โคลอน

29 สิงหาคม 2550 10:08 น. - comment id 745755

อืม....บางที การคิดถึงความหลังมากเกินไปทั้งๆที่ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว....มันก็เป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งในการก้าวเดินไปข้างนะคะ......ปัจจุบันสำคัญที่สุดค่ะ...แก้วประเสริฐ...

ริน-ฝากรักฟากฟ้า

29 สิงหาคม 2550 11:02 น. - comment id 745804

กลอนไพเราะมากจนไม่มีคำพูดมาคอมเม้นท์  นอกจากประทับใจในอักษรทุกคำนะคะ

พิมญดา

29 สิงหาคม 2550 11:47 น. - comment id 745819

อีกแล้วคะลุงแก้ว
เพราะจริงๆๆ
อันนี้บทนี้ชอบคะ
   เปรียบใจเราเฝ้าหวนสิ่งเคยคิด
มารอนลิดผลักไสไร้ศักดิ์ศรี
จนเคว้งคว้างสร้างไว้หทัยมี
ต่อแต่นี้เพียงฝันที่สรรค์วาง

กชมนวรรณ

29 สิงหาคม 2550 12:35 น. - comment id 745843

 เสียดาย ถ้าไม่ได้แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ ขอบคุณนะค่ะ สำหับกำลังใจในเรื่องสั้น คงอีกนานแระค่ะ รันนะ ชอบจะอ่านมากกว่าเขียน แหะ 
                      นับถือค่ะ

เบรฟฮาร์ท

29 สิงหาคม 2550 13:39 น. - comment id 745909

แวะมาเยือนครับพี่แก้วฯ และมาชื่นชมกับ
ผลงานนะครับ

Silver Snitch

29 สิงหาคม 2550 14:30 น. - comment id 745928

ผู้หญิงมือสอง*ไม่ได้ล็อคอิน

29 สิงหาคม 2550 14:41 น. - comment id 745931

..ความหลังแม้ไม่งดงามนัก 

แต่กลับมีความหมายต่อความรู้สึกเรา

แปลกดีนะมนุษย์ ..สบายดีนะคะ

ยอดไปเลยคะ 

เก็จถะหวา

29 สิงหาคม 2550 18:25 น. - comment id 746041

แก้วประเสิฐ


กลอนท่านซึ้ง โดนใจหลายคนเลยค่ะ
แต่งได้ไงนะเนี่ยยาวๆและมีความหมายดีมากๆ เลยนะ  เก่งจริงๆ

อะ แฮ่มมีคนอยากเป็นลูกศิษย์  
ข้าน้อย  ขอคารวะ  รับไหมคะ

อารีณา

29 สิงหาคม 2550 19:00 น. - comment id 746057

เพราะมากค่ะ คุณครู อย่างรีณามีความหลัง
อ่านกลอนคุณครู แล้ว ชักอยาก กลับไปแต่ง
ทำนอง อย่างนี้อิกแล้วค่ะ อิๆๆ  

จะลองแต่งเป็นกลอนแปดจริงๆน่ะค่ะ..  เอาแค่ แต่งได้ถูกตามกฎ ให้ดีกว่าแต่ก่อนมั่ง  แค่นี้ ก็พอใจแล้วค่ะ 

 คุณครู สบายดีนะคะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

29 สิงหาคม 2550 19:35 น. - comment id 746066

เอ..ช่วงนี้ท่านท้าวเป็นเอามากจริงๆแฮะ...

...รักษาสุขภาพนะท่าน...

white rose.

29 สิงหาคม 2550 22:07 น. - comment id 746128

แวะเอามาเผื่ออีก 1 น้องนางค่ะ..

bananaleaf

30 สิงหาคม 2550 07:36 น. - comment id 746229

 สวัสดีค่ะลุงแก้ว...เข้ามาอ่านงานลุงแล้วก็เสียดายค่ะ
เสียดายที่ฝึกแต่งกลอนให้ลุงอ่านไม่ได้..
หลานแวะมานิดนึง...ไว้ให้สมองปลอดโปร่งก่อนค่ะค่อยแต่ง...
ไพเราะงดงามเหมือนเดิมค่ะ...รักษาสุขภาพนะคะ
บัดนี้หลานเดื้ยงไปแล้ว..อิ..อิ...

