ด้า ตรีชฎา

16 กันยายน 2550 13:41 น. - comment id 754523

เป็นสายลมมารับฝากหากว่าเศร้า

สายลมเคล้าพัดกลิ่นถึงถิ่นหอม

มวลดอกไม้ชายน้ำนำมาดอม

ระเหยหอมสู่ห้วงแห่งดวงใจ......


ได้แค่นี้ค่ะคุณชาย......

ใบไผ่ทะเลแก้ว

16 กันยายน 2550 14:01 น. - comment id 754527

 คิดว่ามอง ตรงตรง คงจะเห็น
          กลับกลายเป็น มุมหงาย หลายองศา
          อักขระ กลมกลืน รื่นอุรา
          จึงรู้ว่า ชำนาญ การแต่งกลอน
 เฝ้าฝึกเขียน เพียรเอา อย่างเขาบ้าง
          แม้จะห่าง ไกลครู และผู้สอน
          ช่วยไผ่ที เถอะหนา อย่าตัดรอน
          ไผ่คงนอน ฝันดี เมื่อมีครู.
              

จิตรำพัน

16 กันยายน 2550 14:16 น. - comment id 754531

สวัสดีค่ะครูแก้ว

จิตรำพันมาชื่นชมความงามของกลอนค่ะ
ไพเราะเสนาะจริง ๆ 
ช่วงนี้จิตรำพันเป็นศิษย์ที่เกเร  
ขออภัยครูด้วยนะคะ

ครูสบายดีไหมคะ

ศรรกรา

16 กันยายน 2550 14:59 น. - comment id 754539

คุณลุงแก้วฯ เจ้าขา....
      ศรรกรานับถือการใช้ภาษาลุงจัง  ไม่รู้หา
มาได้ยังไงคะ  ภาษาสวยๆ แบบนั้น  ศรรกรา
อ่านกลอนก็เยอะ ไม่เคยจำสักที  (สมองทึบ)
คุณลุงมีเคล็ดที่ไม่ลับให้หลานนำไปปฏิบัติแบบ
ง่าย ๆ ได้ไหมคะ.... 

 (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)  

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 17:03 น. - comment id 754567

คุณ ด้า ตรีชฎา

          ปกติก็งามอยู่แล้วเลยต้องพลอยไปถึงกลอนจ้า อิอิ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 17:10 น. - comment id 754568

คุณ ใบใผ่ทะเลแก้ว

           หากคิดว่าผมแนะนำได้ก็จะเป็นให้ครับ
คุณคงทราบวิธีการที่ผมลงไว้ให้เขาแล้วนะครับ
สิ่งสำคัญเคล็ดลับผมคือ การใช้ใจผสมอารมณ์ผสาน
กับกลอนครับ หมั่นฝึกฝนในใจไว้เสมอๆยามว่างๆ
สรรค์หาคำคล้องจองและมากด้วยความหมายมาใช้
ผมตรวจงานคุณแล้วใช้ได้ไม่นานหรอกครับจะเก่ง
กว่าผม หากฝึกดังที่ผมว่าไว้ อุปมาดังหุ่นที่เรานำมา
วางไว้ก็เป็นหุ่น หากเรานำมันใส่อารมณ์ลงไปในหุ่น
ด้วยการเชิด คือการใช้อักษร หุ่นนั้นก็จะเต้นได้
ตามใจเรานึกปรารถนาครับ อีกประเด็นหนึ่ง
คือบาทแรกอย่าใช้คำซ้ำๆกันหรือไปซ้ำกับบาท
ที่สองเป็นอันขาดหากไม่จำเป็น ทุกๆครั้งที่เขียน
กลอนต้องใส่อารมณ์ลงไปด้วยครับ  ฉะนั้นกลอน
สั้นๆนั้นเขียนง่าย หากเป็นกลอนยาวๆเขียนยาก
ด้วยเหตุต้องสัมพันธ์อาศัยซึ่งกันและกันอย่าให้
ขาดช่วยกันเป็นอันขาดครับ  หากมีสิ่งสงสัยใด
ถามได้นะครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 17:14 น. - comment id 754570

คุณ จิตรำพัน

       คุณเป็นหนึ่งที่ผมมองไว้เสมอๆ โบราณว่าคน
เกเรมักเป็นคนเฉลียวฉลาดเพราะสามารถเอา
ตัวรอดได้เสมอๆ  เสมือนกลอนที่ผมภูมิใจมากที่
ถ่ายทอดให้และก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วมาก
การผิดพลาดย่อมมีขึ้นได้เสมอ แม้แต่ผมเองก็ยัง
ผิดพลาดเสมอๆเลยครับ อย่าคิดมาก ทำใจเราให้
สบายๆปัญญาก็เกิดหาทางแก้ไขได้ครับ 

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 17:33 น. - comment id 754576

คุณ ศรรกรา

        หากคุณคิดดีแล้วว่าจะให้ผมช่วยแนะนำ ผม
ก็ไม่ปฏิเสธครับ ด้วยชอบอารมณ์แบบคุณแจ่มใสดี
เคล็ดลับผมคือ
1. ต้องอยู่ในหลักเกณฑ์ ฉันทลักษณ์เสมอๆ
2.ใช้ใจผสมอารมณ์ผสานกับจินตนาการณ์
ใน เวลาเขียนกลอน
3  หาคำที่เหมาะสมมาใช้ อย่าใช้คำยากเกินไปด้วย
คนอ่านจะมัวพะวงขาดการอ่านที่ติดตาม
4 เวลาเขียนกลอนเสร็จให้เปลี่ยนอารมณ์ใหม่โดย
ทิ้งไว้แล้วไปหาอะไรทำสักพัก กลับมาอ่านใหม่
ทำใจเราให้เหมือนกำลังอ่านกลอนคนอื่นๆเขา
หากมีข้อผิดพลาดไร้ความหมายรีบแก้ไขเปลี่ยน
แปลง เสร็จแล้วทบทวนอีกสักครั้งสองครั้งหาก
ไม่แน่ใจก็ใช้นานหน่อยก็ได้ไม่ต้องรีบเร่ง
5  หมั่นฝึกหัดแต่งกลอนในใจยามว่างๆเสมอๆ
ให้เกิดเป็น จิตเป็นกลอน กลอนเป็นจิตให้ได้
หากสามารถทำได้ ก็สามารถจะแต่งกลอนได้ทุก
ขณะความต้องการจ้า
6 กลอนที่เขียนต้องไม่ไปกระทบกับใครๆเขาทั้ง
สิ้น ให้ถือว่าเราแต่งเพื่อฝึกสมองเราและระบาย
อารมณ์เราให้เพลิดเพลิน จะทำให้กลอนนี้อ่อนไหว
7 เวลาเขียนกลอนต้องให้จิตใจเราร่าเริงแจ่มใส
หากเครียดอย่าเขียนกลอนเป็นอันขาด
ด้วยกลอนนั้นจะไปตามอารมณ์ของเรา ขาดความ
อ่อนไหวพลิ้ว กระด้างห้วนๆ เลอะเลือนไป
8 คนอ่านกลอนจะรู้เสมอว่ากลอนเราเป็นอย่างไร
ถึงแม้ว่าถูกใจเราอาจจะไม่ถูกใจเขาเป็นต้น
9  เมื่อกลอนเป็นจิตจิตเป็นกลอนแล้วพยายาม
ดึงอย่าให้กลอนพาใจเราไปเป็นเด็ดขาด ต้อง
สามารถบังคับอักษรให้ได้
10  ฝึกฝนตัวเองอย่างสม่ำเสมอ ทุกเวลา แม้แต่
เวลานั่งขี้ก็ตาม แต่เวลานี้ผมคิดผมเองนะว่าดีที่
สุดครับ เพราะปลอดสิ่งรบกวนรอบข้าง อิอิ

        คำแนะนำผมก็มีเพียงเท่านี้แหละครับ ไม่
ยากเลย ง่ายๆจะตายไปครับ ไม่จำเป็นต้องไป
เที่ยวจำกลอนคนอื่นจะทำให้เราเกิดการลอก
เลียนแบบเขา ให้คิดขึ้นมาเองจ๊ะ 

               แก้วประเสริฐ.

