อย่าเอาแต่สะสมความเหนื่อยล้า เพราะคิดว่าต้องแบกภาระหนัก ใช้เวลาสักหน่อยเพื่อผ่อนพัก ทำสิ่งที่ใจรักและต้องการ ลองฉีกกฏตีกรอบที่ครอบใจ หากตึงไปหย่อนได้นะสายป่าน ชีวิตมีเพียงหนึ่งครึ่งคืองาน อีกเสี้ยววานถอดเถิดเปิดมุมมอง เคยเต้นรำกันไหมกลางสายฝน เพื่อชะความร้อนรนระคนหมอง แม้แต่ฟ้ายังมีท่วงทำนอง ชวนคนลองร้องเล่นเต้นระบำ เอื้อมมือไปสัมผัสธรรมชาติ ไม่ต้องกลัวพลั้งพลาดขยาดกล้ำ อยากให้เธอปล่อยใจที่จองจำ ยามฝนพรำพรมพร่างลงกลางใจ .......................................... มีคำกล่าวที่ว่า.... Life isn't about waiting for the storm to pass... it's about learning to dance in the rain. จาก www.iconator.com
16 กรกฎาคม 2550 12:57 น. - comment id 476421
หวัดน่ะ ไข้หวัด ...
16 กรกฎาคม 2550 15:24 น. - comment id 476481
เอาระบำมาให้ดูค่ะ..ช่วยดูให้ดีๆนะคะ ว่าหมุนทวนเข็ม นาฬิกา หรือหมุนตามนาฬิกา.. จ้องให้ดีๆนะคะ..แล้วบอกด้วยล่ะ..
16 กรกฎาคม 2550 14:02 น. - comment id 476569
เมื่อธรรมชาติ เวลา และจินตนาการมาบรรจบ ความงดงามก็บังเกิด...ชื่นชมครับ
16 กรกฎาคม 2550 14:57 น. - comment id 476584
เคยแต่เตะฟุตบอลกับดำนากลางสายฝนแฮะ อิอิ เอาไว้วันหลังจะลองเต้นระบำดูบ้างนะคะ
16 กรกฎาคม 2550 10:48 น. - comment id 478814
จันทร์ได้ที่ 1 หุหุ ของจันทร์นะผ่อนคลายด้วยการร้องเพลง (แหกปากด้วยนะคะ)
16 กรกฎาคม 2550 10:57 น. - comment id 478820
อยากฉีกกรอบ ขอบเขตที่ครอบใจ แล้วหาใครสักคน เปิดมุมใหม่ ร่วมกันร้อง ร่วมกันเล่น เป็นสายใย พร่างกลางใจ กลางฝนพรำ ฉันกะเธอ เพื่อพักใจ ยามเหนื่อยล้า และอ่อนแรง อยากพลิกแพรง ท่วงท่า ภาระหนัก อยากปลดปล่อย ดวงใจ อยากใด้พัก แค่สัก พัก สัก ครึ่ง สักเสี้ยว ในชีวี. ชีวิตเหมือนจะได้พัก แต่ไม่รู้ทำมัยมันเหนื่อย
16 กรกฎาคม 2550 16:45 น. - comment id 530176
คุงโคลอนเจ้าขา พิมจังระบำไม่เปงอะ แด็นชได้ปะคะ..อิอิ แวะมาทักทายเจ้าคะ
16 กรกฎาคม 2550 16:20 น. - comment id 534498
..อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย.. กำลังเบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ อะคะ ถ้าได้เต้นกลางสายฝนแล้วไปอาบน้ำนอนกะสุดที่รัก คงจะดีไม่อยอก...คิคิ
16 กรกฎาคม 2550 16:23 น. - comment id 534506
