อยากบอกเธอให้รู้ว่าอย่าท้อถอย มีคนคอยส่งใจไปช่วยหนุน คิดถึงกันอุ่นเอื้อและเจือจุน ชีวิตวุ่นอย่างไรให้อดทน ธรรมดาโลกนี้มีขึ้นลง อย่าได้หลงผิดไปใจสับสน มีผิดหวังสมหวังดั่งใจตน หาได้พ้นกฏแห่งกรรมนำชีวา ชีวิตคนดีเลวบ้างเหลวไหล ขาดปัจจัยให้หนุนบุญวาสนา มีเพื่อนพ้องมากมายไม่มายา แต่เงินตราหายากลำบากครัน บางอย่างที่เป็นเราไม่ใช่เรา ใช่คาดเดาพิสูจน์ได้ใช่ความฝัน อวัยวะน้อยใหญ่ชุมนุมกัน เป็นตัวฉันวั้นนี้ที่ยืมมา ดีจ้าทุกท่านทุกคน
24 กรกฎาคม 2550 22:53 น. - comment id 729473
ใช่เลยจ้า..........
25 กรกฎาคม 2550 07:46 น. - comment id 729563
สวัสดีครับ...อ่านแล้วรูสึกดีขึ้นนะครับ..ขอบคุณมาก..
25 กรกฎาคม 2550 10:20 น. - comment id 729653
สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านของคุณครั้งแรก ประทับใจเลยคะ เพราะดีนะคะ แต่บางเรื่องก็อดทนไม่ไหวคะขอ ระเบิดอารมณ์ไปหน่อยละกัน คิคิ..ก็มันสุดจะทนนะจร้า..
25 กรกฎาคม 2550 16:29 น. - comment id 729814
คุณเขียนให้กำลังได้ดีทีเดียว ค่ะ อบอุ่นในความรู้สึกได้มากเชียวล่ะ ขอบคุณ ค่ะ
26 กรกฎาคม 2550 07:34 น. - comment id 730030
สิ่งที่เกิด บางครั้งต่าง จากที่คิด ใช่ต่างจิต แต่ต่างกรรม ต่างวิถี อยู่นอกเหตุ เหนือผล .. ธรรมนำชี้ จะ ชั่ว-ดี ต่างมุมมอง ตามเกณท์ตน มืด-สว่าง ต่างประโยชน์ ต่างคุณค่า ต่างเวลา ต่างอ้างอิง ต่างเหตุผล ประโยชน์ชาติ ประโยชน์ตน ต่างผู้คน อลวน อลเวง .. เสียจริงจริง