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 08:47 น. - comment id 746262

คุณ โคลอน

          ครับผมไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ งานเขียน
บางครั้งก็เอาอดีตกับปัจจุบันมาผสมผสานกันครับ
มิฉะนั้นก็ไม่มีเรื่องจะเขียนขึ้นมาครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 08:49 น. - comment id 746266

คุณ รินฯ

        ผมเองก็เขียนโดยใจนึกครับผสมผสานกัน
ส่วนใหญ่จะใช้ใจกับอารมณ์เป็นหลักครับ ขอบคุณ
ครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 08:53 น. - comment id 746268

คุณ พิมญดา

         ใช้แล้วครับผมเขียนงานก็จะใช้ใจและอารมณ์
เป็นหลักใหญ่  ทุกๆสิ่งทุกอย่างจะพลาดหรือสำเร็จ
ก็ด้วยใจของเรานี่แหละครับไม่ใช่ใครหรอกครับ
ขอบคุณครับ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 08:55 น. - comment id 746269

คุณ กชมนวรรณ

          คนเรามันอยู่ที่กำลังใจครับ ผมเองชอบให้
กำลังใจแก่คนอื่นเสมอๆมา เพราะอย่างน้อยก็ทำให้
เขาสบายใจขึ้นครับ เราต้องช่วยเหลือกันและกัน
ถึงจะอยู่ได้อย่างเป็นสุขครับ งานเขียนคุณดีผมก็บอก
ว่าดีไม่ดีผมก็เฉยๆครับ ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 08:59 น. - comment id 746272

คุณ เบรฟฮาร์ท

          ขอบใจน้องรักมากครับ งานน้องพี่เข้าไปเสมอๆ
แหละบางครั้งไม่ได้ล๊อกอินท์ก็ไม่คอมเม้นท์ครับ
หวังว่าคงไม่เป็นไรนะครับคนเรารักกันด้วยใจครับ
ขอบคุณมากครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:00 น. - comment id 746273

silver snitch

         ขอบใจในน้ำใจยิ่งนักครับ ขอบคุณ

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:02 น. - comment id 746274

คุณ ผู้หญิงมือสอง

          ภาพงดงามครับผมเก็บไว้บางทีอาจจะนำมา
ลงในกลอนครับ ความหลังย่อมเป็นครูถึงแม้เป็น
อดีตแต่ก็ไม่ควรลืมเลือกเอาสิ่งดีๆไว้ครับ  ผมเอง
เขียนงานมักผสานกันกับอดีตและปัจจุบันไว้เสมอๆ
ครับ  อิอิ  มิฉะนั้นไม่มีงานเขียนได้หรอกครับ
ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:09 น. - comment id 746278

คุณ เก็จถะหวา

         ขอบคุณยิ่งที่ให้เกียรติผมครับ ผมเองที่จริง
นั้นความรู้น้อยต่ำต้อยแค่หางอึ่งเท่านั้น ถึงรู้ก็รู้
แบบงูๆปลาๆจะแม่นยำมิได้ ที่เขามาสมัครเป็นศิษย์
ผมก็บอกเช่นนี้เสมอๆ ผมเองมีนิสัยแปลกใครจะว่า
กล่าวอย่างไรก็ช่างไม่ค่อยสนใจใยดีอะไรเท่าไหร่
นักหรอกครับ  นอกจากเขาสมัครใจเรียกผมเอง
เท่านั้น ที่จริงความรู้ผมเองนั้นไม่สามารถเป็นครู
บาอาจารย์ใครได้ครับ  แต่ว่าผมเองเป็นคนที่
ชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หากจะให้คำแนะนำ
ได้ก็เป็นบางครั้งครับยินดีเสมอเท่าที่ความรู้ผม
จะพึงมีนะครับ เรื่องรับหรือไม่รับนั้นคุณพิจารณา
เอาเองก็แล้วกันครับ หากเขายอมรับ
ก็จะเรียกชื่อผมว่าครูก่อนเสมอๆครับ
แต่ด้วยความสมัครใจเขาเองครับ บอกตรงๆ
ว่าผมความรู้ยังไม่ถึงขั้นครับ นอกจากใจเขา
จะยินดีเองครับ  ขอบคุณมากครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:13 น. - comment id 746279

คุณ อารีณา

          ครับพยายามเข้าครับไม่ช้าหรอกครับ ทำให้
เป็นนิสัยเคยชิน แล้วต่อไปก็จะไม่เกินหรอกครับ
 อีกอย่างหนึ่งการเขียนโดยไม่มีกฏเกณฑ์นั้นมักจะ
เป็นกลอนพาไปเสมอๆแหละครับ บังคับอักษรไม่ได้
ที่สำคัญอย่างหนึ่งคือคำฟุ่มเฟือยพยายามอย่าใช้นะ
คนเล่นกลอนนั้นจะรู้เสมอนะ  ทุกตัวอักษรต้องบ่ง
ความหมายและได้ใจความสอดคล้องกัน สิ่งสำคัญ
คือการเริ่มต้น และสรุปต้องให้ตรงกับหัวข้อเรื่อง
เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นแยะนะครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:17 น. - comment id 746280

คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

        สหายท่านพระยาฯ  ตั้งแต่เราคบกันมาสนิท
สนมกันผมก็เขียนแบบนี้มาเสมอจะเปลี่ยนบ้างก็
แนวธรรมเท่านั้นเองแหละ  ใช่เป็นเอามากเพราะ
ร่างกายไม่สมบูรณ์ขาดชามากระตุ้น อิอิ ล้อเล่นครับ
ขอบคุณมากครับสหายรัก

