นี่ตัวเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันช่างดูไม่ฉลาดและโง่เขลา เคยคิดว่าพี่ชายเป็นดังเงา อยู่กับเขาคอยเฝ้าหวงด้วยดวงใจ จนสุดท้ายพี่ชายก็ไม่รัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไม่ได้ อาระวาดฟาดหัวหางมันเข้าไป สุดเจ็บใจเจ็บแค้นแน่นอกเรา อยากให้เขาเลิกรักกันในวันนี้ น้องสาวพี่ยังคอยด้วยใจเหงา หวังไว้ว่าพี่ชายจะเป็นของเรา น้องคอยเฝ้าห่วงหาและอาลัย น้องคนดีรอด้วยใจที่เฝ้าหวัง รักต้องพังเพราะพี่ชายนั้นหนีหาย จากรักแท้ที่มีให้กับพี่ชาย มันกลับกลายเป็นความแค้น...แสนทุกข์ทน
11 กรกฎาคม 2550 06:53 น. - comment id 722684
รักคือสิ่งใด คือการให้โดยมิหวังสิ่งใดตอบ คือยินดีเมื่อเขาได้ในสิ่งชอบ คือการมอบมิตรไมตรีดีต่อกัน ความทุกข์ใจ เกิดขึ้นได้เมื่อไม่สมในหวังนั้น สิ่งที่คาดว่าต้องได้มากำนัล กลับมีอันต้องเคลื่อนคลายมลายไป แล้วจะดับอย่างไรดี ทำให้ดวงฤดีนั้นผ่องใส จำต้องนิ่งพิจารณาสิ่งเป็นไป แล้วปล่อยวางให้เป็นไปตามครรลอง ปล่อยมือ ปล่อยใจ ปล่อยวาง...คือหนทางที่ดีทีสุดสำหรับตอนนี้..
11 กรกฎาคม 2550 13:19 น. - comment id 722901
ขอบคุณน๊าค๊าหญิงรพี อยากให้น้องสาว คนดี คิดงี้เหมือนกันค่ะ
11 กรกฎาคม 2550 14:02 น. - comment id 722939
ตกลงนี้จะสมหวังมั่ยหนอ ความรักที่ผิด ผิด น่าเห็นใจนะคะ บางครั้งเรื่องจริงนี้เน่ากว่านิยายก็มีอะค่ะ