ค่ำคืนนี้ช่างยาวนาน ล่วงเลยผ่านกาลเวลา มีแค่จันทร์สาดแสงมา ความเหว่ว้าเข้าย่างกราย คงมีแค่ดาวที่เป็นเพื่อน เมฆลอยเลื่อนกลบแสงจันทร์ กับคนหนึ่งที่เพ้อฝัน ให้คืนวันผ่านพ้นไป ล่วงเลยผ่านจันทร์สิ้นแสง ตะวันแดงเข้าแทนที่ ดวงดาวที่เคยมี ต่างหลบลี้และหายไป อาทิตย์เริ่มทอแสง รวมเรี่ยวแรงลุกขึ้นสู้ เป็นอย่างไรยังไม่รู้ ที่มีอยู่ก็แค่ใจ ก้าวเดินอย่างเชื่องช้า เริ่มมองหาที่พักพิง ขอเพียงได้แอบอิง สงบนิ่งพักแรงกาย ถึงเวลาต้องเดินต่อ เคยคิดท้อเดินกลับหลัง แล้วซ่อนตัวเพียงลำพัง เพียงเพื่อหวังหลบผู้คน ก้าวเดินไปข้างหน้า แสวงหาในบางสิ่ง ที่เคยถูกทอดทิ้ง ความเป็นจริงที่ขาดหาย สิ่งที่ยังขาดหาย คือ"ความหมายของหัวใจ" สิ่งนี้อยู่ที่ไหน ใกล้หรือไกลเกินคาดเดา ค้นหามาเนิ่นนาน ล่วงเลยผ่านยังอ่อนล้า หมดแรงจะตามหา ให้เวลากับตัวเอง ในที่สุดก็พบเจอ เฝ้าพร่ำเพ้อเฝ้าเสาะหา ไม่เคยรู้เลยว่า ที่มีค่าคือตัวเรา ให้เวลากับตัวเอง ปล่อยบทเพลงกล่อมหัวใจ ความทุกข์ปล่อยมันไป ทิ้งมันไว้อยู่เบื้องหลัง ค้นหาไปแสนไกล กลับอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ ความสุขที่ได้เจอ คือ"ความหมายของหัวใจ"
riderkeng 13 ก.ค. 2550 21:11 น. - ID 104820 
695
1
0
14 กรกฎาคม 2550 12:22 น. - comment id 724818
ช่ายคะคนเราต้องรักตัวเองก่อนให้คนอื่นมารักคะ
14 กรกฎาคม 2550 13:55 น. - comment id 724846
แต่งกลอนเก่งจังเลยค่ะ
23 กรกฎาคม 2550 14:11 น. - comment id 728510
ยินดีอีกทีที่รู้ตัวได้ "ว่าคุณค่าของความหมายของหัวใจไม่ใช่อื่นใดนอกจากใจที่รักตัวเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