Silver Snitch

16 กันยายน 2550 18:09 น. - comment id 754583

bananaleaf

16 กันยายน 2550 19:26 น. - comment id 754598

 สวัสดีค่ะลุงแก้วประเสริฐที่เคารพ..

ขออนุญาตมาเรียนเขียนกลอน และก็ขอต่อกลอนครูแก้วด้วยค่ะ..


                    น้ำค้างพร่างพรมหมอกระลอกคลื่น
                    ดาราพราวพร่างพื้นผืนเวหน
                    อนงค์หนึ่งร่ำไห้ใต้นภดล
                    อัสสุชลสกาวจ้าท้าแสงจันทร์

                    จำหลบลี้หนีไกลใจถวิล
                    ใช่ยุพินเลือนรักสลักฝัน
                    คำนึงครวญหวนคิดยามชิดกัน
                    เกษมสันต์ทุกครั้งครานั่งทวน

                    ทอดอาลัยสายน้ำยามซัดฝั่ง
                    ภาพความหลังผุดพรายกลายกำสรวล
                    ต่อนี้ไปไร้เงาเศร้ารัญจวน
                    มาร้างนวลรักพรากต้องจากลา

                    แม้นกายพี่ ใครครอง จนหมองหมาง
                    แต่น้องนาง สงวนใจ อาลัยหา
                    ณ เสี้ยวหนึ่ง เร้นไว้ ในจินตนา
                    นับคณา คิดถึง ตรึงหทัย

                    ผ้าผืนน้อย แทนกาย ยามไกลห่าง
                    คราวหม่นหมาง ทัศนา อย่าผลักไส
                    จุมพิตฝาก ฝังแน่น แทนฤทัย
                    บรรณาการ มอบไว้ ลูบไล้เชย

                    แต่นี้ไร้ สำเนียง เคียงอิงแอบ
                    ก่อนเคยแนบ ชิดหลบ ซบเขนย
                    ร่วมนับดาว ชี้ชม ลมรำเพย
                    ต้องร้างเลย โศกศัลย์  ฝันมลาย

                    คราวรำพัน ผันหน้า สู่ฟ้ากว้าง
                    พักตร์ศุภางค์ เด่นเพี้ยง เคียงจันทร์ฉาย
                    เพ่งพินิจ แลดู อยู่มิวาย
                    ขวัญชม้าย เนตรมอง ปองภิรมย์

                    พระพายหอบ ความเศร้า มาเล่าขาน
                    โศกรอนราน ล้นฟ้า อุราขม
                    ใช่เพียงพี่ โศกเดียว เหนี่ยวอกตรม
                    น้องก็ห่อน ระทม ซมเปล่าดาย

                    ฝากแสงแข ทรงกลด จรดถ้อย
                    เรียมเหม่อลอย ยิ่งแล้ว ดวงแก้วหาย
                    ดุจดังหลัก ปักเลน อ่อนเอนกาย
                    รักมาวาย วอดหวาน รานชีวิน

                    โอ้อกเอ๋ย บาปใด ได้ลิขิต
                    ล้อชีวิต ผันผ่าน วิญญาณถวิล
                    ปวงอดีต ร่วงโรย โบกโบยบิน
                    น้ำตาริน ท่วมท้น ใจคนคอย

จริง ๆ ก็ไม่ค่อยว่างเท่าไรนักนับว่ายุ่งทีเดียว
แต่พออ่านกลอนลุงแล้วมันไพเราะและก็เกิดจินตนาการอยากแต่งกลอนทันที
ก็เลยลองขีดเขียนไป  ไม่อยากยั้งความคิดค่ะ เพราะนาน ๆ สมองจะแล่นแบบรวดเดียวจบเช่นนี้
รบกวนลุงแก้วฯตรวจและก็แนะนำด้วยนะคะ..ขอบคุณค่ะ


ดูแลตัวเองด้วยค่ะ

rain..

