ฤาเพราะโลกไร้ซึ่งสันติภาพ

แดนไกล ไลบีเรีย

ฤาเพราะโลกไร้ซึ่งสันติภาพ
โลกของเราไร้ซึ่งสันติภาพ
เต็มไปด้วยเขรอะคราบคำสาปแช่ง
ไฟสงครามดาลเดือดเลือดอาบแดง
สิ้นซึ่งแสงส่องสว่างกลางใจผู้คน
จึงโลกนี้ไม่มีซึ่งคุณธรรม
จึงโลกระส่ำต่ำช้าโกลาหล
คมมีดดาบคราบเลือดเชือดชีพชน
แสนสับสนวุ่นวายน่าหน่ายนัก
จึงครอบครัวแตกแยกจนแปลกบ้าน
จึงไร้ซึ่งสมัครสมานอันแน่นหนัก
จึงโลกเราไม่เหลือเยื่อใยรัก
และไร้ซึ่งที่พึ่งพักให้หัวใจ
แหละ...โลกจึงแล้งไร้ในรอยยิ้ม
แล้งสายตาพรายพริ้มอันอ่อนไหว
จึงโลกขาดการทักถาม  ความห่วงใย
จึงโลกไร้มิตรภาพตราบฟ้าดิน
...................................................
................................................... 
...................................................
...................................................
หากแต่โลกเต็มไปด้วยสงครามเถื่อน
เชิงฉันท์เพื่อนเลือนหายไปหมดสิ้น
แม่ฆ่าลูก  ลูกฆ่าพ่อก่อราคิน
จนเป็นเรื่องชาชินไปเสียแล้ว.........
อาจเป็นเพราะโลกเราไร้ซึ่งสันติภาพ
จึงกำซาบเสียงสงครามมาหวามแว่ว
มือจับมือ  หากแต่ปืนยังยืนแนว
เตรียมมือพร้อมแน่แน่วแล้วลั่นไก.........
...................................................
................................................... 
...................................................
...................................................
ฤาเพราะ,  โลกของเราไร้ซึ่งสันติภาพ.....
จึงเขรอะคราบสาปสงครามความมอดไหม้
แท้ -สันติภาพ-  อันหยิบยื่นจากหัวใจ
มันฤาจะมีอยู่จริงไหม   ในจักรวาล........