แอบเฝ้ามองโฉมงามมานานวัน ได้แต่ประหวั่นพลันพึงในดวงใจ เหตุไฉนไม่เคยได้เอ่ยไปให้ได้รู้ แม้แต่ทักเจ้าสักคำยังไม่เคย พร่ำพรรณาถึงความงามของนางเจ้า ยามเมื่อเจ้ายิ้มช่างพริ้มพรายเหลือหลายนัก แต่ตระนักไว้ในใจยังไม่อาจเผยเลยสักครา โอ้ว่าใจเจ้าเอยอยากเผยไปให้ได้รู้ เอาละหว๋าเป็นไงให้เป็นกัน ยังไงต้องสักวันได้เอื้อนเอ่ย จะให้กาลผ่านเลยไปกว่านี้ไม่ดีแน่ อาจจะแย่หากว่ามีมือที่สามมาข้องแวะ พยายามรวมความกล้าจากผู้ชาย แค่ให้ทายคลายความกลัวไม่มัวหวั่น ต่อหน้านั้นปากก็สั่นใจหวั่นไหว เหตไฉนเป็นอย่างนี้เสียที่เรา อยากให้รู้ลึกสุดใจมีเพียงเจ้า แต่มัวเขลาไม่กล้าบอกออกจากใจ กลัวนะกลัวไม่เคยกลัวแค่พูดไป แปลกจริงหนอแค่วาจาออกจากปากยากจังเลย.เฮ้อ
เมฆคราม 25 ก.ค. 2550 14:31 น. - ID 105269 
1229
1
0
25 กรกฎาคม 2550 16:28 น. - comment id 729811
มันตื่นเต้นใช่ไม๊คะ ก้าวไป 1 ก้าว ถอยหลังกลับ 3เอ้าน่า สู้ สู้ค่ะ ... ถ้าวันนี้ใจมันสั่งให้บอกไม่ไหว พรุ่งนี้ฟ้าใหม่ ค่อยว่ากันก็ได้ค่ะ เอ่ หรือว่าต้องการผู้ช่วยคะ เดี๋ยวนู๋เอมเป็นกองหลังหนุนให้ดีไม๊คะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