16 กันยายน 2550 19:48 น. - comment id 754610

เรนแวะมากราบสวยๆคุณลุงแก้วนะคะ....

 บทกลอนของคุณลุงแก้วไพเราะจัง.. ..
เรนอ่านที่คุณลุงตอบตั้งนาน.. อิอิอิ ..
 เรนแอบเก็บด้วยนะคะ....

   แว้ปป

พิมญดา

16 กันยายน 2550 19:49 น. - comment id 754611

คุ้มจริงๆๆคะเข้ามาอ่านกลอนคุณลุงแก้ว
ประมาณซื้อ1แถม1  ได้อ่านกลอนคุณลุงที่ไพเราะแถมด้วยกลอนคุงครูรพีอีกด้วย
เยี่ยมยอดจริงๆๆเจ้าคะ

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 20:49 น. - comment id 754637

คุณ silver snitch

          ขอบคุณน้ำใจอันดีงามเสมอครับ

               แก้วประเสริฐ.

ไหมไทย

16 กันยายน 2550 20:50 น. - comment id 754640

แวะมาแอ่วเล่นน้ำ..ชมดอกไม้งามๆ

ชื่นตาเย็นใจแต๊ๆเนาะ

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 20:55 น. - comment id 754643

คุณ bananaleaf

       ผมอ่านแล้วนึกชมในใจ  สมแล้วที่ผมมอบ
ความหวังไว้อย่างสูงกับคุณ คุณเป็นคนแรกที่ผม
แนะนำจนหมดพุง เหลือแต่ตับ ฮ่าๆๆๆ ดีใจยิ่งนัก
ที่กลอนล้ำหน้าไปมากจริงๆสมเป็นครูด้วย  ฉะนั้น
หมั่นรักษาคุณภาพนี้ไว้ อย่าต้องทำให้ผมเสียใจ
เป็นอันขาด  เก่งกว่าผมผมดีใจหากด้อยกว่านั่น
แหละผมจะเสียความรู้สึกมาก  ขออวยพรให้ก้าว
หน้ายิ่งๆขึ้นครับ 

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 20:59 น. - comment id 754646

คุณ rain

       สำหรับหลานรักไม่เป็นปัญหาแต่อย่างไรเพราะ
อาจารย์หลานลุงก็รักมากด้วย ฉะนั้นหากลุงช่วยได้
ก็จะช่วยตามประสาคนแก่ๆนะ อย่าคิดมากสิ่งใดเป็น
ความประสงค์ของหลานจะเก็บหรือถามได้เลยจ๊ะ
รักมากเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 21:03 น. - comment id 754647

คุณ พิมญดา

           หรือจ๊ะหากชอบก็แวะมาเรื่อยๆนะจ๊ะหลานรัก
หากช่วยเหลือได้ก็จะช่วยเท่าที่ความสามารถมีนะ
ไม่กยากให้ตายไปกับตัวเองจ๊ะ และพยายามฝึกฝน
ตามที่ลุงกล่าวไว้กับหลายๆคนไม่นานนักหรอกก็จะ
เก่งและเป็นเอง เคล็ดลับที่ลุงค้นคว้าหาเองก็บอก
หมดแล้วเผื่อจะเป็นประโยชน์แก่คนที่ชอบงานด้าน
นี้จ๊ะ รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 21:09 น. - comment id 754650

คุณ ไหมไทย

         ตามสบายจ๊ะ วันนี้เพลินไปหน่อยเลยเขียน
กลอนยาวๆไปนิดจ๊ะ เพราะอารมณ์แจ่มใส สนุก
สนานกับงานเขียน คงไม่ว่าตำหนินะจ๊ะ ขอบใจมากจ้า

             แก้วประเสริฐ.

