ไม่เคยลืมว่าเธอเผลอรักเขา ใจก็เหงาเศร้าเคว้งคว้างว่างเปล่าเปลี่ยว หน้าไร้ยิ้มพิมพ์ใจใส่ซีดเซียว เธอมิเหลียวเหลือบมองทั้งสองตา ฉันจึงต้องสั่งใจให้กล้าแกร่ง อย่าโรยแรงหกล้มหรือก้มหน้า ขอเป็นยูงหยิ่งแววหางนางมยุรา ยากลดค่ามางอนง้อขอรักคืน ไม่มีรักถักใจใส่แหนหวง ไม่มีห่วงหน่วงใจให้ขมขื่น ไม่มีถามตามยื้อยุดคือจุดยืน ไม่มีฝืนใจหักพักสัมพันธ์ ไม่มีขอต่อใจให้ยุ่งยาก ไม่มีฝากงอนง้อขอยื้อขวัญ ไม่มีโกรธโปรดเข้าใจในจำนรรจ์ ไม่มีฉันตกค้างหล่นบนทางใจ.
4 กันยายน 2550 07:13 น. - comment id 748779
กลอนเศร้าจังเลยนางฟ้าจ๋า เหงาใจเหรอจ้ะ ยิ้มไว้ โลกจะแตกก็ยิ้มไว้ อิอิ
4 กันยายน 2550 07:15 น. - comment id 748780
กลอนเศร้าเหลือเกินนะนางฟ้าน้อยจ๋า เหงาใจเหรอจ้ะ ไม่เอาน่า ........ยิ้มไว้ โลกจะแตก ก็ยิ้มไว้ อิอิอิ
4 กันยายน 2550 13:14 น. - comment id 748965
ว้า...อ่านแล้วเสร้าจังค่ะ แบบนี้ก็แย่สิ หัวใจไม่สดใสเลยค่ะ
4 กันยายน 2550 16:52 น. - comment id 749120
ค่ะคุณเก็จถะหวานางฟ้าจะพยายามยิ้มนะคะ..แม้จะฝืดๆก้อจะฝืนค่ะอิ..อิ....คุณ"ล้น" ใจขา...บางเวลาใจของนางฟ้าก็เหงาและเศร้าค่ะ.......เพราะอะไรก็ไม่ทราบนะคะ.......??????????????