ยะเยือกฝนหยาดเย็น กระเซ็นจากเมฆหม่น ครืนครืนฟ้าคำรณ หนึ่งคนยืนเดียวดาย... ๐ ลมเอ๋ยลมหนาว โชยเมื่อคราวเดียวดายให้หม่นหมอง โอ้ฟ้าเทาอับเศร้าสิ้นแสงทอง เหลือเพียงสอง...คือเรา...กับเงาตน ฯ ๐ นกเอ๋ยนกน้อย บินคล้อยคล้อยเคียงคู่ดูสุขี ฝนพร่างพรำเย็นฉ่ำเจ้าว่าดี ตัวข้านี้เหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวใจ ฯ
ศารทูล 20 ส.ค. 2550 10:54 น. - ID 106214 
1379
3
0
20 สิงหาคม 2550 15:42 น. - comment id 741231
เย็นสายฝนหม่นใจในความเหงา นั่งซึมเซาเดียวดายไร้ศักดิ์ศรี เห็นนกน้อยเคียงคู่สุขฤดี อยากจะมีรักบ้างอย่างนกมัน
20 สิงหาคม 2550 15:45 น. - comment id 741236
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem106227.html กำลังใจครับ
20 สิงหาคม 2550 16:15 น. - comment id 741269
"เหลือเพียงสอง..คือเรา..กับเงาตน ฯ" ชอบวรรคนี้จังค่ะ..จับใจ..
21 สิงหาคม 2550 09:56 น. - comment id 741680
ดีคะพระจันทร์ฯ แวะมาทักทายคนเหงาค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนกันที่วันที่เธอเหงานะค่ะ ศารทูล ขาๆ
21 สิงหาคม 2550 20:23 น. - comment id 742151
เก็จถะหวา... เยี่ยมครับเพชรสังคีต... ขอบคุณครับ เดี๋ยวจะตามไปอ่านนะคร๊าบ
bananaleaf... ขอบคุณครับ...ชื่นใจ...หายเหงาละ อิอิ
Black MooN... มีเพื่อนสักคนก็ไม่เหงาแล้วล่ะครับ... ยินดีเป็นสหายกันเสมอครับ
26 สิงหาคม 2550 06:09 น. - comment id 744259
หวัดดี...น้องศารทูล ไม่ได้ตอบที่บล็อก มาตอบที่นี่ก็แล้วกันนะ บทนี้สั้นๆ แต่พี่ว่าสะเทือนใจดี โดยเฉพาะวรรคนี้ เหลือเพียงสอง...คือเรา...กับเงาตน ฯ สำหรับพี่...ถือว่าเป็นวรรคทองเลยล่ะ
2 กันยายน 2550 20:37 น. - comment id 748004
24 ตุลาคม 2550 20:55 น. - comment id 776591
อ่านแล้ว..เศร้า ๆ ยังไงไม่รู้ .. บอกไม่ถูก.. แวะมาเป็นกำลังใจนะคะ.. สวัสดีค่ะ..
3 มีนาคม 2551 09:53 น. - comment id 828870
คิดได้ไงอยากจะร้องไห้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
