ตื่นลืมตาขึ้นมาเหมือนวันเก่า ข้างๆตรงนี้ไม่มีเขาเคียงชิดใกล้ นอนคนเดียวตื่นคนเดียวมันเปลี่ยวใจ คิดถึงจังเธออยุ่ไหนนะคนดี ไม่มีแขนให้หนุนในวันล้า ไม่มีคนคอยสบตาค่ำคืนนี้ ไม่มีเสียงกระซิบบอกกันว่าฝันดี ไม่มีเธอตรงนี้ไม่มีกัน กลับมาได้ไหมคนดี มานอนเคียงข้างแบบนี้ใกลๆฉัน ค่ำคืนนี้ยาวนานนักเมื่อเธอคนที่รักไกลกัน นอนกับความเหงาเดียวดายทุกคืนวัน..ก็มันคิดถึงเธอ
8 กรกฎาคม 2550 13:02 น. - comment id 721336
อ่านะคะ..อ่านแล้วหวั่นไหวจังเลย
8 กรกฎาคม 2550 14:07 น. - comment id 721360
ร้าวให้พอหนอใจที่ไหวหวั่น แทบทุกวันขาดคู่ชิดสนิดใกล้ อีกกี่ปีต้องขื่นขมระทมไป ประชดไปบอกใจเจ้า "ร้าวให้พอ".... ฯ ร้าวให้พอ...นะครับ ..เจ้าคุณเพชรสังคีต..
8 กรกฎาคม 2550 19:26 น. - comment id 721459
เรนมาอยู่เป็นเพื่อนคุณนะคะ..
9 กรกฎาคม 2550 00:05 น. - comment id 721533
ในเมื่อเขาจากไปแล้ว ไม่เห็นค่าของเรา จะมัวไปคิดถึงเขาอยู่ทำไมล่ะ ถึงแม้จะเงียบเหงา ..ก็ขอให้ความเศร้าอยู่แค่ในใจ
9 กรกฎาคม 2550 12:50 น. - comment id 721722
ตื่นลืมตาขึนมาวันฟ้าใส แต่ดวงใจหดหู่สู้ไม่ไหว อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวภายในใจ ไม่มีใครแชร์ค่าห้องต้องการเงิน