ผานางคอย...

ครูพิม

มีเรื่องเล่ากล่าวขานตำนานหนึ่ง
ที่กล่าวถึงสาวงามนามผมหอม
กลิ่นเกศาพาให้เหล่าชายยอม
ใจโน้นน้อมต่อสาวเจ้าผมงาม
หากแต่ใจของสาวมีเจ้าของ
ใครหมายปองไม่อาจหมายให้ใครหยาม
มีรักเดียวใจเดียวเกี่ยวติดตาม
ชายหนุ่มนามเจ้ามั่นนั้นคนเดียว
เจ้าหนุ่มมั่นจากบ้านทำงานไกล
พร้อมสัญญาอย่าให้ใครข้องเกี่ยว
เก็บกายใจไว้รอพี่นี้ผู้เดียว
อย่าและเหลียวชายอื่นให้ขื่นตรม
สาวผมหอมรับคำสัญญามั่น
ก่อนจากกันนางหั่นเข้าตัดผม
แม้นใจพี่เปลี่ยนไปให้น้องตรม
ใจคงตรมขาดแน่ไม่แพ้กัน
เจ้าหนุ่มมั่นจากไกลไปนานแล้ว
ปล่อยให้แก้วรอหายใจเริ่มหวั่น
แว่วข่าวล่ามาไกลบอกเขาแบ่งปัน
ไปร่วมฝันกับสาวงาม...ลืมสัญญา
สาวผมหอมตรอมใจจึงไข้เจ็บ
ใจที่เก็บไว้นานพาลโหยหา
จึงไปนั่งรอคอยเขากลับมา
บนริมผาสูงไกล.....สิ้นใจตรอม...
เก็บสัญญาเก็บใจไว้ให้มั่น
เขาทิ้งกันง่ายง่ายจึงผ่ายผอม
ถนอมเนื้อถนอมใจใคร่อดออม
กลับต้องตรอมเพราะชายคนหลายใจ
 
ผานางคอยคอยเก้อกันจนวันนี้
ไม่เห็นมีชายใดมีใจมั่น
รักที่มอบไร้ค่าจึงจาบัลย์
จนถึงวันสิ้นใจลา...ผานางคอย..
๑๗  กรกฎาคม  ๒๕๕๐