ไม่มี...ใจ..!

พุด

พิษไข้รุมสุมร่างใจแสนเหน็บหนาว
มากเรื่องราวรานร้าวเศร้าสับสน
ให้ทบทวนสัจจธรรมสอนใจตน
ห่างกิเลสโลกโศกคนรักษาใจ
นอนนิ่งนิ่งดูดวงดอกไม้เฝ้าทายทัก
เคยเพียรภักดิ์เพาะปลูกจนเติบใหญ่
จำปีเอ๋ยอย่าเอ่ยถามความโศกใจ
เจ็บเพียงไหนไม่นานก็ผ่านวัน
ในเส้นทางสายน้ำผึ้งพิษจิบดูหวาน
หากไม่นานทำร้ายหมายฆ่าขวัญ
เฉกเช่นนี้ในตำนานผ่านคืนวัน
เหยื่อสวรรค์สวาทอนาถใจ
ไม่มีคำอธิบายภายในใจเนื้อแท้
เกินกล่าวแก้สิ่งใดที่สงสัย
พิพากษาเปลือกเลือกประหารตามชอบใจ
ลืมน้ำใจลืมน้ำคำพร่ำอ้อนวอน
และ..
บทสุดท้ายไปให้ไกลคนละโลก
อโหสิโศกหยุดเรื่องราวบทเรียนสอน
กี่กัปป์กัลป์ขนานกันนิรันดร
แม้นร้าวรอนขอยอมตายทั้งเป็น..เซ่นสังเวย...!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song112.html
หัวใจสลาย 
ดัง แก้วบาง เขา ทุบ ทิ้ง แตก
ใจ ฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ
ปวด ช้ำ คร่ำครวญ พร่ำเพ้อ
เคย ไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา
คำ ทุกคำ ล้วน ซ้ำ หยาม เหยียด
คำ รังเกียจนั้นเหลือระอา
เทอด ทูนเธอ ดั่งเจ้า ชีวา
ไย ถึงฆ่า ฉันลง
คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดัง ใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
ดั่ง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจ ฉันมัน ง่าย เอง
คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
ดัง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจฉันมัน ง่าย เอง... 
...................
 
 
รับฝันวันฝนริน...!

รับฝันวันฝนรินราวเพชรพร่าง
โลกกระจ่างฟ้าหลังฝนกมลใส
เหมือนนภาเคียงนวลหล้าเฝ้าสอนใจ
โลกยิ่งใหญ่ทุกข์ธุลีพลีสัจจธรรม
ให้หัวใจดวงทองยังผ่องพิสุทธิ์
ล้างใจมนุษย์ด้วยเมตตาระรินร่ำ
ให้อภัยดั่งเทียนไสวเฝ้าส่องนำ
สู่เส้นทางสวรรค์นำดวงใจไปด้วยกัน
เลือดอาจจะไหลท่วมใจด้วยบาดเจ็บ
อาจหนาวเหน็บหนามชีวิตลิขิตขวัญ
อาจจะเศร้าเหงาโศกท่ามมืดจันทร์
หากตะวันธรรมณ..กลางใจไสวดวง
เดียวดายกับโลกเหว่ว้า
เรือมนุษย์ประดาที่จมร่วง
คลื่นกิเลสถาโถมมายาลวง
นิรันดร์สรวงนิพพานฝัน...พลัน....พรากไกล...
.....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1873.html
โลกแห่งความฝัน ใหม่ เจริญปุระ 
เมื่อชีวิต ยังรักที่จะฝัน
และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา
ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบนบินไปถึงฟ้า
หวังจะไปให้ถึงในซักวัน
กว่าชีวิต จะพ้นไปอีกวัน
อีกกี่ความฝัน ที่ฉันจะไขว่คว้า
อีกกี่คำถาม ที่รอคอย การค้นหา
แล้วถึงรู้ว่ามัน ไม่มีจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง...