มองฟ้า...จากมุมมองของท้องฟ้า สัมผัสดวง ดาริกา ที่ล้าแสง ประหนึ่งดา - ริการอน จนอ่อนแรง กลางมหรสพ การแสดงของฟากฟ้า มหรสพหลังคบไฟได้ถูกปลิด โรงละครฟากฟ้าประดิษฐ์ แสงไฟกล้า ดูนั่นซี ฟ้าฟากนี้มีจันทรา ห้อมด้วยเหล่าดาริกานับร้อยพัน แต่อีกฟากมีซากดาวที่แสงดับ จากโชติช่วงแล้วล่วงลับพร้อมกับฝัน เบื้องหลังฉากมหรสพภพอนันต์ มีเสียงเพลงจากสวรรค์ถึงนรกานต์ เสียงจากเพลงบรรเลงสวดอย่างปวดร้าว ทั้งรุ่มร้อนและเหน็บหนาวกราวประสาน เรียกน้ำตาจากวิญญาณ์ ราวสายธาร อาลัยแสง...อันตระการวันวานสกาว ใช่ไหมเล่าเจ้าดาริกาเอ๋ย ถึงวันนี้เจ้าคงเคยผ่านร้อนหนาว โคจรผ่านฉากหลังนี้ก็หลายคราว เห็นหลุมศพของดวงดาวก็หลายครา หลุมฝังศพที่กลบเกลื่อนความอัปลักษณ์ อยู่หลังฉากอาณาจักรของท้องฟ้า สุดท้ายแล้วก็ว่างเปล่า...เจ้าดาริกา เจ้าจะรอนทั้งโรยราถึงเมื่อไร มหรสพเพียงตบตา ดาริกาที่รัก พอเสียเถิด หยุดพัก สักวันไหม จิบสุรา เคล้าน้ำตาแห่งอาลัย กลางสุสานอันกว้างใหญ่ไปด้วยกัน สวนสุสานที่ไม่มีสีและแสง ณ หลังฉากการแสดงของสีสัน ซึ่งราบเรียบเยียบเย็นเป็นนิรันดร์ จะไม่มี ใครอื่นฝัน นอกจากเรา เถิดปล่อยวาง บ้างเถิดหนา ดาริกาที่รัก
6 สิงหาคม 2550 23:37 น. - comment id 734700
**มองท้องฟ้า....จากมุมมอง ของคนเหงา ช่างว่างเปล่า กว้างไกล ไร้สีสัน แสงระยิบ ไกลสุดกู่ เห็นอยู่นั้น เป็นภาพฝัน เป็นความจริง หรือสิ่งใด **มองท้องฟ้า...จากมุมมอง คนครองรัก ช่างงามนัก แสงจันทร์นวล ชวนหลงไหล แสงระยิบ ระยับจิต ติดดวงใจ หวานละมุน อุ่นละไม ยามไกล้เธอ **มองท้องฟ้า...ในมุมมอง ของฉันนี้ ช่างสดศรี ยิ่งใหญ่ อยู่เสมอ ดาริกา อย่างน้อง ต้องละเมอ อยากจะเจอ คนแสนดี พี่ตะวัน... อิอิ...ยิ้มวันละนิด พิชิตรอยตีนกา..
8 สิงหาคม 2550 13:11 น. - comment id 735385
มองท้องฟ้า...จากมุมมองคนน่ารัก สวยยิ่งนักตัวเราเศร้านักหนา เป็นบทกลอนจากน้องดาริกา รักจันทราจึงไม่อาจรักตะวัน
17 สิงหาคม 2550 16:07 น. - comment id 739482
ตะวัน...จริงเปล่าเนี่ย... ดีใจที่กลับมาน๊า
24 กันยายน 2552 05:22 น. - comment id 974942
22 มิถุนายน 2552 21:08 น. - comment id 1003888
หวัดดีครับ เป็นบทประพันธ์ที่ไพเราะมากเลยครับ ผมขออนุญาติเอาบทประพันธ์บทนี้ไปแสดงๆให้น้องๆในห้องกลอนของผมอ่านและศึกษาบ้างนะครับ(โดยอ้างอิงนามปากกาของท่านทุกประการ) ยังไงผมต้องขอขอบคุณมาล่วงหน้า ณ ที่นี้ด้วยนะครับ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=422857&chapter=122