ป่าโศก...!

พุด

แม้นหลงทางกลางป่าโศกโลกหยิบยื่น
ทนกล้ำกลืนฝืนทนบนทางฝัน
สะสมสะเบียงบุญทุนบารมีพลีทุกวัน
จะฝ่าดั้นพ้นหนาวพายุใจ
ไม่นานช้าเจ้าจักกล้าหยัดยืนทรนง
จะมิหลงทะเลโลกย์โศกหวั่นไหว
วิบากซ้ำกรรมซัดใดใด
แม้นโพยภัยมิหมายมาใกล้กราย
เพียงโอบเอื้อเผื่อแผ่เมตตาจิต
ฝากชีวิตใต้ร่มรัตน์ฉัตรมั่นหมาย
กตเวทิตาคุณแด่ผืนดินก่อนชีพวาย
มิเดียวดายได้พบพระพุทธิ์พิสุทธิ์ธรรม
ร้อยมาลัยความดีพลีโลกแล้ง
เป็นสร้อยแสงสอนสัจจะระรินร่ำ
ดับทุกข์โศกโลกนี้ที่มืดดำ
ด้วยน้ำคำน้ำใจที่ใสเย็นที่ใสงาม....!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6271.html
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์..*รัก*
รักทะเล
อันกว้าง ใหญ่ไพศาล
รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส
รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ
รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร
รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ
รักพฤกษา
รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