ขอบคุณค่ะ ***มณีจันทร์***...มีรูปประกอบแบบนี้เห็นภาพชัดเลยค่ะ...น่ารักจัง ***กชมนวรรณ***บางทีวันหยุดเราคิดว่าจะได้พักกลับไม่ได้พักซะนี่เนาะ...ไม่ว่าเราจะเหนื่อยใจหรือกายแค่ไหนแต่ถ้าเราทำใจยอมรับว่า....นี่แหละชีวิต...เราก็จะหลุดจากความคิดที่อยู่ในกรอบได้ค่ะ...สู้ๆ ***เรไร***วินทร์ เลียววาริณ เคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องหวัดไว้ว่า.... สุภาษิตเก่าแก่บอกว่า"การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ" แต่แพทย์ทางเลือกกลับมองว่า การเป็นหวัดเป็นลาภอย่างหนึ่ง กล่าวคือ ธรรมชาติกำลังตักเตือนเราสถานเบาว่า ถึงเวลาพักผ่อนแล้วนะ ครั้นหายจากไข้หวัด จมูกโล่งโปร่งทำงานได้ตามปกติ ก็ให้รู้สึกว่า การหายใจเข้าออกโดยไม่ติดขัด(ที่เราไม่เคยสังเกตทุกเมื่อเชื่อวัน)นั้น ช่างเป็นสุขจริงๆ โลกสดใสขึ้น ทั้งที่เป็นโลกใบเดิม... เพราะงั้นเราคิดว่า หวัด มันก็แค่เรื่องเล็กๆในชีวิตเท่านั้นเอง ***ติตรากร***ขอบคุณที่ให้เกียรติค่ะ... ***เพียงพลิ้ว***เตะฟุตบอล...โอ้โห...แก่นเหมือนกันนะนี่...อิอิ...ไว้ โคลอน จะลองเตะฟุตบอลมั่งแระกันเนาะ... ***กุหลาบขาว***โคลอน จ้องจนมึนเลยค่ะ สรุปก็ทั้งตามและทวน สองอย่างเลยค่ะ...มีความสามารถเนาะ...
16 กรกฎาคม 2550 16:25 น. - comment id 534509
อ๊ะ...ฮั่นแน่ ผู้หญิงมือสอง...หวัดดีค่ะ......
16 กรกฎาคม 2550 16:27 น. - comment id 534513
ระวังเป็นหวัดนะคะ เป็นห่วงค่ะ
16 กรกฎาคม 2550 19:21 น. - comment id 536214
เคยเต้นรำ ทำเพลง กลางท้องทุ่ง มิได้มุ่ง เป็นอาชีพ อย่าสงสัย ก็ความสุข เกิดขึ้นได้ ที่จิตใจ เสร็จจากไร่ เสร็จจากนา พาเบิกบาน
16 กรกฎาคม 2550 20:02 น. - comment id 536233
นั่นสินะ เรื่องง่ายๆ ที่หลายคนกัวเปียก ก็แค่เต้นรำกลางสายฝน
16 กรกฎาคม 2550 20:09 น. - comment id 536238
แอบมาดูระบำกลางสายฝนค่ะ น่ารักดีค่ะ แต่ว่าเดี๋ยวไปพักเหนื่อย ก่อนดีกว่าจะได้ไม่สะสมความเหนื่อยมาก
16 กรกฎาคม 2550 20:12 น. - comment id 536241
อินสวนชอบเดินกรำสายฝน...นานมาแล้วเมื่อยังเด็กเคยเสียใจเจ็บใจแล้วเดินร้องไห้กลางสายฝน..ฝนมันชะน้ำตา..ไม่มีใครรู้เลยว่าอินสวนร้องไห้ ตอนนี้ยังอยากเดินลุยฝน..แต่ไม่มีโอกาส...คืนนี้ว่าจะลองดู..ครับผม
16 กรกฎาคม 2550 17:18 น. - comment id 536278
ดีจ้า เจน_จัดให้...ขอบคุณที่แวะมาทักทาย ระวังนะ พายุฝนกำลังมา...วันนี้คงได้เต้นระบำสมใจแน่ล่ะ โคลอน...
