ดุจไม้คู่ ยืนต้นอยู่ เป็นคู่สม ยามแรงลม ต้องยอดกิ่ง ระวิงไหว วายุพัด สะบัดโบก ลู่กิ่งใบ ยะโยกไหว ยะยักเยื้อง ขยับตามฯ กิ่งเกี่ยวกิ่ง บ้างเกี่ยวต้น กระหวัดกอด พร่ำเสียงพรอด กระส่ำสันต์ จนยามสาม วลาหก หมึนมัว รัวคำราม พลันสายน้ำ หลั่งไหล ระรวย.....ระริน.