วันนั้น ที่ใต้ฟ้า เราเปียกฝน เราสองคนกุมมือกันยามร้องไห้ อยู่ด้วยกัน อย่างที่ไม่มีใคร กำลังใจ เราก็ให้กันและกัน วันนี้ ที่ใต้ฟ้า ฝนกระหน่ำ พายุซ้ำ ลมกรรโชกปลายวสันต์ เสียงฟ้าก้อง ร้องหวีดหวิวไห้จาบัลย์ คล้ายกับวัน ครั้งก่อนนั้น ฉันมีเธอ ณ.ยามนี้ เราสองคนเคยทนสู้ เราเคียงคู่ เราอดทน กันเสมอ ฉันมั่นใจ ในตัวฉัน ฉันมีเธอ แม้เจอะเจอ ร้ายปานใด ใจมั่นคง แต่วันนี้ วันสับสน คนอ้างว้าง เพราะข้างๆ มันหนาวเย็นเหมือนคนหลง ที่เคยเดิน แต่ละครั้ง อย่างมั่นคง ก็ทรุดลง ด้วยอ่อนแอ แพ้ทุกทาง เพราะยังหวง และยังห่วงอยู่เสมอ ทั้งที่เธอ ไปแสนไกล และหายห่าง ทางมืดมิด ที่ทางนี้ เหมือนทางร้าง สุดอ้างว้าง อย่างไร้ใคร ใต้ฝนพรำ
อารีณา 4 ก.ค. 2550 07:56 น. - ID 104420 
752
6
0
5 กรกฎาคม 2550 17:17 น. - comment id 589039
ขอบคุณค่ะ "ว่าทีกวี "
สำหรับกำลังใจ อันอบอุ่นใจค่ะ
4 กรกฎาคม 2550 08:43 น. - comment id 719499
สวัสดีคะ กลอนเพราะมาก ๆ เลยอ่านแล้วเหงาน่าดู มาอยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องเหงาแล้วนะคะ
4 กรกฎาคม 2550 10:01 น. - comment id 719534
มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ .. เผื่อความเหงาและความเศร้าจะบรรเทาลงบ้าง
4 กรกฎาคม 2550 11:14 น. - comment id 719585
ขอบคุณ นะคะ คุณผุหญิงมือสอง
4 กรกฎาคม 2550 16:57 น. - comment id 719802
ฝนตกใต้ฟ้าก็ยังดีกว่า ฝนตกที่ใต้ตาเนาะ
4 กรกฎาคม 2550 19:10 น. - comment id 719884
ใช่ค่ะ คุณโคลอน....... ตกใต้ฟ้า ก็แค่หนาวเย็น เป็นหวัดเน๊าะ
5 กรกฎาคม 2550 01:50 น. - comment id 720014
ที่นี่...มีเพือนเพียบคับ เดี๋ยวก็หายเหงาละคับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
