สะอื้นร่ำพร่ำว่าน้ำตาทะลัก กว่าอกหักน้ำตาตกหกเป็นสาย แม่กว้างปาข้าวของแตกกระจาย ให้ออกไปไม่ต้องเรียนที่เพียรมา แกดื้อนักไม่รักดีมีที่ไหน แสนเลวร้ายการงานไม่เสาะหา ครูทวงถามการบ้านที่ผ่านมา แกเริงร่าเข้าวงไหนไม่รักดี คว้าขนมถุงใหญ่เทใส่ราด น่าอนาถเลอะทั่วทั้งตัวที่ จิตใจแหลกแตกยับนับแต่นี้ สิ่งที่มีไม่รู้อยู่เพื่อใคร ค่อยๆก้าวยืนคว้างอยู่กลางห้อง คว้า? น จ้องตรงขมับแล้วจับไว้ ในใจคิดบัดนี้ไม่เหลือซึ่งเยื่อใย อยู่ทำไมตายไปสะใจดี สดุ้งตื่นกลืนกล้ำยังพร่ำพูด ความพันผูกหนไหนกันล่ะนี่ ทำไมฉันฝันร้ายถึงเพียงนี้ ดีนะดีที่ตื่นกลืนน้ำตา... +โปรดพิจารณา+ ปัญหาที่เห็นเพียงน้อยนิด ในความคิดที่ผิดพลาดอาจเกิดโศกนาถกรรม อย่างไม่น่าให้อภัย อย่าถามว่าใครถูกผิด ให้ถามว่าในหัวใจท่านมีรักหรือไม่ เพราะ นั่นคือคำตอบ.. ไม่อยากมีชีวิตอยู่
19 สิงหาคม 2550 12:02 น. - comment id 740256
ค่านิยมสังคมระทมทุกข์ ดุจดังคุกขังใจไม่สุขสันต์ ครอบครัวล่มสลายคลายสัมพันธ์ เป็นความฝันร้ายยิ่งกว่าสิ่งใด
19 สิงหาคม 2550 12:29 น. - comment id 740399
โชคดีที่เป็นเพียงความฝันนะคะ ฝันร้ายกลายเป็นดีค่ะ
19 สิงหาคม 2550 12:48 น. - comment id 740418
อารมณ์ชั่ววูบ นี่น่ากลัวจริงๆ นะค่ะ ดีที่เป็นเพียงฝัน
19 สิงหาคม 2550 13:27 น. - comment id 740460
โอ๋ๆๆๆ..มาปลอบขวัญแล้วจ้า....
19 สิงหาคม 2550 14:17 น. - comment id 740517
สะอื้นร่ำ พร่ำว่า แม่จ๋าด้า อกหักมา น้ำตาตก ซุกอกแม่ ช่วยด้าหน่อย อกแตกแล้ว ช่วยด้าแน้ มาดูแล ด้าหน่อย นะแม่นา
19 สิงหาคม 2550 15:52 น. - comment id 740570
อึมม์..ต๊กใจหมดเลย เป็นฝันซ่ะงั้น