เมื่อฝนโปรยใบโรยก็ชื่นฉ่ำ ยามฝนพร่ำใบช้ำลบรอยแผล รอฝนหลั่งครั้งหน้าตั้งตาแล หวังจะลบรอยแผลเมื่อฝนลา ได้ละอองฟองฝอยเพียงน้อยนิด ก็ให้คิดคร่ำครวญละโหยหา อุ่นไอรักอบอวลจึงหวลมา ให้โหยหาคิดถึงซึ้งเหลือเกิน หยาดน้ำฝนหล่นไหลปลายใบหญ้า หยาดน้ำตาหลั่งมาคราห่างเหิน เธออยู่ไหนใจหนาวร้าวเหลือเกิน ฉันก้าวเดินวันนี้ไม่มีใคร ยังหวังไว้วันหนึ่งถ้ายังอยู่ จะเชิดชูใจฉันไม่หวั่นไหว เพียงเธอบอกออกมาว่ามีใจ อีกหมื่นไมล์นานเนาว์จะเฝ้า...รอ ทิพย์โนราห์ พันดาว