อย่ารักฉันวันที่เธอเผลอรักเขา อย่าพึงเหมาคิดคาดมาดมุ่งหมาย อย่าบอกรักภักดีมั่นจนวันตาย อย่าแฝงร้ายหลอกลวงกันมันไม่ดี อย่ารักฉันเผื่อเลือกนะจะผิดหวัง รักอาจพังจนใจไร้ศักดิ์ศรี ด้วยตัวฉันนั้นเข่นฆ่าตามราวี ยากหลบหนีแหนงหน่ายตายนะเธอ.
31 กรกฎาคม 2550 15:19 น. - comment id 731852
หากไม่รัก ไม่จำเป็น ต้องหวังดี เผื่อบางที ฉันอาจทำใจ ได้เร็วกว่านี้ อย่าทำร้าย ฉันเลย นะคนดี อย่ามารัก เพียงเพราะเธอ แค่สงสาร อย่าทำเลยปล่อยเขาไปเถอะ นะ Salukphin หาใหม่เอาดีกว่า
31 กรกฎาคม 2550 16:16 น. - comment id 731880
โห..นึกว่านางฟ้าใจดีซะอีก นี่เอาตายเลยเหรอ ... แต่คนใจร้ายอย่างนี้ก็เหมาะให้เอาตายคะ
31 กรกฎาคม 2550 16:33 น. - comment id 731893
เมื่อรักเขา..ขอโปรดจงลืมฉัน..
31 กรกฎาคม 2550 18:41 น. - comment id 731969
โอ้นะโอ๋.....หากใครคนนั้นอ่านกลอนนี้ต้อง หงายหลังแปดตลบแน่เชียวจ้า ดุดันเข้มแข็งจริง แก้วประเสริฐ.
31 กรกฎาคม 2550 18:52 น. - comment id 731979
พิณลดา พลาดไปแล้วอ่ะครับ ทำไงดีเผลไปแล้ว
1 สิงหาคม 2550 08:06 น. - comment id 732171
คนที่รักแบบนั้น เป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุดเลย
1 สิงหาคม 2550 22:01 น. - comment id 732561
หุหุ..คุณBlack MooN นางฟ้าไม่ทำหรอกค่ะ...แต่อย่ามาทำนางฟ้าก่อนละกัน???????? อุ๊ยตาย...นางฟ้าเขินนะเนี่ย....คุณมณีจันทร์...ก็กะว่าจะแค่ขู่เท่านั้นเองใช่ค่ะคุณWhite rosesอืม...นางฟ้าก็พูดแบบเผื่อว่าไงคะ...ก็ใจดีเกินไป....เดี๋ยวเหลิงไงคะคุณแก้วประเสริฐถ้ายังรู้ตัวก็อภัยให้ไงคะพี่ชายก่องกิกใช่ค่ะคุณเพียงพลิ้ว...ใจคนยากแท้หยั่งถึงไงคะ.....
1 สิงหาคม 2550 22:03 น. - comment id 732562
;ว้าวๆๆๆๆๆๆนางฟ้าขอโทษค่ะคุณเพียงแพรว...ใจคนสุดจะยากแท้หยั่งถึงค่ะ