อยากจะมาปลอบใจในตัวเพื่อน ให้ลืมเลือนกับคำลำนำหวาน ลืมหน้าใครคนนั้นเป็นวันวาน ลืมคืนวันผันผ่านพานลบไป เห็นเพื่อนเศร้าเคล้าน้ำตาพาคิดหนัก ด้วยเพราะรักจักพาว่ารินไหล ด้วยว่ามอบไปหมดทั้งหัวใจ เราทำได้ก็แค่แลยืนเคียง
2 สิงหาคม 2550 14:09 น. - comment id 732862
สรุปจะนอนรึจะปลอบเพื่อนฮะ อิอิ
2 สิงหาคม 2550 15:59 น. - comment id 732929
ออน่ะเขียนน่ารักซะจริง
2 สิงหาคม 2550 17:49 น. - comment id 732977
ดี จ้า คุณ เชษฐภัทร เจอกันอีกแว๊ว วว รอบสอง ขอบคุณที่มาเยือน เป็นห่วงเพื่อน ก่อนนอน เจ้าค่อ
2 สิงหาคม 2550 17:52 น. - comment id 732980
ดี จ้า คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ ที่มาเยี่ยมเยือน อยากจะได้เพื่อนปลอบใจป่าวเจ้าคะ อิ อิ มา มะ จาปลอบให้ เอ่ เอ๊
2 สิงหาคม 2550 18:21 น. - comment id 733001
อย่างนี้ต้องช่วยกันปลอบแล้วละค่ะ.. มามะจันทร์จะช่วยปลอบ
2 สิงหาคม 2550 21:04 น. - comment id 733079
ตกลงจะปลอบเพื่อน หรือสมน้ำหน้าตาเองกันแน่ครับนิ 55 (ล้อเล่นครับ) แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมนะครับ
3 สิงหาคม 2550 07:21 น. - comment id 733179
................... ผัสสะสัมผัสผู้ เปลือยเปล่า ร้าวบ่วางร้างเร้า รุ่มร้อน กำซาบสวาทเคล้า เผาผ่าว อกสะเทือนสะท้อน ห่อนรู้ แรมลา ................... ชีวิตมิอาจย้อน เวลา ทุกข์ย่อมพานพบพา รุ่นร้อน จิตบ่หวาดผวา หวามหวั่น อกก็เพียงสะท้อน ห่อนให้ หวั่นเกรง
3 สิงหาคม 2550 14:54 น. - comment id 733361
ขอบคุณ คุณมณีจันทร์ ที่มาเป็นแรงหนุนให้อาราเล่ เจ้าค่ะ
3 สิงหาคม 2550 14:57 น. - comment id 733364
ขอบคุณ คุณวิจิตรวาทะลักษณ์ เจ้าค่ะ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียน คือเป็นคนมีน้ำใจเจ้าค่ะ อยากจะช่วยเพื่อน แต่เอาตัวเองยังไม่รอดเจ้าค่ะ ก็กระเต็งเพื่อนมาด้วยกันซะเลย
3 สิงหาคม 2550 14:59 น. - comment id 733367
ขอบคุณเจ้าค่ะ คุณปลายตะวัน สักวัน อาราเล่จะ พยายาม เขียนกลอนให้เก่ง แบบคุณให้ได้เลย คอยดูนะ