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:22 น. - comment id 746281

คุณ white roses

       ผมจะเก็บภาพคุณไว้แยะเชียวครับว่าจะเอา
มาลงในกลอนบ้าง ไว้ดูเล่นบ้างครับ แหมเอาน้อง
นางมาฝากตั้งสามสี่คน เดี๋ยวคนเขาก็เรียกผมว่า
เฒ่าหัวงูไปซะนี่ครับ ไม่ไหวครับตั้งสี่คนแล้วผม
เองก็ไม่มีปัญญาซะด้วยซิครับยิ่งบ้านผมสาวๆ
เข้ามาเยี่ยมมากซะด้วยครับ ขอบคุณมากครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 09:25 น. - comment id 746282

คุณ  bananaleaf

          อ้าวเดี๊ยงเรื่องอะไรหรือครับ  การแต่งนั้น
ต้องให้อารมณ์เราแจ่มใสนะครับถึงจะมีผลงาน
ค่อนข้างจะใช้ได้ครับ  อย่าพยายามไปฝืนนะครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมเองก็แย่พยายามรักษา
อยู่เสม่ำเสมอครับ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

ก่องกิก

30 สิงหาคม 2550 11:39 น. - comment id 746342

เสียดายจังครับ
น่าเสียดาย

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 12:00 น. - comment id 746352

          เสียดายอะไรหรือครับ อิอิ

            แก้วประเสริฐ.

ครูพิม

30 สิงหาคม 2550 12:07 น. - comment id 746355

เสียดาย
เสียดายนัก
เสียดายรักที่จากลา
เสียดายเสียน้ำตา
เสียดายว่ามาพบพ้อต่อเมื่อสาบ..

พ้อ...ภาษาถิ่นเลย..หมายถึง เห็น.

แก้วประเสริฐ

30 สิงหาคม 2550 12:25 น. - comment id 746372

คุณ ครูพิม

          ครับขอบคุณ คำว่า " พ้อ " เพิ่มอีกคำหนึ่งครับ
ขอบคุณมากครับ

             แก้วประเสริฐ.

อารีณา

31 สิงหาคม 2550 08:11 น. - comment id 746772

คุณครูก้วคะ  ช่วงนี้ รีณาไม่ค่อยได้
เข้ามาบ่อย  ช่วงยุ่งๆค่ะทั้งที่ร้าน
 ของรีณาเอง ..ที่ทำงาน แล้วเรื่องเรียน
 ที่รีณา เป็นคนแก่ ที่รักเรียนมากๆๆ
สมองมึนๆทีนึง ก็ต้องแวะมาในนี้บ้าง
รีณาชอบกลอนค่ะ ทั้งๆที่มีเรื่องยุ่งๆ
มากมาย ที่ต้องทำ ขอบคุณ คุณครูแก้วนะคะ
 ที่แบ่งปัน สิ่งดีๆให้..
ดีใจค่ะ ที่ได้เข้ามาเล่นในนี้

แก้วประเสริฐ

31 สิงหาคม 2550 13:54 น. - comment id 746982

คุณ อารีณา

           การพักผ่อนช่วยเรื่องนี้ได้จ๊ะ รักเรียนนั้น
ดีแล้วล่ะเพราะทำให้ตาหูเราเปิดกว้างขึ้นกว่าเดิม
เรื่องงานกลอนผมบอกแล้วว่าต้องใช้ใจผสานกับ
อารมณ์ หากอารมณ์เรายังไม่แจ่มใสก็อย่าไปเขียนเลย การมาพักผ่อนในที่นี้ช่วยเราได้แยะผมเองนั้น
ใช้เวลาว่างมาเที่ยวชมกลอนทำให้จิตใจเรา
สบายและได้ความรู้เพิ่มเติม เหมือนกันคือนิสัยชอบกลอน
มาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะครับ เพราะที่บ้านสมัยเด็ก
นะคุณแม่จะท่องกลอนให้ฟังเรื่องพระอภัยมณี
เป็นประจำยามกล่อมน้องๆจ๊ะ พยายามฝึกฝนไว้
      อีกประการหนึ่งหากมีเวลาว่างๆให้นึกคิดแต่ง
เรื่องกลอนไว้ หากทำได้เป็นประจำถูกผิดช่าง
ประไรเรามาแก้ไขได้ยามเขียนเอง จนกระทั่ง
ใจอารมณ์ประสานกับกลอนเมื่อใด เมื่อนั้นเรา
ก็สามารถจะแต่งกลอนได้ทันที มันจะลื่นไหล
เกิดขึ้นมาเองจ้า  ขอบใจมากนะจ๊ะ

               แก้วประเสริฐ.