เก็จถะหวา

16 กันยายน 2550 21:22 น. - comment id 754658

แวะมาอ่านกลอนจนอื่มเลย
ได้รับคำแนะนำอีกเพียบ
ชอบที่อาจารย์ว่าจิตเป็นกลอน
กลอนเป็นจิต

โหปรัชญานักกลอน  หรือนี่
มีบ่อยที่ไร้จิตแต่เค้นแต่งออกมา
รู้สึกตัวเองแต่งกลอนกระด้างมาก
ก็ปลอบใจตัวเองว่าคงเป็นเพราะ
นิสัยเราห้าวๆ ละมั้ง อิอิ

หรือ
อาจเป็นเพราะไม่ใช่ภาษาหลักที่ใช้
แหะแหะ  ดิฉันเป็น ชนเผ่าไตยองค่ะ
แต่ก็ยังไม่ท้อพยายามๆ ค่ะ

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 21:30 น. - comment id 754663

       จ๊ะเป็นเคล็ดลับที่ผมค้นพบเองแหละ เพราะ
ผ่านการทดลองแล้วได้ผลดีมาก จึงไม่ปิดบังไว้
หากสามารถทำสิ่งนี้ได้  ก็สามารถนึกจะแต่งเมื่อไร
ก็ได้ถึงแม้นว่าจะไม่ค่อยดีนักเพราะไม่ได้ขัดเกลา
แต่ก็สามารถแต่งได้ทุกๆสถานที่จ้า  พยายามไว้นะ
จ๊ะ เมื่อเป็นแล้วจะรู้คุณค่าทันที สิ่งที่ผมแนะนำย่อม
ต้องผ่านด้วยตัวเองก่อนเสมอ  เชื่อฟังต้องทำตามจ๊ะ

                แก้วประเสริฐ.

มณีจันทร์

16 กันยายน 2550 22:26 น. - comment id 754686

สวัสดีคะ...
กลอนเพราะมากๆๆคะ
จันทร์ชอบมาอ่านคะแต่บางทีงานยุ่งมาก
ไม่มีเวลาคอมเม้นเลย...
บางอันไม่ได้มาคอมเม้นแต่จันทร์อ่านทุกอันนะคะ

แก้วประเสริฐ

16 กันยายน 2550 22:38 น. - comment id 754695

คุณ มณีจันทร์

         ครับขอบคุณมากครับ เราพวกเดียวกันนี่นา
อย่างไรก็ไม่ลืมกันอยู่แล้วครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

ด้า ตรีชฎา

16 กันยายน 2550 22:53 น. - comment id 754700

มาดูเคล็ดที่ไม่ลับค่ะ  คุณชาย...

สักกะลา

16 กันยายน 2550 23:02 น. - comment id 754704

คุณลุงแก้วอีกครั้งเจ้าค่ะ....
     อิอิ....ศรรกราเป็นเด็กขี้ดื้อ  คงต้องค่อยเป็นค่อยไปน่ะเจ้าค่ะ
เอาเป็นที่ละขั้นตอนดีกว่า  เอาแบบง่ายสุดอันไหนก่อนดี
(ให้แนะนำ ยังจะเรื่องมากจริงวุ้ย)   ศรรกเป็นคนอารมณ์ร้อน
อยากทำอะไรให้มันเสร็จ ๆ ไปเลย ไม่อยากค้างคา
(รู้ตัวเองทุกอย่าง แต่ไม่ยอมแก้ไขตัวเอง  น่าตีตาย)
รู้ตัวเองดีว่ามีจุดบกพร่องในการใช้คำ  ภาษาให้สละสลวย
บางทีก็ท้อแท้ใจบ้าง  ยิ่งเห็นคนอื่นแต่งดี ๆ ก็ยิ่ง
ท้อใจ  หมั่นขยันฝึกมันก็ไม่พัฒนาขึ้นเลยค่ะ
อาศัยความรักที่จะเขียนจะแต่ง แต่ก็ไม่ได้ทำให้
ง่ายเขียนดีขึ้นเลย  ศรรกราเห็นคุณลุงใจนักเลงดี  (เป็นคำชมนะคะ)  ชี้แนะแบบตรง ๆ
ไม่อ้อมดีค่ะ จะได้เห็นจุดบกพร่องชัดเจนดี
ไว้จะเข้าหาเพื่อขอคำแนะนำบ่อย ๆนะเจ้าค่ะ
  

