..เขาชนไก่..

เพียงแพรว

เสียง วะ เหวย ดำเอ๋ยไก่ลูกพ่อ
จิกเข้าลูก!!อย่าหงอพ่อกลัวพ่าย
เงินประเดิมครั้งนี้มีมากมาย
'เขา' โวยวายตะเบ็งก้องร้องเสียงดัง
เฮ..เอ้า..ฮาไก่ข้าเริ่มเข้าที่
เอาเลยลูกเร่งเข้าตี 'เขา' ร้องสั่ง
จิกมันเข้าให้แรงเต็มกำลัง
เดือยแทงไปอย่ายั้งอย่ารั้งรอ
คู่ต่อสู้อีกฝ่ายฉายแววผ่อน
คนทั้งบ่อนส่วนใหญ่เริ่มใจฝ่อ
เพราะถือหางเจ้าขาวไว้มากพอ
ด้วยเป็นต่อกว่าเจ้าดำระยำมาร
ยกต่อยกผ่านไปไก่ดำล้า
เลือดไหลซิบขอบตาทั้งสองด้าน
แต่ต้องสู้เพราะ 'เขา' เฝ้าเจือจาน
ให้อาหารให้ที่อยู่ 'กูต้องทน'
พร่ำศักดิ์ศรีกูนี้เหนือไก่วัด
ให้กูหัดให้กูตีไม่มีบ่น
อ้อจริงสิ!! ปากกูนี่!! ใช่ปากคน
ถึงกูบ่นคนหรือจะได้ยิน..
เอาอีกหน่อยมันถอยแล้วหล่ะลูก
เอามันเจ็บถึงกระดูกทุกๆชิ้น
ลูกชนะใสใสไร้ราคิน
พ่อได้เงินล้างหนี้สินคุ้มพอกัน
ยกสุดท้ายไก่ดำปล้ำไก่ขาว
อยากรีบเร่งจบเรื่องราวการแข่งขัน
แผลข้างตาแสบสุดอยากหยุดมัน
จึงโรมรันปะทะชนะชัย
'เขา' บรรจงลูบไก่ด้วยใจชื้น
ไก่เอ๋ยไก่สะอื้นอกร่ำไห้
'เขา' ได้เงินแต่กูเจ็บแทบขาดใจ
เพราะต้องแทนคุณยิ่งใหญ่เขาเลี้ยงมา
.............