การกระทำใดๆก็ดูไร้ค่า เมื่อยังคงเป็นคนนอกสายตาอยู่อย่างนั้น หัวใจทั้งหมดที่ยกให้ไปนานวัน เศษเสี้ยวของความรู้สึกที่คืนมานั้น..แทบไม่มี อ่อนล้า ราแรงแล้วหนอใจ..... ต้องเจ็บปวดอีกแค่ไหน..นับจากนี้ หักใจรัก..ตัดใจลา..ไม่เคยได้ซักที จำต้องยอมโดนย่ำยี..ด้วยเต็มใจ
10 สิงหาคม 2550 11:16 น. - comment id 736570
อะไรจะปานนั้นครับคุณ แก้วประเสริฐ.
10 สิงหาคม 2550 12:08 น. - comment id 736600
ทั้งที่รู้ว่าชอบ แต่อาจไม่เป็นดั่งที่ใจหวัง ทั้งที่รู้ว่ารัก แต่เราเดินกันคนละเส้นทาง อยากให้เธออยู่ใกล้ๆ แต่ดูเหมือนมันยังไกลเกินฝัน ทั้งที่หัวใจนั้นยังผูกพันธ์ แต่กลับไม่มีวัน..ที่จะเป็นจริง
10 สิงหาคม 2550 12:14 น. - comment id 736605
หนทางแต่ละสาย.... ย่อมมีสวนดอกไม้ให้รื่นรมย์.. มีกรวดหินและหนามทีแหลมคม... เฝ้าคอยทำร้ายให้เจ็บปวด...... (จงสู้ต่อไปและจงอย่าท้อถอยกับอุปสรรคที่เจอะเจอ)