 (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)  

รหัส 6104

17 กันยายน 2550 00:05 น. - comment id 754719

คุณ  ศรรกรา

         ปกติผมเองก็เป็นบุ่มบ่ามใจร้อนจ๊ะ แต่แก่
เข้าและอาศัยกลอนด้วยใจถึงเย็นขึ้นมากอยู่ ขอให้
มีใจรักกลอน กลอนก็จะรักเรา ขั้นแรกหัดแต่งสั้น
ก่อน วิธีที่ดีคือ ไปเยี่ยมใครก็แต่งไปด้วย เพราะว่า
เป็นกลอนสั้นๆเท่านั้น แล้วค่อยนำมาปรับปรุงตัว
เองแต่งให้ยาวอีกหน่อย พอชำนาญก็สามารถแต่ง
ให้ยาวขนาดไหนก็ได้ เรื่องอักษรนั้นไม่ยากหรอก
เลือกใช้คำที่สละสลวยสอดคล้องกันก็เท่านั้นเอง
ตอนแรกอย่าไปเลือกคำยากๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
ก็จะพัฒนาได้เองแหละจ๊ะ  มีอะไรถามได้เสมอ

            แก้วประเสริฐ.

รหัส 6104

17 กันยายน 2550 00:09 น. - comment id 754720

คุณ ด้า ตรีชฎา

          ดึกแล้วตาเลยลายข้ามไปหน่อยคงไม่ว่ากัน
นะจ๊ะ  ผมเองเป็นคนเปิดเผยเสมอแหละหากเขา
ขอร้องมาก็บอกหมดไม่เก็บไว้ และก็ไม่รู้จะเก็บไว้
ทำไมด้วย มีอะไรช่วยเหลือกันแบ่งสันปั่นสู่กันและ
กัน อีกหน่อยก็ตายแล้ว คงเอาไปไม่ได้หรอกจ๊ะ
วันนี้นอนดึกหน่อย ไม่ง่วงนอนกลางวันมากไปจ๊ะ

               แก้วประเสริฐ.

bananaleaf

17 กันยายน 2550 00:17 น. - comment id 754724

.. อีกซักรอบค่ะ..

แวะมารับตับค่ะ..เพราะชอบหม่ำตับปิ้ง
คุณลุงไม่ทราบเหรอคะ..ว่ามีดีที่ตับนั่นแหละ...
ไหน ๆ คิดจะถ่ายทอดแล้ว..ส่งมาให้หมดเลยค่ะลุง...
จาได้แต่งเก่ง ๆ ขึ้นอีก ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ

แวะมาขอเก็บกลอนนี้ไว้ด้วยค่ะ..ขอบคุณค้าบบบ

ดาวระดา

17 กันยายน 2550 01:11 น. - comment id 754740

สวัสดีครับอาจารย์แก้ว
ให้หญิงระพีหมดพุง
แล้วจะเหลืออะไรให้ดาวระดาล่ะครับ
ล้อเล่นน่ะ  
ความรู้ก็เหมือนเชื้อไฟ
ให้คนอื่นเราก็ไม่หมดและ
ยังให้ได้หลายๆคนด้วยครับ

ดาวระดาไม่มีกลอนเลย
ไม่ได้แต่งเสาร์อาทิตย์ดูแลหลานๆ
กวดขันให้ดูหนังสือน่ะครับจะสอบแล้ว

ยังไงก็ไม่ลืมแวะมาอ่านกลอนเพราะๆ
ขออาจารย์นะครับยอมรับว่าเพราะจริงๆ
ดาวระดาจะพยายาฝึกฝนได้มากน้อยนั่น
อยู่ที่แล้วผมล่ะ คราวนี้ว่าจะมีความพรสวรรค์พอไหม  
ชอบอาจารย์แก้วที่สุดตรงที่อ่านกลอนใคร
แล้วไม่สักแต่ชม ชม
มีสอดแทรกคำแนะนำดีให้เสมอ

