เห็นสีเหลืองเรืองรองยามค่อนรุ่ง ใจคิดมุ่งพุ่งคิดถึงความหลัง คราวัยเยาว์อ่อนวุฒิน้อยกำลัง วิ่งตามหลังเรียกแม่เร่งให้ทัน แม่เดินเร็วฉันรีบตามให้ชิด วิ่งตามติดแม่หนีทำมิหัน ฉันไม่ยอมอ่อนข้อขอตามกัน แม่ทำขันแกล้งเดินเหมือนเมินคำ ถึงสะพานข้ามนาพาแม่หยุด ฉันรีบทรุดนั่งตักแม่ชักขำ ก้มกวักน้ำสาดใส่ใช่ปรักปรำ แค่แกล้งทำจำอวดส่งเสียงฮา กว่าจะลุกไปนาพากันเปียก แว่วเสียงเรียกจากพ่อพอแล้วหนา เฝ้าจับเกาะชายเสื้อพยุงกายา ส่งภาษายั่วเย้าเจื้อยแจ้วไป ข้ามสะพานถึงที่นาข้าวสีเขียว แม่ลดเลี้ยวเกี่ยวหาผักที่ไกล้ มีมากมายใช่ปลูกแหมถูกใจ เก็บหาไปใช้ปรุงถูกปากครัน ทั้งปูปลาหาเอาจากวางเล่ ปลาเกเรเห่ตกหมดความฝัน เป็นอาหารเลิศรสล้อมวงกัน เป็นสีสันต์วันวารผ่านพ้นมา หมายเหตุ: เล่ เป็นลักษณะที่ใช้รองดักให้ปลาตกลงไปทำจากไม้ไผ่สาน รองที่น้ำไหล อาจเป็นลำธาร ของคนใต้
กชมนวรรณ 25 ส.ค. 2550 19:49 น. - ID 106409 
973
8
0
26 สิงหาคม 2550 18:11 น. - comment id 744117
สวัสดีค่ะครูรพี ช่างสงสัย ภาษาใต้วันละคำวันนี้เสนอคำว่าขนำ หรือ หนำ หมายถึงเพิกที่พักซึ่งทำขึ้นในบริเวณที่นาของเราเพื่อให้ใช้เป็นที่พักและทำอาหารในฤดูทำนา แหะ ธรรมดาค่ะครูรพีอายุขนาดนี้แล้วยุ่งกับลูกจนรู้สึกตัวเองอยากเป็นเด็กขึ้นมาอีก แล้วอิจฉาเด็กหมัยนี้ด้วยเนาะมีของเล่นทันหมัยทั้งน้าน อีกไม่นานครูรพีต้องเดินตามรอยพี่แน่นอน ตอนนี้พี่ล่วงหน้ามาก่อนนะค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ 55519%
สวัสดีค่ะโคลอน ดีใจจังแวะมาทักกันทุกครั้ง แหะ ตอนนี้เริ่มมีความหลังเยอะแล้วค่ะ เลยคิดถึ่งวัยใสสมัยก้อนก่อน นะค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่เเวะมาสบายดีนะค่ะ ไม่เห็นผลงานเลยช่วงนี้ คอิมะอ๊อก หรอค่ะ อิอิ ล้อเล่งค่ะ%
25 สิงหาคม 2550 20:10 น. - comment id 744151
เห็นภาพพจน์เลยนะคะเนี่ย นึกถึงครั้งยังเยาว์แล้วมีความสุขจังเลย
25 สิงหาคม 2550 20:20 น. - comment id 744154
ความทรงจำดีดีมีไว้จำ ภาพฝันย้ำเตือนใจไม่มีเลือน อุ่นอ้อมอกของแม่ไม่แชเชือน รักใดเหมือนรักแม่นั้นไม่มี ภาพความทรงจำที่สวยงามนะคะน้องรัน
25 สิงหาคม 2550 20:32 น. - comment id 744159
อ่านแล้วมีความสุขจังคะ
25 สิงหาคม 2550 21:55 น. - comment id 744181
น่ารักมากด้วยดิคะ.... เรนแวะมาขอบคุณนะคะ..
26 สิงหาคม 2550 04:37 น. - comment id 744242
แวะมาอ่านกลอนน่ารักๆค่ะ..
26 สิงหาคม 2550 07:54 น. - comment id 744275
มาเยี่ยมเยียนคนสวยจ๊ะ อิอิ
แก้วประเสริฐ.
