แสนทรมานพานพบประสพรัก จะต้องหักห้ามจิตมิคิดหลง หวังพะวงหลงรักปักอนงค์ เธอก็คงจะไม่พิไลเรา เขากับเราเข้ากันเกือบจะได้ อยู่แสนไกลคนละที่สุดแห่งหน เธอนั้นอยู่พิจิตรคิดแล้วซม ต้องตรอมตรมเพราะหลงเฝ้ารอเธอ กว่าจะรู้ว่ารักนั้นแสนยาก กว่าจะถากถางทางแห่งความรัก อุปสรรครักนั้นมากบั่นทอน ฉันนั้นหมองอกหม่นระทมเอ๋ย