แม่จ๋า

คนบนเกาะ

มองขึ้นไป  บนฟ้า  นภากว้าง
ดูเวิ้งว้าง  เปล่าเปลี่ยว  จริงเชียวหนา
ถึงวันแม่  จิตไหวหวั่น  สั่นทุกครา
เสียงแม่จ๋า  ดังกึกก้อง   ห้องหัวใจ
แม่สถิต  อยู่แห่งไหน  ในแคว้นภพ
ขอน้อมนพ   ประคองหัตถ์  ยกจัดไหว้
พระคุณแม่  นั้นมากท้น  ล้นกว่าใคร
ลูกขอส่ง  ดวงใจ   ไปบูชา
ที่สิบสอง   สิงหา  คราวันแม่
ลูกได้แต่  ชะแง้  เฝ้าแลหา
จิตจดจ้อง  ตาเฝ้ามอง  ท้องนภา
หยาดน้ำตา  ทั้งสองแก้ม  แย้มเป็นทาง
ยังมีเพื่อน  บนโลกนี้  ที่ไร้แม่
คงไม่แย่   มีเพียงเรา  เหงาเศร้าบ้าง
ดูเมฆา  คิดว่าแม่  ยิ้มได้พลาง
แม่เราช่าง  รักเราแท้  ลูกแน่ใจ
จิตกระหวัด   จัดกล่าวบอก   ออกหาแม่
แม่จ๋าแม่   ลูกคนดี  มิเหลวไหล
คำสอนสั่ง   ยังไม่หน่าย  หายจากไป
ยังจำได้   ทุกวรรคคำ  แม่ย้ำเตือน
เป็นคนดี   เบญจธรรม   ทำทุกข้อ
เบญจศิล   เลิกละต่อ   เป็นเสมือน
เกราะแข็งแกร่ง  กำบังตัว  ไร้ภัยเยือน
ไม่เคยเลือน  แม่พูดไว้  จำได้ดี
ขอให้แม่  เสวยสุข  บนสวรรค์
เกษมสันต์   แจ่มจำรัส  รัศมี
ลูกจะขอ  อุทิศบุญ   หนุนความดี
ให้แม่นี้  มีความสุข  ทุกภพเทอญ