ถ้าพอใจจะอยู่ดูวันหน้า คงต้องกล้าทำใจให้เข้มแข็ง ต้องยอมรับความจริงที่เปลี่ยนแปลง อย่าอ่อนแรงท้อถอยคอยน้อยใจ อันโลกนี้มีดีมีร้ายบ้าง มีหลายอย่างปนกันอย่าหวั่นไหว มีสุขทุกข์สนุกเศร้าคละเคร้าไป มันกว้างใกลลึกล้ำเกินรำพัน มีหัวใจไว้เข้าใจในทุกสิ่ง รู้จักนิ่งรู้จักรักรู้จักฝัน กลืนน้ำตาได้บ้างในบางวัน รู้แบ่งปันรอยยิ้มพริ้มงามเป็น อย่าเอาแต่ลืมตาก็อ้าปาก ตะโกนด่าซ้ำซากมิได้เว้น มองแต่มุมมืดดำหม่นลำเค็ญ คอยเคี่ยวเข็ญจิตใจอยู่ไม่วาย รักจะสู้ต้องเรียนรู้วิธีสร้าง ให้โลกกว้างใบนี้มีความหมาย ใช้เหตุผลเข้าข่มความงมงาย มุ่งขวยขวายไขว่คว้าหาความดี ถ้าชิงชังโลกนี้ชังชีวิต เอาแต่คิดมุ่งร้ายหมายเสียดสี ทั่วทุกห้องหัวใจไร้ไมตรี โลกพรุ่งนี้คงย่อยยับลงกับตา..
18 กรกฎาคม 2550 13:56 น. - comment id 726292
ดีคะเอาแต่รอ....ไม่ได้คะ จะสาปแช่งอะไรก็ไม่ได้คะ ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นคะ ทำเท่าไหนได้เท่านั้นคะ ฯลฯ จันทร์เมื่อยซะก่อน ..เอาว่าเยอะละกัน เข้ามาเวาะพักและทักทายคะ
20 กรกฎาคม 2550 10:09 น. - comment id 727302
ขอบคุณคุณจันทร์นะคะ ที่แวะมาทักทายค่ะ