16 กรกฎาคม 2550 16:50 น. - comment id 536325
ขอบคุณค่ะ.. ***ครูพิม***ตอนนี้ โคลอนก็เป็นห่วงอยู่ค่ะ...ว่าจะเป็นหวัด หรือ ตัวบรรจงดี...อิอิ(มุขโบ...(ราณ)) ***พิมจัง***ได้เลยจ้า...ชวนลุงๆมาเต้นด้วยสิประกอบเพลง...(ดิ้นๆๆ...กันมั๊ยลุง...อิอิ) ปล.โปรดสังเกต ทั้ง ครูพิม และ พิมจัง นัดกันมาเต้นระบำป่ะน๊อ
16 กรกฎาคม 2550 16:52 น. - comment id 536327
ดีจ้า คุณโคลอน...... ขอปลดเปลื้องเรื่องทุกข์ที่รุกเร้า ปล่อยความเศร้าให้ถูกเผาเป็นผุยผง ทิ้งเรื่องราวคราวครั้งต้องพลั้งปลง ปล่อยชีวิตจากเวียงวงกรงโลกีย์ ............................... มาทักทายก่อนกลับบ้านอ่ะจ้า
16 กรกฎาคม 2550 22:53 น. - comment id 537756
"Bellsare ring ting a ring ting a ring.... and you sing Veta Bella.." Dancing with the cloud on your feet' ..โอย..มั่วจริงๆ..อย่าถือนะจ๊า.. กำลังจะร้องเป็นเพลงตาม.. แต่นึกไม่ออกงะ..อิ..อิ
17 กรกฎาคม 2550 01:09 น. - comment id 542261
ถูกที่สุดค่ะ ปล่อยใจบ้าง มัดมันไว้ บีบมันไว้ก็เจ็บปล่าวเน๊อะ อิอิ เมื่อเช้าไปซื้อยา ลดน้ำมูกมาค่ะ ถ้าเป็นหวัดก็มาแบ่งยาจากแพรวได้เลย
17 กรกฎาคม 2550 00:12 น. - comment id 543197
โคลอนจ๋า........ ราบำสายฝน ราวางเปงหวัดน๊า ฮัดเช้ย ...แหะ แหะ.. (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 กรกฎาคม 2550 08:04 น. - comment id 725447
ขอบคุณค่ะ ***พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร***บรรยากาศยามได้พักหลังจากทำงานนี่มันดีจริงๆนะคะ ***กีกี้***ใช่ค่ะ...จะกลัวเปียกไปไยเพราะถึงยังไงก็ต้องได้อาบน้ำ...อิอิ ***แม่มดใจร้าย***เหนื่อยนักก็พักก่อน.....แน่นอนที่สุดเลยค่ะ ***อินสวน***ตอนเป็นเด็ก โคลอน ก็เคยนะความรู้สึกน้อยใจแล้วไปตากฝนนี่อ่ะ...ก็รู้สึกดีเพราะไม่ต้องเช็ดน้ำตาให้เสียฟอร์ม...อิอิ...และหวังว่าการทดลองเมื่อคืนคงไม่ทำให้วันนี้ ป่วย หรอกเนาะ...แหะ(กลัวฟามผิด) ***ยาแก้ปวด***ไม่ถือจ๊ะไม่ถือ... ***ศรรกกรา***เคล็ดลับอย่างนึงในการตากฝนก็คือรีบกลับมาอาบน้ำนอนเร็วๆจ๊ะ...อิอิ...(ลับตรงไหนเนี่ย) ***เพียงแพรว***ยังไม่เป็นจ๊ะ...ร่างกายแข้งแรงสดใสรับเช้าวันใหม่ได้สบายเลย...ขอบคุณน๊า ***เฌอมาลย์*** อันนี้คงต้องดูฟ้านิดนึงเนาะว่าจะเป็นใจเปล่า...ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าออกไป...เกรียมแหงเลย...อิอิ สงสัยต้องขึ้น....น.......หน้ากลอนซะแล้ว...
17 กรกฎาคม 2550 08:05 น. - comment id 725448
อ่านงานของโคลอนตอนกินกาแฟ...นึกถึงสมัยตอนเด็กชอบเล่นน้ำฝนมาก..วิ่งถลาคลุกโคลน..สนุกจะตาย....งานให้มุมมองชีวิตที่ดีครับ....