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2550 09:17 น. - comment id 754781

คุณ bananaleaf

            เอ๊าตกลงให้ก็ให้ ไหนๆก็แก่แล้วมอบให้
หมดเลยล่ะค่อยๆจำเอาก็แล้วกันนะ ผมอ่านกลอน
ที่บรรจงเฉพาะคนที่ถ่ายทอดให้เท่านั้น จะมีอื่นบ้าง
ก็เป็นบางคนที่ยอมรับการแนะนำ หากสุ่มสี่สุ่มห้าก็
จะแย่เพราะเคยโดนและจำมาแล้วจ้า ตามสบาย
เถอะ หากเราชำนาญแล้วกลอนที่แต่งมักจะลืมไป
หมดเพราะคิดว่าเราสามารถจะแต่งเมื่อไหร่ก็ได้หาก
จึงไม่ได้บันทึกเอาไว้  ขอให้สนุกสนานกับการ
แต่งกลอนนะจ๊ะ กลอนคุณดีสมแล้วที่ผมมอบให้
เป็นตัวแทนผมได้เลยครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2550 09:31 น. - comment id 754789

คุณ ดาวระดา

      ผมเองก็มอบให้คุณแล้วเหมือนกันถือว่าคุณคือ
คนหนึ่งที่ผมจะถ่ายทอดให้ ฉะนั้นอย่าท้อแท้สิ่งนี้
ทำให้เราคลายเครียดได้อย่างหนึ่งนะครับ
      คำว่าพรสวรรค์นั้นเกิดขึ้นจากตัวของเราเองครับ
ไม่ใช่พระเจ้าท่านประทานพรให้หรอก เกิดจาก
นิสัยของคนแต่ละคนที่มีความละเอียดละออ เป็นคน
ชอบสังเกตุสิ่งต่างๆรอบข้างที่เห็น ถึงแม้ว่าจะไม่
พูดแต่มันก็ซึมซาบลงไปในจิตเก็บสะสมไว้ใน
จิตใต้สำนึกของเราเองแหละเกิดเป็นประสบการณ์
ขึ้นหากวันใดเรานำมันออกมาใช้ได้มันก็จะออก
มาโดยหลั่งเข้าสู่สมองผ่านมายังใจของเราเอง
สิ่งเหล่านี้จะมีมาแต่ชาติก่อนก็อาจจะว่าได้ครับ
เมื่อเกิดขึ้นมากๆเข้าจนล้นก็จะค่อยๆซึมออกมา
ทำให้คนๆนั้นสามารถกระทำในสิ่งที่คนเราไม่
สามารถทำได้ เขาจึงเรียกกันว่า คนนั้นมี
พรสวรรค์ การดำเนินเช่นนี้ส่วนใหญ่มักจะเป็น
ในสิ่งที่ดีๆและชั่วปะปนกัน คนสังเกตุไหมว่า
คนเรานั้นจะแตกต่างกันทั้งนิสัยวาจาที่พูดออกมา
ว่าแตกต่างกันเสมอๆ  ฉะนั้นหากเราสะสมสิ่งดีดี
ไว้มากๆเข้าคือการศึกษาหาความรู้ก็เหมือนกัน
คนที่อ่านหนังสือย่อมแตกต่างกันเช่นกัน บางคน
อ่านหนังสือเพียงเที่ยวสองเที่ยวก็จำได้เข้าใจ
ได้ดี บางคนอ่านหนังสือหลายเที่ยวยังจำไม่ได้
ไม่ใช่อื่นใด  ทางการแพทย์ว่าเป็นความถี่ของ
เส้นสมองหยักมากน้อย ที่เป็นเช่นนี้เพราะการ
ฝึกฝนของตนเอง หากศึกษาเข้าใจมากย่อม
รู้และเข้าใจได้รวดเร็ว  ฉะนั้นเวลาอ่านหนังสือ
ใดๆก็ตามถึงจะรู้เร็วแต่ก็ควรเน้นข้อความนั้นๆ
บางข้อความจะซ่อนสิ่งต่างๆไว้มากมาย ใช่ว่า
พออ่านเข้าใจแล้วรู้เรื่องแต่ก็ไม่สามารถตีความ
หมายของคำนั้นได้ตลอดไปหมดก็หาใช่ไม่ 
จึงควรให้มีความละเอียดถี่ถ้วนด้วยนั่นแหละเพื่อ
อะไร เพื่อสะสมไว้ในจิตเราครับ  ผมอธิบายมานี้
คุณคงเข้าใจ ตอนแรกเราฝึกกับสิ่งของก่อนพอ
นานๆเข้าจะค่อยๆกลายเป็นคนละเอียดขึ้นทีละ
เล็กละน้อย จนเคยชิน เมื่อเคยชินถึงไม่ตั้งใจเรา
ก้จะเป็นคนละเอียดขึ้นเองแหละเพราะจิตใต้
สำนึกเราสั่งการจากสมองเรามาสู่ใจเราให้กระทำ
สิ่งนั้นๆครับ  หวังว่าเมื่อมาเป็นศิษย์ผมแล้วก็
ควรหมั่นฝึกฝนให้เป็นละเอียดเป็นไปทีละเล็ก
ละน้อย เมื่อมันแก่กล้าขึ้นมันก็จะทำหน้าที่ของ
มันเองครับ  ขอให้โชคดีนะครับ

             แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

17 กันยายน 2550 11:43 น. - comment id 754853

ฝากความห่วงใยคุณลุงไปกับสายลมด้วยนะคะ

ก่องกิก

17 กันยายน 2550 12:24 น. - comment id 754879

อ่านแล้วได้บรรยากาศ
เศร้าๆ

โคลอน

17 กันยายน 2550 16:07 น. - comment id 755045

อ่านแล้วชวนเหงาแต่ก็ยังได้ความรื่นรมย์ทางภาษา

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2550 19:33 น. - comment id 755122

คุณ เพียงพลิ้ว

          จ้าหลานรักขอบใจจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2550 19:35 น. - comment id 755123

คุณ ก่องกิก

       ครับหรือว่าผมผ่านเหตุการณ์เศร้าๆมามาก
ก็ไม่รู้ซิครับ เห็นว่างๆก็เลยแต่งเล่นๆเพลินไป
หน่อยครับ ขอบคุณ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 กันยายน 2550 19:37 น. - comment id 755124

คุณ  โคลอน

         พอดีผมว่างๆอารมณ์แจ่มใสเลยเขียนขึ้น
มาเล่นๆส่วนใหญ่ก็มักจะเขียนตามอารมณ์ครับ
ไม่ได้คิดอะไรมากนักหรอกครับ วันนี้เพลินๆไป
หน่อยเลยเขียนยาวครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

white rose.

17 กันยายน 2550 20:53 น. - comment id 755166

แวะมาเยี่ยมค่ะ หมู่นี้งานเยอะจังเลยไม่ค่อยมีเวลา
เลยค่ะ ทั้งขายของ ทั้งดูแลเว็บ ทั้งคอยตอบปัญหา
และคำถามที่เว็บชมรม และก็ต้องศึกษาหาข้อมูลต่างๆ
มาเพิ่มเติมให้สมองอีก...เฮ้ออออ...

หวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ..

รหัส 6104

17 กันยายน 2550 21:03 น. - comment id 755169

คุณ white roses

         ตามที่บรรยายมาแสดงถึงความสามารถยอด
จริงๆนะครับ ทำหน้าที่หลายๆหน้าที่ในคราวเดียว
กันหากเป็นผมคงจะแย่เลยล่ะ ยังอุตส่าห์มาเยี่ยม
ขอขอบคุณมากด้วยหัวใจครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

17 กันยายน 2550 23:12 น. - comment id 755230

รหัส 6104

18 กันยายน 2550 07:12 น. - comment id 755320

คุณ เจ้าสาวโลกวิญาณ

           เป็นอย่างไรอ่านเสียจนตาลายหรือครับ ขอบคุณ

             แก้วประเสริฐ.