ที่ว่างเว้นห่างให้คิดถึง ถักถ้อยเสนาะซึ้งแสนหวาน ร้อยรวมเรื่องราวแห่งวันวาน ผสานผสมอารมณ์รัก ดื่มด่ำดื่นดาวพราวไสว ระยิบยับจับใจจนประจักษ์ ดุจดาวดวงใหญ่แสนไกลนัก เพียงเพชรพวงภักติ์พริ้งแพรวพราว เคยไกลว่าตามองหาเห็น รักเร้นไร้คนเคียงคืนหนาว คราพบกลับพรากผ่านบางคราว มองดาวเด่นแสงจึงแจ้งจินต์ ลมหนาวคราวฝนฟ้าหม่นหมอง กลายท่วงทำนองไม่สุดสิ้น อาจแทรกโศกไว้ในฝนริน คลายรักผกผินโผบินไป คิดถึงถ่ายทอดอ้อนออดเหงา ถึงเขาถึงเธอเสมอไหม "ฟังสิเสียงร้องของดวงใจ มิเคยหยุดไหวได้สักครา"
8 กรกฎาคม 2550 13:49 น. - comment id 721356
รักยามฤดูหนาว สุขะราวบ่หนาวเหน็บ พอรักสิทำเจ็บ อุระหนาว ณ คิมหันต์ ฯ
8 กรกฎาคม 2550 17:04 น. - comment id 721423
แว่วยินเสียงกู่ก้องร้องถึง คิดคำนึงซึ่งคนไกลในหล้า สดับเสียงเรียงร้อยคำนำพา ผ่านดารามาพรอดกอดออดอ้อน โอบแขนรับตรับฟังวจีแผ่ว ทรึมทราบแล้วซับใจให้คลายร้อน ดั่งน้ำทิพย์ชะโลมใจให้บังอร มิอาจถอนความคิดถึงที่ตรึงทรวง....
8 กรกฎาคม 2550 18:51 น. - comment id 721445
ฝนขอเป็นกำลังใจให้เขาคนนั้นมาอยู่ใกล้ๆๆคุณกวีปกร์นิจนิรันดร์นะค่ะ คิกๆๆ คุณกวีปกณ์จะได้มีกำลังใจแต่งกลอนเพราะๆๆให้อ่านอีกแยะๆๆ ขอบคุณค่ะ
8 กรกฎาคม 2550 19:19 น. - comment id 721453
.... สื่อได้ไพเราะมากด้วยดิคะ.. เรนแวะมาทักทายนะคะ..
8 กรกฎาคม 2550 21:27 น. - comment id 721493
รอให้หัวใจหยุดไหว ก็คงไม่มีหัวใจให้คิดถึง
9 กรกฎาคม 2550 00:00 น. - comment id 721532
อยากฟังเสียงร้องของหัวใจ ที่ไม่เคยหยุดไหว เพราะความคิดถึง...
9 กรกฎาคม 2550 05:56 น. - comment id 721556
ด้วยเว้นว่างห่างไกลให้คิดถึง คนเคยซึ้งคะนึงครวญ..จึงหวนไห้ ที่เคยเห็นก็เร้นกายหายลับไป จึ่งดวงใจแจ้งประจักษ์ว่ารักเธอ ดั่งดาวเคลื่อนเดือนคล้อยลอยลิ่วลับ จนแสงวับเลือนหายให้รอเก้อ ต้องจำพรากจากไปใฝ่ละเมอ จึงพบเจอว่าเธอนั้นที่ฉันรอ แต่ไม่อาจคืนกลับดังก่อนเก่า ใยความเศร้าจึงร้าวรานนานจริงหนอ เมื่อไม่อาจลืมเศร้าที่เคล้าคลอ ก็จะขอทุกข์ทนจนขาดใจ เฮ้อ..แต่งไปเศร้าไปยังไงไม่รุนิ..อะไรที่อยากลืมก็จำได้ดี อะไรที่อยากจำก็ลืมซะนี่..เฮ้อ (อีกที)..คนนะคน
9 กรกฎาคม 2550 18:30 น. - comment id 721895
เสียงหัวใจที่สั่นไหว คิดถึงใครเขาคนนั้น ใช่ฉันหรือป่าวระหว่างเรา ขอเป็นฉัน สักทีนะหัวใจ
9 กรกฎาคม 2550 19:22 น. - comment id 721913
คิดถึงจังเลย เป็นไงบ้างสบายดีไหม ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะกร ยังจำเจนคนน่ารักได้ไหม แฟนพันธุ์แท้ แต่ไม่ค่อยได้งานกลอนของกรเลยอะ คิดถึงกรนะ
9 กรกฎาคม 2550 20:55 น. - comment id 721933
สวัสดีครับ คุณ กวีปกรณ์ ท่วงทำนองแห่งจิตที่คิดถึง ห้วงคะนึงเฝ้าหาคราหวั่นไหว หยาดน้ำตารดรินผ่านทางใจ บรรจงไหลอย่างอนาจเหมือนขาดใจ
9 กรกฎาคม 2550 21:11 น. - comment id 721939
กลอนเข้าถึงท่วงทำนองของชีวิตเลยล่ะครับ คารวะ ดีคับพี่กร
13 กรกฎาคม 2550 21:50 น. - comment id 724504
เหงาสุดใจครับคุณกร
18 กรกฎาคม 2550 11:28 น. - comment id 726199
คิดถึงใครอยู่หรอค่ะ แต่งได้เพรามากๆๆค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้หน่อยนะค่ะ