่วมกัน
18 กันยายน 2550 23:29 น. - comment id 755813
To จิตรำพัน ไม่ต่างกันครับ - - ผมเองก็พยายามอยู่เหมือนกัน เรามาให้กำลังใจกันและกันนะครับ ^ ^
18 กันยายน 2550 23:29 น. - comment id 755814
To กชมนวรรณ ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจในรายละเอียดมากนัก ได้แค่คร่าวๆที่เล่าไปนั่นแลครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
