ราตรีหมองดาวร้องไห้ ฟ้าไร้สิ้นแสงจันทร์ไสว ดวงใจเอ๋ยไยมาพรากจำจากไกล ให้หทัยรอนรอนสอนสัจจธรรม ซุกตัวนอนนิ่งนิ่งดูฟ้าโศก วิปโยคโศกใจระรินร่ำ ฟ้าไยเศร้าหนาวเหว่ว้าดูมืดดำ วิบากกรรมนานแค่ไหนใจจำทน อย่าร้องไห้นะหัวใจจงเข็มแข็ง รองามแสงรุ้งพรายหลังสายฝน รอคนดีพร้อมหน้าสุขกมล จงอดทนเก็บน้ำตาอย่าคร่ำครวญ โลกคงเป็นเช่นฉะนี้ ทุกนาทีทุกข์สุขอย่ากำสรวล ข้ามให้พ้นมายานะขวัญนวล อนิจจังล้วนไม่นานผ่านลาเลย.... ..................! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html คิดถึง จันทร์ กระจ่าง ฟ้า นภา ประดับ ด้วยดาว โลก สวย ราว เนรมิต ประมวล เมืองแมน ลม โชย กลิ่น มาลา กระจาย ดินแดน เปรืยบ มี แสง คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์ งาม ใด หนอ จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง เจ้า งาม ต้อง ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน ถ้า หาก น้อง อยู่ด้วย และช่วย ชมเดือน โลก จะ เหมือน เมืองแมน แม่นแล้ว นวลเอย...
22 กรกฎาคม 2550 01:01 น. - comment id 586129
สายใยรักอันแนบแน่น ลึกซึ้ง ย่อมผสมผสาน ความสุขและทุกข์ เสมือนเงาที่ไม่อาจหลีกเร้นได้ แต่ก็ให้ความลึกซึ้งในความสุขและทุกข์นั้นซาบซึ้ง เจ็บลึก สะใจเป็นยิ่งนักนอกจากจะสละความยึดมั่นออก ซึ่งปุถุชนย่อมมิอาจทำได้ จนกว่า...จนกว่า...จนกว่า ทุกข์...ทุกข์...ทุกข์ จะถึงที่สุดแห่งทุกข์ จิตจึงจะละคลายจางความยึดมั่นถือมั่นออกได้ ตัวตน ตัวกูจะจางหาย กลายเป็นที่ว่าง วาง เงาจักดับหาย ด้วยประการละฉะนี้
22 กรกฎาคม 2550 12:39 น. - comment id 728102
ฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆค่ะ เกี่ยวกับเจ้าหญิง อยากจะเป็นเจ้าหญิง อยู่ในโลกที่งดงาม นึกภาพตาแล้วมีความสุขค่ะ เฮ้อสุดท้ายก็เป็นแค่ฝัน
22 กรกฎาคม 2550 18:00 น. - comment id 728146
เรนอยากเป็นเจ้าหญิงของพี่สาว.. พ่อเคยเล่านิทาน..แสนหวานยิ่ง เจ้าหญิงน้อยของพ่อ..ละออจริง.. นอนหลับนิ่งตาแป๋ว..มีแววโกง.. .. จะอดทนทุกสิ่ง..เรื่องจริงผ่าน จะเบิกบานกลางฝน..เป็นคนใหม่ จะเลิกเป็นกาละแม..ติดแจใคร.. จะแก้ไขความกลัว..ด้วยตัวเรน.. .. .... เรนขอเป็นเจ้าหญิงในดวงใจของพี่สาวที่แสนงดงามนะคะ..
22 กรกฎาคม 2550 22:29 น. - comment id 728232
นานๆจะได้อ่านกลอนงามๆของสาวงามแห่ง พงไพรสักครั้ง ภาพก็สวยหาชมยาก ดาราเก่าๆนั้น ไม่ค่อยจะหาได้ขอเก็บไว้นะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
23 กรกฎาคม 2550 11:15 น. - comment id 728424
อย่าไปรอเขาเลย ถึงเขาไม่กลับมา แต่เราก็ยังมีตัวเราเอง ที่พร้อมจะเข้าใจเราทุกอย่างนะ