... ๏ลมเอยลมพัด เจ้าโลมลัดล่วงล่องทำนองสาย ค่อยปล่อยปลิวฉิวเฉียดเลาะเลียดกาย ค่อยผ่อนคลายความเหงาตัวเราเอง... ...๏เจ้าพัดโบกโยกสยายที่ปลายหญ้า เจ้าพัดพาความเศร้าเอาข่มเหง ที่ร่ำร้องรุมเร้าเข้าบรรเลง ที่วังเวงกลืนกล้ำครอบงำใจ... ... ๏ที่เวียนวนยลจิตให้สับสน ที่ปานปนลนลานดั่งผลาญไหม้ มิได้รู้อื่นนั้นเป็นฉันใด พานฤทัยเหยียบย่ำจวบค่ำคืน...
เวทยา 9 ก.ค. 2550 07:50 น. - ID 104635 
835
1
0
9 กรกฎาคม 2550 10:17 น. - comment id 721634
หน้าส่วนตัว
ล ม รั ก ... ลมเศร้า ลมเหงา ลมโศรก
ช่ ว ย พั ด โ บ ก ผ่ า น ไ ป ให้ไกลห่าง
พันธนาการ หัว ใจ ป ล ด ปล่อย ว า ง
สุดดเคว้ง คว้าง อ้างวาง กลางป่าปูน
9 กรกฎาคม 2550 10:43 น. - comment id 721660
ลมเอยลมพัดปลิวผลิ้วสะบัด เจ้าโลมลัดพัดโบกดอกหญ้าไหว สายลมเจ้าวนเวียนผ่านดวงใจ พานฤทัยเหยียบย่ำคำอำลา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
