รัก...แม้นไร้กายพี่.........เคียงครอง อย่า...ผ่อนรักเคยพ้อง.......ร่วมสร้าง รู้...เพียงแค่ใจปอง............หมายใช่ รูปกาย คลาย...จิตเพื่อจักล้าง........ทุกข์ร้อน อาลัย รัก...นั้นตรึงแน่นแฟ้น....แนบใจ อย่า...หวั่นพรั่นฤทัย..........เชื่อน้อง รู้...ตราบเท่าอสงไขย.........เวียนผ่าน คลาย...สิเน่หาคล้อง..........สร่างสิ้น ฤาไฉน ฝากลำนำคำกลอนผ่านน่านท้องฟ้า ปรารถนาให้คนไกลคลายเศร้าสร้อย เสพภิรมย์ชมชู้ไปอย่าหมายคอย ด้วยน้องน้อยด้อยวาสนาหาเทียมทัน ขอมอบรักปักใจไว้เพียงพี่ นานแรมปีหาได้คลายใจกระสัน จักหมายปองครองเพียงใจไว้เคียงกัน แม้นกายนั้นจะไร้สิทธิ์ชิดชมเชย
7 กรกฎาคม 2550 20:41 น. - comment id 721159
รักอย่ารู้คลายหน่ายรัก....แม่เอย รักบ่ควรเชยชมชีพจัก.....รักฤา รักบ่มีรักนานนัก.............ชีพวาย กายเอย รักหรือบ่มีรักจักที่............รักนี้ มีเธอ พยายามแต่งนะจ๊ะ คงไม่ว่าเนาะ
7 กรกฎาคม 2550 20:48 น. - comment id 721161
พี่สาวดิออร่าที่น่ารัก ..รพีมิบังอาจว่าหรอกค่ะ... รพีเองก็เพิ่งจะฝึกแต่งโคลงได้แค่สามวันเอง.. พยายามให้ได้วันละเรื่อง..ถ้าเป็นไปได้นะคะ.. สู้..สู้..สู้... เพื่อไปสู่ฝั่งฝัน.. จะเป็นกำลังใจให้กันและกัน หวังว่าในวันนั้นคงได้พบกันที่ปลายทาง..
7 กรกฎาคม 2550 21:17 น. - comment id 721167
.....ดีจ้า..คุงครูขา..วันนี้ไปเรียนมาทั้งววัน เพิ่งได้นั่งพัก..คิดถึงนะคะ... รักคุงครู..รพีไม่รู้คลาย...จุ๊บๆๆ ..ป่วนไม่ออก..เหนื่อยเหลือเกิน.. สอบด้วย........
7 กรกฎาคม 2550 21:46 น. - comment id 721176
ซึ้งจริงๆ ตกหลุมรักอยู่ตอนนี้คะ..แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะรักเราจริงอย่างที่เค้าพูดหรือป่าว..แต่ถ้าเค้าไม่จริงอย่างที่พูดก็ยินดีจะจากไปให้ไกลแสนไกล...มีคนบอกว่าผู้ชายพูดคำว่ารักได้มากทวีคุณทุกๆวันกับคนนั้นคนนี้เรื่อยๆไป....รักอย่ารู้คลาย...จะเจ็บไหมน้า....
7 กรกฎาคม 2550 21:47 น. - comment id 721177
คุณพิมญดา โหเรียนต่อด้วยเหรอคะ... รุ่นนี้คงเป็น master หรือไม่ก็ doc..แน่ ๆ.. ..เก่งจังค่ะ.. หญิงรพียังไม่มีโอกาสเลยค่ะ... ถ้าเหนื่อยก็พักนะคะ..คนดี.. พรุ่งนี้ค่อยพบกัน..
7 กรกฎาคม 2550 21:50 น. - comment id 721179
รัก.....แม้นไร้เล่ห์หลอกลวง อย่า...ผะวงปลงใจร่วมสร้าง รู้.......รักแท้ไม่จืดจาง คลาย.จักล้างทุกข์ร้อนใดฤา
7 กรกฎาคม 2550 21:55 น. - comment id 721181
คุณพิมพ์ชนก ไม่อาจรู้ได้ว่าอนาคตของรักเป็นเช่นไร แต่เรากำหนดเส้นทางความรักเราได้ค่ะ... เป็นกำลังใจให้นะคะ...ยินดีด้วยที่มีความรัก..
7 กรกฎาคม 2550 22:05 น. - comment id 721187
หวานละมุนละมัย กลอนของใครนี่นะ ใครได้ฟังคงพริ้ว เพราะเธอช่างหวานจัง... แวะมาทักทายค่ะ
7 กรกฎาคม 2550 22:07 น. - comment id 721189
รักอย่ารู้คลายคือฉัน (ดีกว่าค่ะ...อิๆ) เพราะจังเลยนะคะ
7 กรกฎาคม 2550 22:07 น. - comment id 721190
คุณพงษ์ศักดิ์ รัก...ยามอยู่ห่างกันไกล อย่า...ให้รู้นะว่ามีใครซ่อนอยู่ รู้...ความจักเชือดให้เหมือนหมู คลาย...รักจากชู้ก่อนที่จะรู้ความ... แซวเล่นนะคะ.. ขอบคุณที่แวะมา..และยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..
7 กรกฎาคม 2550 22:14 น. - comment id 721199
คุณยาแก้ปวด ดีใจที่ยาแก้ปวดมาทายทัก โอ้ที่รักขอยาหน่อยจักได้ไหม แต่งทั้งวันได้แค่นั้นมันปวดใจ ขอได้ไหมสิบเม็ดพอไม่ขอเกิน... ว่าจะเข้าไปร่วมเมาด้วยซักหน่อยค่ะ.. แต่ไม่กล้า..คอยังอ่อนอยู่..
7 กรกฎาคม 2550 22:22 น. - comment id 721208
คุณอารีณา รักคนเข้ามาคอมเม้นท์ทุกคนค่ะ พิเศษสำหรับคุณอารีณาเนาะ...
7 กรกฎาคม 2550 23:21 น. - comment id 721235
ค่ะรักนางฟ้าอย่ารู้คลายนะคะ
7 กรกฎาคม 2550 23:25 น. - comment id 721237
นางฟ้าคนสวย ไม่คลายรักนางฟ้าหรอกค่ะ... แค่เคืองนิดหน่อย..ไม่เห็นจะเสกใครมาจีบเราเลย... เหงือกแห้งแล้วเรา...คานก็ยังไม่หักซักกะที..
8 กรกฎาคม 2550 00:43 น. - comment id 721278
อืมม..รักอย่ารู้คลายจริงๆ ด้วย...แต่สงกาสัย ทำไมช่วงนี้ หญิงรพีดูเพี้ยนๆ เอ๊ย..ดูเปี๋ยนไป๋ ยังไงไม่รุ
8 กรกฎาคม 2550 05:50 น. - comment id 721302
คุณปราณรวี คุณปราณคะ..ที่เปลี่ยนไปเพราะกำลังตกหลุมรักค่ะ.. .. รักอยากที่จะลองเขียนโคลงดูบ้าง ก็เลยลอง ๆ แต่งดูเนาะ...อาจจะดูเพื๊ยน ๆ ไปอย่างว่านั่นแหละ..
8 กรกฎาคม 2550 13:38 น. - comment id 721352
รักคนเขียนเสมอจ้ะ เป็นกำลังใจให้จ้ะ
8 กรกฎาคม 2550 15:03 น. - comment id 721376
ฝากลำนำ คำกลอน ขออ้อนไว้ ฝากดวงใจ ดวงนี้ มาคอยเฝ้า คอยดูแล ห่วงใย มิให้เหงา จนกว่าเจ้า จะพบคน ที่ถูกใจ
8 กรกฎาคม 2550 16:35 น. - comment id 721409
คุณนางพยาบาลตัวน้อย ขอบคุณนะคะคุณพยาบาลตัวน้อย... ถ้าหญิงรพีป่วยก็ช่วยดูแลด้วยนะคะ.. บางทีอาจจะหยุดไปรักษาแผลใจสักพัก...
8 กรกฎาคม 2550 16:40 น. - comment id 721410
ปู่ก่องกิก ฝากลำนำ คำกลอน มาอ้อนเว้า จะห่วงใย มิให้เหงา คอยเฝ้าห่วง ขอขอบคุณ ความการูณ ในทั้งปวง อย่ามาห่วง หลายเลย หนา เดี๋ยวย่าเคือง... ปู่น่ะชอบทำทีเล่นทีจริง..เดี๋ยวย่าก็ว๊ากให้หรอก.. หลานรู้ว่าปู่แซวเล่น..
8 กรกฎาคม 2550 19:04 น. - comment id 721449
หวาดดีจ้าคุณรพีจ๋า แม้กายจะห่างร้าง แรมไกล แต่พี่ยังอยู่ใกล้ ชิดเจ้า แม้จะอยู่หนใด ยังห่วง ถึงนาง ยังพร่ำร่ำเรียกเฝ้า แต่เช้าจรดเย็น คุณรพีขยันแต่งโคลงสี่จัง ศรรกราไม่สันทัด แต่อดไม่ได้ที่จะคอมเม้นท์เป็นโคลงไม่ได้ สักที อิอิ..... (¯`._) ศรรกราหน้าเป็น (¯`._)
8 กรกฎาคม 2550 19:22 น. - comment id 721455
คุณศรรกราหน้าเป็น.... ขอพี่จงอย่าเฝ้า ห่วงแหน ดุจดั่งเหมือนเป็นแฟน ชิดใกล้ เมืยของพี่คงแค้น รพีแน่น หัวอก ตายแน่หากพี่ไม่ ยับยั้ง ชั่งใจ ไม่ได้ขยันมากมายหรอกค่ะ...แต่ฝึกฝนเท่านั้นเอง... คุณศรรกราก็แต่งเก่ง...รพีเพิ่งจะหัดค่ะ..ช่วยชี้แนะด้วย..
9 กรกฎาคม 2550 13:14 น. - comment id 721731
รัก ที่แท้บ่รู้คลายหมายปอง อย่า คิดอยากทดลองข่มฝัน รู้ ทั้งทั้งที่รักเป็นเพียงลมผ่าน คลาย ความในก่อนพ่ายหากจิตร้อนรุ่ม รัก มากเล่ห์ร้ายนักมายา อย่า ปล่อยลมรักพาขัดขืน รู้ ใจเจ้าหมดแล้วรักยากหวนคืน คลาย ฤทัยน้องพักอิงแอบพี่เอย
9 กรกฎาคม 2550 23:16 น. - comment id 721984
คุณอ้าวยแสน ขอบคุณอ้ายแสนที่เข้ามาต่อกลอนนะคะ แต่วันนี้หญิงรพีมึนตึบ..เหมือนจะเป็นไข้.. ง่วงแล้วด้วย..คิดไม่ออก.. อ่านงานคุณแล้วต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย.. วันหน้าเข้ามาอ่านใหม่นะคะรพีจะตอบกลอนให้... วันนี้ไปนอนแล้วววว..
10 กรกฎาคม 2550 06:15 น. - comment id 722053
คุณอ้ายแสน รัก..เพียงใครหนึ่งนั้น....มิวาย อย่า..คิดทอนจิดคลาย...............รักมั่น รู้..แล้วว่าอ้ายแสน...................หวังห่อน ระทม คลาย..จิตรักเขานั้น.................ยากแท้ อ้ายเอย ..ตอบให้แล้วเน้ออ้าย..