เธอเป็นดอกไม้...ในใจฉัน เธอเป็นดั่งดวงตะวัน...ที่คอยให้ความอบอุ่น เธอเป็นสายลมเย็น-เย็น...ที่โชยพัดอ่อนละมุน เธอเป็นเสียงเพลง...ที่ใจฉันเคยคุ้นอยู่ข้างใน เธอเป็นสายฝน...ที่คอยให้ความชุ่มฉ่ำ เธอเป็นสายน้ำ...ที่คอยหล่อเลี้ยงหัวใจ เธอเป็นอากาศ...ที่ทำให้ฉันยังมีชีวิตอยู่ได้ เธอเป็นอะไรต่อมิอะไร...ที่ใจฉันต้องการ เธอเป็น...คนที่คอยสร้างความสดใส เธอเป็น...คนที่ใส่ใจในทุกเรื่องราวของชีวิตฉัน เธอเป็น...คนของทั้งวันนี้พรุ่งนี้และเมื่อวาน เธอเป็น...ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ เพราะนั่นเป็นทุกอย่างที่...เป็นเธอ
24 กรกฎาคม 2550 12:30 น. - comment id 729031
อืมมงงค่ะนี้กลอนของว่าที่กวีไม่ใช่หรอค่ะ ทำมัยเป็นแบบนี้หว่า...
25 กรกฎาคม 2550 22:46 น. - comment id 729985
ขอบคุณมาก-มากนะคับ... ที่ชอบและชื่นชมกลอนของผม จนต้องนำมาลงอีกครั้ง แต่กระแสตอบรับอาจไม่ดีเท่าที่ควรนะคับ... ...เพราะเขาอ่านกันตั้งแต่ตอนที่ผมเอามาลงแล้วคับ ถ้าชอบมาก-มาก...ก็เข้ามาอ่านกลอนของผมได้นะคับ แต่...คงไม่ต้องนำมาลงซ้ำอีก...เดี๋ยวเพื่อน-เพื่อนจะเสีย feel กันหมด