26 สิงหาคม 2550 08:29 น. - comment id 744291
อ่านอะไรแบบนี้แล้วคิดถึงบ้านจังเลยค่ะ
26 สิงหาคม 2550 10:25 น. - comment id 744315
สวัสดีค่ะพี่ดอกไม้ แหะแวะมาอ่านกลอนของคนอายุไม่น้อยคิดถึงอดึตคนเรกเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ริน แม้ใจตรงกันเลยกนะค่ะเล่นตัดหน้ารันก่อน ค่ะความทรงจำแบบนี้แหละค่ะที่เราควรจำไปจนตาย อิอิ รักค่ะ
สวัสดีค่ะน้องพิม พี่เขียนกลอนแบบความรักมะเป็นอ่ะ เลยออกมาแนวประวัติศาสคร์ชีวิตตัวเอง แต่เป็นความทรงจำที่ดีของพี่ค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องเรน ก้อน่ารักเหมือนน้องเรนแระค่ะ อ่อแล้วขอบคุณพี่เรื่องรัยหรอค่ะ พี่ซิขอบคุณน้องเรนที่แวะมาอ่านกลอนพี่ทั้งๆที่ยังด้วยฝีมืออยู่ ขอบคุณจ้า
สวัสดีค่ะคุณกุหลาบขาว ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะค่ะ แบบว่าคนแก่เค้าว่ามักนึกนึกอดีตแล้วนะค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณแก้วประเสริฐ รัน เป็นเกีรติมากที่คุณแวะมาอ่านกลอนรันนะค่ะ แต่ถ้าให้ดีช่วยติหน่อยนะคะ เห็นบอกว่าหายจากป่วยแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ รันกลัวว่าจะมีข้ออ้างว่าป่วยเลยไม่ได้อ่านผลวงานดีดีค่ะ(เห็นแก่ตัวไปไหมนี่ แหะ ส่วนคนสวยรันคงได้แค่เจ้าตัวทัดดอกไม้ด้านบนแหละค่ะ นับถือค่ะ
26 สิงหาคม 2550 14:45 น. - comment id 744380
ขนำ...คืออะไรคะ..คุณครูเกเรอยากทราบค่ะ... กลอนสดใสดีค่ะ...ถึงแม้จะเล่าเรื่องความหลังก็ตาม... อะไรเอ่ย..ชอบของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลัง..แซวเล่น..แต่ถามจริง ๆ นะคะ..เดี๋ยวจะมาตามคำตอบค่ะ..
26 สิงหาคม 2550 15:48 น. - comment id 744407
เป็นความทรงจำที่งดงามมากเลยค่ะ...มองเห็นภาพเด็กผู้หญิงซนๆคนหนึ่ง...อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ...กับคุณแม่ที่ใจดี...
26 สิงหาคม 2550 20:27 น. - comment id 744545
ย้อนเรื่องราวคราวหลังเมื่อครั้งเยาว์ พวกเพื่อนเขารังแกแพ้ทุกหน ถูกต่อยตีแทบทุกวันสุดกลั้นทน หน้ายับย่นรอยแผลแลไม่ลง จึงมาซุ่มหัดมวยด้วยมานะ ครูพละเป็นอาจารย์หลานอาก๋ง ได้วิชาป้องกันตนพ้นพะวง พอแตกพานอาจองไม่กลัวใคร สู้ไม่ถอยสอยร่วงปวงนักแกล้ง ต่างแสยงไม่กล้าหน้าไหนไหน ศิโรราบปราบสิ้นเคยหมิ่นใจ ศัตรูก่อนร่อนชะไรกลับญาติดี แต่กับหญิงวิ่งหลบไม่พบหน้า หมดความกล้าใกล้ชิดคิดแต่หนี รุ่นตะกอพอได้ดูรู้วิธี หลายขวบปีไม่ได้แฟนควงแขนเลย อิอิ ไม่มีอาจารย์สอนนี่นา อิอิ
26 สิงหาคม 2550 23:33 น. - comment id 744640
คุณแม่ที่น่ารักที่สุดในโลก
27 สิงหาคม 2550 11:07 น. - comment id 744780
สวัสดีค่ะคุณฤกษ์ แม้เรื่องราวเมื่อคราในวัยเยาว์ มีเรื่องเมาท์กันแบบไม่กั๊กหนา พอถึงคราแม่พาฝากโรงเรียน ให้อ่านเขียนเรียนได้ไม่อายใคร แต่เรื่องบู๊ก้อไม่ด้อยน้อยหน้าเพื่อน ไม่กลัวเหมือนแม้เป็นชายไม่ถอยหนี แต่มันเจ็บถูกแตะแต่ละที ไม่ยอมหนีมีไม้กวาดฟาดทุ่นแรง จนตอนนี้เจอกันที่ ยั่วสนุก มานั่งนึกนั่งเล่าเคร้าสรวลเส ย้อนอดีตไปมากันฮาเฮ แต่เพื่อนมันเสไม่ยอมตอนแตะเรา แหะเหมือนครูระพีว่าเลยไม่รู้เป็นพูดเรื่องราวครั้งอดีตแล้วมันยาวทุกที แหะ ยังไม่แก่จ๊ะยังงัยก้อยังมะแก่ 55523%
สวัสดีค่ะยาแก้ปวด หายไปไหนมาค่ะรู้สึกว่ามะค่อยเห็นวันสองวันล่ะ แม่ทุกคนเป็นงี้หมดแระค่ะ เนาะ%
27 สิงหาคม 2550 13:10 น. - comment id 744857
ดีจ๊ะ..
อ่านแล้วคิดถึงแม่จัง.. ตอนเด็ก เด็ก อยู่กับแม่ตลอดเลย
อบอุ่นแม้จะลำบากมั่ง
แต่ก็มีความสุข ที่สุดเลยนะ
รักแม่ที่สุดเลยค่ะ
27 สิงหาคม 2550 14:06 น. - comment id 744882
สวัสดีค่ะผู้หญิงมือสอง เนาะความผูกพันทั้งหมดเรามีกับแม่มากที่สุดเลย
27 สิงหาคม 2550 14:24 น. - comment id 744888
27 สิงหาคม 2550 20:03 น. - comment id 744948
~29%
รันก็พยายามให้ลงแปดตัวแหละค่ะ แล้วก็เหมือนที่คุณแก้วประเสริฐบอกเช่นกันค่ะว่ากลัวคนอ่านไม่เข้าใจ แหะ แต่ก็ยังทำ ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยติ ต่อไปจะพยามเขียนให้ช่วยติอีก ไม่งั้นก็ไม่เป็นจริงไหมค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอีกครั้งพร้อมช่วยสอนค่ะ รันถือเป็นเกียติมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
