ฉันเคยเชื่อว่าไม่มีอะไรมาพราก ..เชื่อว่าไม่มีอะไรมาทำให้เราจากกันไปได้ เชื่อว่า..เราจะรักกัน...ตลอดไป เชื่อว่าสุดท้าย..เราจะไปกันได้ด้วยดีอย่างเดิม แล้วมัน...ก็ทำให้ฉันมองข้าม สิ่งเล็กน้อยอะไรก็ตาม..คิดว่าเธอจะเข้าใจมันได้ แต่สิ่งที่ฉันคิด..มันก็ต้องผิดแผกไป อะไร...ก็ไม่ใช่อย่างต้องการ ตอนนี้เวลาก็ไม่พอซักอย่าง ไม่เหลือซักทางที่จะทำให้เธอไม่จากไปได้ ..เสียใจตลอดเวลา..ที่ผ่านมาไม่เคยทำอะไร พอตอนนี้..เธอจะจากไป.. ฉันทำได้แค่มองดูเธอ..ทั้งน้ำตา ฉันเพิ่งจะรู้ว่าโลกมีคำว่าสายให้เตือนใจ..ให้รีบทำ เวลาไม่พอให้ฉันได้ทำดีกับเธอ... ถ้าหากฉันรู้สักนิด ฉันจะไม่ปล่อยให้มันสูญป่าว ให้แด่เธอที่จากไป....
11 กรกฎาคม 2550 22:24 น. - comment id 723255
คนเราก็งี้เห็นค่าเมื่อลาจากหรือสุญเสีย
12 กรกฎาคม 2550 07:36 น. - comment id 723337
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ เวลา วารี ไม่เคยรอคอยใคร จริงแท้ดั่งนี้แน่นอน ขอให้เริ่มต้นใหม่อย่างมีความสุขนะครับ
12 กรกฎาคม 2550 08:54 น. - comment id 723386
สวัสดีจร้านางพยาบาลตัวน้อย เศร้าจริงเลยคะ...อย่างน้อยทุกเรื่องราวที่ผ่านไป ก็ยังเป็นอะไรที่มีค่าให้เราจดจำ และเป็นบทเรียนที่ดีเสมอ...เป็นกำลังใจให้จร้า
12 กรกฎาคม 2550 16:08 น. - comment id 723744
เวลาไม่เคยพอ...ที่จะทำให้เราระลึกถึงคนในความทรงจำค่ะ
12 กรกฎาคม 2550 22:32 น. - comment id 723977
เพราะและซึ้งมากค่ะ
13 กรกฎาคม 2550 21:08 น. - comment id 724474
ขอบคุณค่ะ