17 กรกฎาคม 2550 08:08 น. - comment id 725450
สวัสดีค่ะ...ฤทธิ์ ศรีดวง...แต่น้ำฝนสมัยก่อนสะอาดถึงขั้นดื่มได้เลยนะคะ...สมัยนี้จะพาลไม่สบายเอาได้เหมือนกันเพราะ มลพิษเยอะ...แต่ถ้าใครอยู่ต่างจังหวัดก็โชคดีไปนะคะเพราะอากาศยังดีอยู่ ขอบคุณคำชมค่ะ..(ยิ้มหน้าบาน)
17 กรกฎาคม 2550 09:28 น. - comment id 725501
ยามฝนพรำ พรมพร่าง ลงกลางแจ้ง พี่ชอบแข่ง วิ่งกัน กลางสายฝน แสนสนุก เย็นฉ่ำ กันทุกคน จนลืมตน เป็นไข้หวัด เพราะฝนพรำ
17 กรกฎาคม 2550 09:35 น. - comment id 725503
แวะเข้ามาสักพัก อาทิตย์ก่อน เข้ามาร่อน ดูกวี ของท่านอื่น เลยคิดเขียน จับปากาก ให้ชุ่มชื้น จะนุ่มลืม เพียงไหน ก็ไม่พอ เห็นกวี ท่านอื่น แล้วนึกเสียว เราไม่เชี่ยว บทกลอน ต้องฟ้อนหา อยากจะได้ อยากจะเขียน เรียนตำรา เลยอุตส่าห์ มานะเรียน บทฉันทร์กลอน แต่ตอนนี้ ทำได้ เพียงหางอึ่ง บทไม่ซึ้ง ยังคงด้อย ในภาษา คงต้องใช้ ถ้อยคำ ผ่านเวลา ด้ามปากกา ยังคงใหม่ ไร้รอยเอย สวัสดีครับคุณโคลอน เห็นหมายเลขสมาชิกแล้วน่าจะเป็นสมาชิกมานานนะครับ ขอคำชี้แนะด้วยครับผม อ่านกลอนของคุณแล้วรู้สึกผ่อนคลายดีครับ
17 กรกฎาคม 2550 12:20 น. - comment id 725614
ไปเต้นรำกลางสายฝนที่ริมทะเลกันไม๊คะพี่
17 กรกฎาคม 2550 13:55 น. - comment id 725677
มาเต้นรำกลางสายฝนค่ะ ชอบความเย็นของ สายฝนเสมอ..... การทำงานมาตลอดสัปดาห์ก็เหนื่อยพอแล้วค่ะ ถ้าเป็นวันหยุดก็จะพักผ่อนทุกอย่างค่ะ...... หวัดยามเบ่าย
17 กรกฎาคม 2550 16:12 น. - comment id 725766
ขอบคุณค่ะ ***ก่องกิก***เป็นความสนุกที่ยากจะลืมเนาะ... ***ตะวันสีน้ำเงิน***สวัสดีค่ะ......อืม...ก็นานเหมือนกันค่ะพอมานึกๆ...แต่ถ้าดูจากเลขสมาชิกนี่บางครั้งก็บอกไม่ได้นะคะถึงระยะเวลาเพราะ หมายเลขสมาชิกเยอะๆ บางทีก็เกิดมานาน เอ๊ย......พูดผิดพูดใหม่...อิอิ...อยู่มานานก็มีเยอะเหมือนกันค่ะ...พอดีช่วงที่ได้หมายเลขสมาชิก โคลอน มือไวอ่ะค่ะ... ยินดีต้อนรับและเป็นกำลังใจให้นะคะ เอ่อ...คือว่ามีอีกเรื่องที่อยากจะถาม... ตะวันสีน้ำเงิน...ว่าทำไมชอบใช้รูปหน้าเขียวๆนี่อ่ะค่ะ...โคลอนว่าดูๆแล้วมันคล้ายๆจะอ๊วกอยู่นะคะ...แหะ(คำชี้แนะค่ะ...ถ้าชอบก็ไม่ว่ากัน ***ทะเลใจ*** ไปจ๊ะไป...ใจไปไวกว่าเสียงแล้ว...อิอิ ***whitelily*** วันหยุดก็ต้องผ่อนคลายสิเนาะ...ยิ้มเข้าไว้ค่ะ...ความสุขอยู่ไม่ไกลเลย