> ฉันเห็นดอกไม้หนึ่งซึ่งยับเยิน ยามที่เดินในท่ามกลางพายุฝน จึงก้มลงโอบกอด ดวงกมล เจ้าทุกข์ทน ปวดร้าว จากเหตุใด ดอกไม้น้อย หนาวสั่น หวั่นตระหนก สะอื้นอก หวลระระริกอย่างโหยไห้ จึงจุมพิต ด้วยสงสาร สุดหัวใจ หยุดหวั่นไหว ในปวดร้าว เถอะคนดี โอ้เจ้าสวยด้วยสีสรร อันบรรเจิด ซึ่งเป็นเลิศ สวยกว่าใคร ในสวนนี้ เจิดจรัส งามยิ่งนัก ยอดมาลี ภุมรี ที่ใต่ตอม แล้วร้างรา แสนเสียดาย คุณค่าที่สูงส่ง สิ้นทะนง ด้วยศักดิ์ศรีแล้วสิหนา ความสูงส่ง ก็ต่ำต้อย ด้อยราคา สิ้นวาจาดอกไม้น้อย ก็สิ้นใจ ฝนกระหน่ำ ดั่งตอกย้ำ ความอดสู ลมพัดลู่ พากลีบใบ ดอกไม้ใส สู่เส้นทาง ของวังร้าง อันปวดใจ ทั้งกลีบใบ เจ้าน้องน้อย กระจัดกระจาย...
อารีณา 6 ก.ค. 2550 09:14 น. - ID 104517 
908
3
0
6 กรกฎาคม 2550 10:15 น. - comment id 720642
สวัสดีค่ะอารีณา ทั้งหวาน ทั้งเศร้า ทั้งซึ้ง.. ได้รมณ์ดีจริง จริง คะ..น่าสงสารดอกไม้นะ ใหม่ ใหม่ก็งดงามผ่านกาลเวลาไม่นานก็แห้งเฉา..ไม่ต่างจากเราสักเท่าไหร่เลยค่ะ
6 กรกฎาคม 2550 10:53 น. - comment id 720659
ดีนะที่รพีเป็นแค่ดอกหญ้าที่ต่ำต้อย... ถ้าเป็นดอกไม้ที่สวยเลิศเลอค่าแล้วถูกเหยียบย่ำอย่างนั้น...มันผู้นั้นต้องตาย...สถานเดียว..
ล้อเล่นนะคะอย่าเคืองกัน..
กลอนเพราะค่ะ..ขอเก็บไว้หน่อยนะคะ..
6 กรกฎาคม 2550 11:48 น. - comment id 720671
6 กรกฎาคม 2550 17:09 น. - comment id 720803
สวัสดีค่ะผู้หญิงมือสอง bananaleaf น้อง ป ปลาตาโต... ขอบคุณค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
