๏ฉันเหงาเหงาเศร้าเศร้าอยู่หวิวหวิว ใจปลิวปลิวริ้วล่องลอยพลอยร่วงหลับ ในนัยน์ตาพร่าพร่าพาล่วงลับ แขนขาพับอย่างล้าล้าใกล้ลาลง หมดเรี่ยวแรงแล้งแล้งอย่างลดหลั่น เสียงเคยลั่นแลสั่นสั่นแหบหลงหลง ถอนหายใจอ่อนไหวไหวไม่มั่นคง เหนื่อยหน่ายจนขาดขาดล้นรุกรนไกล เหมือนสูญสิ้นวิญญาณพาลร้าวร้าว เพราะเรื่องราวซ้ำซ้ำจำทำให้ เจ็บเจ็บช้ำซ้ำกายและจิตใจ เจออะไรแต่ร้ายร้ายมลายเอา..... ..
3 สิงหาคม 2550 13:45 น. - comment id 733329
เดี๋ยวก็จะชินกับความเหงา และก็จะเพื่อนกันค่ะ
3 สิงหาคม 2550 14:44 น. - comment id 733357
ไม่ได้แวะมาทักกันนานมากเลยเนาะ..คงเป็นเพราะผมไม่ค่อยว่าง..แวะหากันหน่อยครับ..
3 สิงหาคม 2550 16:00 น. - comment id 733410
ดื่มแรงเยอร์เลยค่ะ....จะได้มีแรงสู้ต่อไป.. แซวเล่นนะคะ.. แต่งกลอนบ่อย ๆ สิคะจะได้หายเหงา..
3 สิงหาคม 2550 16:06 น. - comment id 733418
ไม่ต้องเหงามานั่งดื่มเหล้ากานปะ มาทักทายกะมาชวนไปเมาเอิ๊กๆๆ
3 สิงหาคม 2550 16:32 น. - comment id 733450
ดีจ้า คุณแมวน้อยตัวกลม... สงสัยจาเหนื่อยจริงๆๆน้อ มาให้น้ำ(ใจ)จ้า หุหุ
3 สิงหาคม 2550 17:07 น. - comment id 733478
สวัสดีค่ะแมวน้อยตัวกลม เหงามากมั้ยค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วนะ อย่าเหงานะคะ