เริงระบำความงามแห่งจันทรา สาดแสงส่องสู่ความมืดมิด หากนัยน์ตาของความงามนั้น กลับซ่อนเร้นคำสาปแช่งเกลียดชัง แด่หลุมศพซึ่งฝังร่างอันเยือกเย็น ร่างที่รอวันสูญสลาย มิอาจยื้อไว้แม้เพียงลมหายใจเข้าออก หากแต่ยังคงมีความรักต่อเจ้าดวงจันทร์ ผู้ซึ่งอยู่ไกลขึ้นไปบนท้องฟ้ากว้าง ผู้ซึ่งมีให้แต่เพียงความลับและการหลอกลวง ณ หลุมศพนั้น ร่างนั้น แลบัดนี้ ได้สูญสลายสิ้นไปแล้วจากผืนธรณีที่โอบอุ้ม บทสวดแห่งความโศกเศร้า ถูกบรรเลงโดยความเงียบงัน ไกลออกไป...ไกลออกไป... บทเพลงแห่งความยินดีดังก้องกังวาน
อลัญชา 2 ส.ค. 2550 14:49 น. - ID 105590 
1445
5
0
2 สิงหาคม 2550 15:06 น. - comment id 732900
สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกลอนของคุณว่าที่กวีที่มีชื่อเหมือนอิชั้นเด๊ะ!!!! อ่านแล้วต้องถึงกับอึ้งว่า เฮ้ย....แย่จริงๆเรา 5555 ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกันมาตลอดค่ะ ขอบคุณจริงๆที่ให้ใจกับบทกวีทุกบทค่ะ...ยกนิ้วให้เลยมาวันนี้ตั้งใจมาอำลาค่ะ เลยขอส่งบทที่ 6 มาปิดท้าย สำหรับคุณๆที่ชอบกลอนของอลัญอย่าพึ่งน้อยใจไปนะคะ อลัญยังคงแต่งกลอนอยู่เรื่อยๆค่ะเท่าที่อารมณ์มันจะพาไป คุณๆทั้งหลายก็อย่าพึ่งทิ้งกันนะคะ เมลล์มาเล่าทุกข์สุขกันได้ สุดท้ายนี้ขอบคุณ thaipoem ที่ทำให้ได้เจอเพื่อนกวีเช่นคุณๆค่ะ
2 สิงหาคม 2550 15:15 น. - comment id 732903
2 สิงหาคม 2550 15:58 น. - comment id 732927
2 สิงหาคม 2550 17:25 น. - comment id 732970
สวัสดีค่ะพี่อลัญชาเศร้าเลยค่ะเพิ่งได้อ่านบทพี่แต่ง ทำไมต้องลากันไปละคะ... อ่านแล้วเศร้า เลยคะ ใจคอไม่ค่อยดี บอกไม่ถูก รู้สึกเสียดาย อยากอ่านอีก อย่าเพิ่งไปเลยนะคะ
6 สิงหาคม 2550 10:35 น. - comment id 734310
"...อย่านะ...อย่าจากฉัน...ฉันอาจขาดใจ อย่านะ...อย่าบอกฉัน...ว่าเธอจะไป..." ไม่ได้เข้ามาหลายวัน...คุณอลัญแอบเอากลอนมาปล่อยไว้ซะละ อย่าหายไปไหนเลยนะคับ ถ้าไม่ว่าง...แค่แวะมาดูกันก็ได้ ยังมีหลายคนที่หลงในสรกวีของคุณ ผมเองก็จะคอยติดตามบทต่อไปนะคับ กำลังใจดี-ดี...ที่นี่...ยังมีให้เสมอนะคับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
