เหลืออะไรในความรัก....

ศุภศรา

...วาดวิมานสานรักถักทอไว้ 
วาดดวงใจสองใจให้คงมั่น 
วาดความรักครองคู่นิจนิรันดร์ 
วาดความฝันกลับมลายมาหายไป 
ดับสิ้นแล้วแก้วใจไม่หวนกลับ 
ดับสิ้นดับสิ้นแสงแห่งสดใส 
ดับสิ้นสูญสิ้นสลายตายจากใจ 
ดับสิ้นไฟสิ้นรักหักวิญญา 
มิเหลือใยให้หวนชวนวาดฝัน 
มิเหลือวันคืนดีดีที่มีค่า 
มิเหลือรักเหลืออาลัยให้กลับมา 
มิเหลือหยาดน้ำตาให้หลั่งริน 
เพราะมันไหลจนหมดหยดสุดท้าย 
เพราะละอายหัวใจเลยหมดสิ้น 
เพราะมันแรงจนไม่อยากจะได้ยิน 
เพราะความรักมันกัดกินจนกร่อนใจ 
เหลือเพียงความปวดใจในคืนนี้ 
เหลือเพียงซากรักที่คอยผลักไส 
เหลือเพียงรอยซอกซ้ำกล้ำฤทัย 
เหลือเพียงไฟล้างแค้นแทนศรัทธา 
หมดแรงดึงรั้งใจให้หวนกลับ 
หมดแรงรับรู้ซึ่งถึงปัญหา 
หมดแรงต้านหัวใจไร้เยี่ยวยา 
หมดแรงกล้าคว้าใจให้เธอคืน....
Wed Jul 25, 2007 8:16 pm				
comments powered by Disqus
  • นักอ่านกลอน

    26 กรกฎาคม 2550 21:31 น. - comment id 730514

    กลอนนี้ซึ้งมากค่ะ ได้อารมณ์นะถ้าไม่เคยเจอก็คงไม่รู้ ยังไงก้ออย่าเพิ่งหมดใจนะ เผื่อใจไว้ให้ตัวเองบ้างก้อแล้วกัน จ้าเป็นกำลังใจให้ค่ะ
  • ผีเสื้อปีกงามงอนฯ ตอนขี้เกียจล๊อคอิน

    27 กรกฎาคม 2550 00:08 น. - comment id 730550

    16.gif16.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน