"ฉันชื่อ ตาปู" ฉันเหม่อมองท้องนทีที่กว้างใหญ่ ฉันเห็นเขาลำเนาไพรอันไพศาล ฉันร้อนแดดโดดเดี่ยวมาเนิ่นนาน ฉันหนาวฝนทนทานมานานปี ฉันเห็นเขาพิงกันแบ่งปันสุข ฉันทนทุกข์เพียงลำพังหวังสุขขี ฉันมีเพื่อนคือฟ้าและวารี ฉันรอคอยถึงวันที่จะได้พัก ฉันเหว่ว้าเวิ้งว้างและว่างเปล่า ฉันยืนเหงาเฝ้าธารมานานหนัก ฉันอยากนอนซบเพื่อนที่ฉันรัก รอก่อนนะไม่นานนัก...พักนิรันดร์ ฯ
7 กรกฎาคม 2550 16:33 น. - comment id 721117
เพราะมาก ก ก ก ก ค่ะ รูปก็สวย ดูแล้วให้รู้สึกโดดเดี่ยวไปตามลำนำของกลอนเลยค่ะ
7 กรกฎาคม 2550 22:05 น. - comment id 721188
บนนั้น ขึ้นไปอยู่ได้มั๊ย
8 กรกฎาคม 2550 09:43 น. - comment id 721197
อีกไม่นาน ดวงชีวัน หันกลับมา... แล้ฉันก็ชื่อ...สามมุข...