รักษากายวาจาใจเสมอ เพื่อพบเจอสิ่งดีที่เฝ้าฝัน แม้มิอาจประสบพบเจอกัน เราก็มั่นใจว่ารักษาตน มิมีใครสมบูรณ์เพิ่มพูนสุข โดยไร้ทุกข์ภัยพาลหมั่นฝึกฝน เพราะบกพร่องต้องตักเตือนกมล ความเป็นคนฝึกได้ใจรักจริง เริ่มต้นที่เริ่มปรับรับผิดชอบ ในเขตขอบของตนมงคลยิ่ง บอกใครเขาเฝ้าย้ำพร่ำอย่าทิ้ง น้อมนำสิ่งดีนั้นแบ่งปันใจ ใจของเราเฝ้าฝึกนึกให้ออก แม้จะบอกคืนอื่นหมื่นไกลใกล้ หากมิอาจบอกตนฝึกฝนไว้ ก็เหมือนไร้ค่าเลือนมิเตือนตน ........................ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๐
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 25 ส.ค. 2550 04:52 น. - ID 106395 
1074
7
0
25 สิงหาคม 2550 07:29 น. - comment id 743893
จะฝึกตน ฝึกกาย คลายยึดมั่น กลอนรำพัน เตือนใจ ให้รักษา ฝึกหัดพราก จากไกล ให้สัจจา จินตนา ยาวไกล ในบทกลอน
25 สิงหาคม 2550 09:55 น. - comment id 743953
อืมม .. ต้องรักตัวเราเอง
25 สิงหาคม 2550 12:14 น. - comment id 743993
รักของเรา เขาว่า ถ้าหลายแบบ บ้างเจ็บแปลบ แบบสุข ทุกข์หนุกหนาน บ้างก็มี ที่คบ จบไปนาน เรื่องวันวาน ผ่านมา ว่ารักเธอ... สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย...บาย
25 สิงหาคม 2550 13:12 น. - comment id 744007
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...เห็นด้วยค่ะ...แวะมาทักทายกันนะคะ..
25 สิงหาคม 2550 18:15 น. - comment id 744102
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ..
25 สิงหาคม 2550 22:33 น. - comment id 744189
26 สิงหาคม 2550 16:01 น. - comment id 744417
ต้องหมั่นเตือนใจตนเนาะ
28 สิงหาคม 2550 08:45 น. - comment id 745179
ดื้อด้านจังค่ะกานต์ เตือนปานใดก็บ่ค่อยฟังเลยอ้าย สบายดีเนาะอ้าย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
