สายแห่งธาร กาลเวลา พัดพาผ่าน แลเนิ่นนาน ดังหลับฝัน ค่อยผ่านพ้น จากคิมหันต์ วสันต- ฤดูดล สายลมฝน พลันเปลี่ยนกลับ รับเหมันต์ หากความรัก จะเปรียบดั่ง ฤดูว่า จับดวงจิต ติดดวงตา อุราฉัน ทั้งจิตหน่วง คนึงหา ทุกคืนวัน อยากอยู่ใกล้ เธอนั้น ทุกวันคืน จันทร์เห็นดวง ดารา ยามฟ้าค่ำ ชายหาดงาม ยังดื่มด่ำ พบเจอคลื่น ต่างเรียงร้อย ถ้อยคำรัก จักยั่งยืน มิแปรเปลี่ยน เป็นอื่น ทุกคืนวัน เจ้าจะเห็น ดวงใจพี่ หรือเปล่าหนอ ที่เฝ้ารอ พบหน้าเจ้า แม้คราวฝัน เวลาพบ แสนสั้นนัก ต้องจากกัน ทุกทุกวัน แสนห่วงหา และอาวรณ์.
17 กรกฎาคม 2550 07:03 น. - comment id 542204
นี่แหละเวลาเราอยู่กับ คนรัก เวลามัก จะผ่านไปเร็ว
17 กรกฎาคม 2550 08:26 น. - comment id 725469
สายน้ำแม้ไม่มีคลื่นแรงเหมือนทะเลแต่ก็ไหลไปเรื่อยๆอย่างมั่นคงเนาะ
17 กรกฎาคม 2550 23:03 น. - comment id 726002
ต้องคนที่เคยคิดถึงจะรู้ว่าความคิดถึงเป็นอย่างไร
18 กรกฎาคม 2550 00:20 น. - comment id 726044
ขอบคุณมากเจนที่มาเยี่ยมอิอิ
21 กรกฎาคม 2550 16:47 น. - comment id 727951
ความคิดถึงก็คือความคิดถึง มีความหมายและบทสรุปอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว เป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
31 กรกฎาคม 2550 10:53 น. - comment id 731699
สายธารกาลเวลา ไม่มีผลต่อกระแสความคิดถึงเลยจริงๆ.