!! เค้าว่า..หนูเป็นกระต่าย !!!

อาราเล่

...เข้าห้องนี้...สนุกดี...ไม่มีเศร้า...
...มาปลดเปลื้อง...ความเหงา...ให้ห่างหาย...
...ลืมเรื่องทุกข์...เรื่องเศร้า...เข้ามาคลาย...
...หวังได้หมาย...รอยยิ้ม...กริ่มออกไป...
...หนูจาเล่า...อะไร...ฟังให้ซึ้ง...
...กาลครั้งหนึ่ง...หนูนั้น...พลันกลับไหล...
...อยู่ใต้ต้น...ไม้ใหญ่...ใบมากมาย...
...ผลคล้าย ๆ...ลูกแตงโม...ลูกโตเชียว...
...กำลังหลับ...เคลิ้ม ๆ...เติมเต็มสุข...
...ตัวกระตุก...สะดุ้งไป...ให้แลเหลียว...
...แผ่นดินไหว...นี่หว่า...น่ากลัวเชียว...
...หนูเลยเหลียว...สุดก้อง...ร้องตะโกน...
...ด้วยหวังดี...ที่หนูนี้...ตะโกนให้...
...ความตื่นเต้น...ตกใจ...ให้โลดโผน...
...วิ่งสุดกู่...ลู่ไป...ใจทะโมน...
...ป้องตะโกน...กึกก้อง...ร้องสุดใจ...
...เสียงทำให้...คนตระหนก...ตกใจตื่น...
...หนูมายืน...ชี้ชัด...ว่าจุดไหน...
...อ้าว! มะพร้าว...หนึ่งลูก...ทำตกใจ...
...แล้วหนูผิด...ใช่ใหม...ที่ตะโกน...
...ใครอยู่ใกล้...เข้ามาไข...ปัญหาหน่อย...
...อาราเล่...ตัวน้อย...ไม่ห้อยโหน...
...นั่งน้อยเนื้อ...ต่ำใจ...ใครปลอบโยน...
...หนูตะโกน...เพราะตกใจ...ใช่มายา...
..........................................................