อันชีวิต มนุษย์เรา ไม่เที่ยงแท้ มีเกิดแก่ เจ็บตาย วายอาสัญ บ้างข่มขู่ เข่นฆ่า เป็นรายวัน บ้างจิตใจ สุนทาน สร้างกรรมดี อนิจจา มนุษย์ ไม่เที่ยงแท้ ไม่ทันแก่ อาจวอดวาย ตายเป็นผี ไม่ทันสร้าง กุศล ผลกรรมดี ก็แตกดับ ลับลี้ เป็นผีไป ไม่ว่าคุณ จะร่ำรวย จนล้นฟ้า เป็นยาจก เข็ญกายา สักเพียงไหน สุดท้ายเล่า ต้องจากลับ ดับสิ้นไป เป็นเถ้าถ่าน ธุลีได้ ไม่ต่างกัน แม้คุณนั้น อาจร่ำรวย มหาศาล อาจผูกผลาญ ในกองฟอน เมื่อเป็นผี ทิ้งไว้แต่ ชื่อเสียง ความชั่วดี ให้เป็นที่ เล่าขาน สืบนานไป
12 กันยายน 2550 11:47 น. - comment id 752756
มนุษย์เรา ก็วัดค่ากันด้วความดีแหละครับ
12 กันยายน 2550 12:12 น. - comment id 752771
สวัสดีอีกครั้งครับคุณหยาดเพชร มณีพลอย ก็เก่งนะสำหรับเด็กอายุแค่นี้ บทที่1 นะ วัน กับ ทาน สัมผัสได้แต่กลอนจะไม่พลิ้ว เพราะเป็นสระเสียงสั้นกับเสียงยาว ควรเลี่ยงเวลาแต่งกลอน ฟังต่อนะ ผี กับ กัน ไม่สัมผัสกันนะครับ พยามนะครับเป็นกำลังใจให้ ส่วนพี่ก็ยังใหม่ก็กำลังฝึกเช่นกัน แต่ก็อย่างที่บอกอาจารย์แก้วไม่มาเลยเล่นเองยังอ้างอิงเป็นทางการไม่ได้นะครับ พี่ก็ยังด้อยอยู่แนะนำเท่าที่พอรู้มาอย่าว่านะ ที่ถือวิสาสะ
12 กันยายน 2550 12:14 น. - comment id 752774
มนุษย์ คือ หุ่นยนต์ ต้องสู้ทนทำงานหนัก เหนื่อยไม่วายตายจึงได้พัก นี่คือ สัจธรรมแห่งชีวิต
12 กันยายน 2550 14:55 น. - comment id 752900
หวัดดีก่องกิก มนุษย์วัดกันที่ความดีจริงๆนะคะ ขอบคุณค่า หวัดดีค่าคุณดาวระดา วันหลังจะพยายามแต่งให้ดีกว่านี้ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำ พอดีวันนี้ใจลอยค่ะ เลยแต่งไม่ค่อยเพราะ ขอบคุณค่า หวัดดีค่าคุณจันทร์ไร้เงา มนุษย์มีชีวิต มีความรู้สึก แต่ต้องทำงานหนักไม่ต่างจากหุ่นยนต์ ขอบคุณค่า
12 กันยายน 2550 22:50 น. - comment id 753093
อืม..ถึงแก่นแท้ของคนจริงๆๆคะ คุณหยาดเพชรมณีพลอย
13 กันยายน 2550 12:25 น. - comment id 753292
มนุษย์เข้าใจยากครับ