ขออภัย คนดี คนที่รัก ที่ต้องมา รู้จัก ตัวตนฉัน มิได้เคือง มิได้โกรธ มิโทษกัน หากตัวฉัน รู้สึกผิด ที่เป็นไป เป็นความลับ ดำดิ่ง ในก้นบึ้ง เป็นสิ่งซึ่ง ระวังตัว กว่าสิ่งไร หากบางครั้ง พลั้งเผลอ ทำออกไป แสนเสียดาย เสียใจ เกินจะทน แต่ยังรัก ต่อพี่ มิแปรเปลี่ยน แม้คืนวัน หมุนเวียน กี่ร้อยหน พร้อมจะรอ เวลา ยอมทุกข์ทน เพียงเพื่อคน ที่รัก สบายใจ ล้วนทำเรื่อง มิดี ให้พี่ห่วง ได้โปรดทราบ น้องเจ็บทรวง กว่าสิ่งไหน น้ำตาหลั่ง ล้นทรวง ดวงฤทัย อยากก้มหน้า ลาไกล ไม่กลับมา อยากซบอก อบอุ่น อกนั้นบ้าง เพราะอยู่อย่าง อ้างว้าง นานนักหนา หากต้องห้าม จิตใจ หันจากมา เพียงเพราะว่า เค้ามี คนข้างกาย
5 กรกฎาคม 2550 21:39 น. - comment id 720356
5 กรกฎาคม 2550 22:12 น. - comment id 720388
พี่มัทคะ.... เรนมาอยู่เป็นเพื่อนพี่มัทนะคะ.... ยิ้มให้เรนนะคะ.. เรนเป็นห่วงพี่มัทนะคะ..
6 กรกฎาคม 2550 05:59 น. - comment id 720510
เคยรู้สึกคล้ายๆแบบนี้ค่ะ เหมือนทำตัวไม่คู่ควรที่จะได้รับความรักเลย รู้สึกผิดมาก จนเดียวนี้ ความรู้สึกผิดแบบนั้นก็ยังไม่หายเลย
6 กรกฎาคม 2550 08:42 น. - comment id 720579
บางคนบอกกานต์ว่าเสียใจไม่พอต้องแก้ไข อย่าทำแบบนี้อีกซ้ำๆค่ะ ยากนะคะที่จะปรับปรุงอะไรที่ติดตัวเรามานาน กานต์เป็นบ่อยค่ะ
6 กรกฎาคม 2550 12:09 น. - comment id 720678
เศร้าเนอะ ความรู้สึกไม่จำเป็นต้องถูกคะ..เพราะยังไงมันก็คือความรู้สึกของเรา ไม่ต้องให้ใครตัดสินว่าถูกหรือผิด..การกระทำต่างหากที่ตัดสินได้ว่าผิดถูก เป็นกำลังใจให้นะคะ................