จะฝากรักฝากใจใช่คือฝาก เพียงลมปากเอ่ยไปใจเสแสร้ง ช่างกระไรใจดำทำเคลือบแคลง หวังเติมแต่งหว่านกลมนต์มายา หนึ่งน้ำคำพร่ำอ้อนวอนฝากสาว แท้คือหนาวน้ำใจไร้เสน่หา หวังเกาะแกะแทะโลมโน้มศรัทธา ใช้เงินตราตีค่าทรามหยามย่ำยี สองเพื่อตำแหน่งแข่งขันกระนั้นหรือ ยอมยุดยื้อยืดกายขายศักดิ์ศรี หลอกคนรักเกลือกกลั้วมั่วราคี ความสาวพลีเพื่อเจ้านายชายคนรัก สามสมเพชเวทนาใจมนุษย์ คงถึงจุดไร้ศีลธรรมนำเป็นหลัก ถมกิเลสเศษตัณหาน่าเอียนนัก ใจขอพักเพื่อเติมแรงแต่งความดี แม้กำลังเล็กน้อยด้อยอ่อนหัด คงยืนหยัดศรัทธาในหน้าที่ เพื่อจรรโลงสังคมไทยในยุคนี้ ให้สตรีมีคุณค่ามารักนวล.
22 สิงหาคม 2550 06:48 น. - comment id 742271
ดีค่ะ Salukphin แวะมาทักทายกันตั้งแต่เช้ยเลยค่ะวันนี้ อ่านแล้วกลอนไพเราะมากเลย ให้แง่คิดหลายๆอย่างด้วยนะ อืม ดีใจจังได้เพื่อนที่เกิด ปีเดียวกันอีกแล้วเจ้าค่ะ อิอิๆ
22 สิงหาคม 2550 07:32 น. - comment id 742280
ฝากรักไว้ผิดที่ใจจึงเจ็บ
22 สิงหาคม 2550 11:06 น. - comment id 742379
คิดถึงจ้า ว่าง ๆ จะมาคุยให้นะครับ
22 สิงหาคม 2550 13:02 น. - comment id 742463
รักฝากไว้ มิได้ไร้ค่าดอกครับ
22 สิงหาคม 2550 13:27 น. - comment id 742479
เขียนได้ดี
22 สิงหาคม 2550 15:54 น. - comment id 742613
แวะมาอ่านจ้ะ..คิดถึงนะคะ..
23 สิงหาคม 2550 14:29 น. - comment id 743047
23 สิงหาคม 2550 17:32 น. - comment id 743132
บทกลอนสร้างสรรค์จรรโลงใจ