เพราะมีผู้รู้ซึ้งถึงศิลป์ศาสตร์ เหงื่อทุกหยาดของกวีจึงมีค่า หมึกทุกหยดสดสวยด้วยวิญญาณ์ ปรารถนาใจรักเป็นนักกกลอน แม้นไม่รวยสวยหรูอย่างผู้อื่น แม้นไม่ชื่นสุขสันต์อย่างวันก่อน แม้นคิดไปใจอาจขาดรอนรอน แม้นออดอ้อนกับใครเขาไม่เป็น โลกแก่งแย่งแข่งขันกันสุดกู่ โลกจึงอยู่กับความจริงสิ่งที่เห็น โลกจึงร้อนไฟลามสงครามเย็น โลกยุคเข็ญเข่นฆ่าไม่ปราณี โลกหากแล้งน้ำใจไร้ความรัก โลกคงจะสิ้นสุดไปทุกที่ โลกในชนชาติใดไร้กวี เปรียบดังม่านราตรีมีสีดำ ทั้งโคลงฉันท์กาพย์กลอนอักษรศรี ปานดนตรีกล่อมโลกไร้โศกร่ำ วรรณศิลป์จินต์กวีมีค่าล้ำ วัฒนธรรมประเพณีมีตำนาน หัวใจทองของกวีไม่มีล้า ทุกเวลาพากเพียรขีดเชียนอ่าน ใน "สื่อถ้อยร้อยฝัน" นิรันดร์กาล คือ "วิมานแสนรัก ของนักกลอน"
5 กรกฎาคม 2550 16:03 น. - comment id 582972
โลกของกวีมีมิตรภาพ
5 กรกฎาคม 2550 16:20 น. - comment id 586500
5 กรกฎาคม 2550 13:24 น. - comment id 720277
กลอนเพราะจังค่ะ
5 กรกฎาคม 2550 13:26 น. - comment id 720282
โลกของกวีไม่มีท้ออยู่แล้วค่ะ...
5 กรกฎาคม 2550 22:36 น. - comment id 720411
โลกของกวี..ทำให้เรนค้นพบความมหัศจรรย์..ในความรู้สึกของเรน.. เรนรัก..บทกวี.. อยากให้โลกที่เรนอยู่.. เต็มไปด้วยหัวใจของนักกวี.. บทกวีสร้างสิ่งดีๆ..ให้กับชีวิตของเรนด้วยนะคะ..
6 กรกฎาคม 2550 04:50 น. - comment id 720499
หวัดดีจ้า..ซำบายดีมั้ยคะ..กลอนเพราะมากค่ะ