ตาเธอบอกแววหม่นปนความเศร้า ซ่อนความเหงาข้างในใจสลาย รู้ว่าเธอเสียใจไปมากมาย สิ่งสุดท้ายเธอได้อะไรมา จะคร่ำครวญร้องไห้ทำไมเล่า กับเรื่องเก่าที่พลาดปรารถนา แม้สายเลือดไหลพรากจากดวงตา กาลเวลาผ่านไปไม่หวนคืน อยากให้เธอเข้าใจในชีวิต เราอาจผิดพลั้งพลาดไม่อาจฝืน อาจพ่ายแพ้สักครั้งใช่พังครืน จงหยัดยืนขึ้นเถิดเปิดหัวใจ เตรียมใจไว้ยอมรับกับชะตา หากต้องพบปัญหาอย่าหวั่นไหว สู้ด้วยตัวของตนทนต่อไป นั่นคือความยิ่งใหญ่ในตัวเธอ ฯ
10 กุมภาพันธ์ 2545 16:47 น. - comment id 34756
ภีม...กลับมาพร้อมกับกลอนที่มีความหมายลึกซึ้งและเพราะจับใจเหมือนเดิมเลยนะคะ (^___^)
10 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น. - comment id 34805
กลอนภีม มีสัมผัสใน ทุกวรรค เลยชอบอ่าน เพราะทำให้บทกลอนพลิ้วไหวอย่างไหลลื่น
10 กุมภาพันธ์ 2545 22:38 น. - comment id 34808
เหงด้วยกับคะน้าอ่ะ แล้วเนื้อหาก็ดีด้วยล่ะ ให้เต็ม 10 ละกานนะ ^-^
11 กุมภาพันธ์ 2545 04:02 น. - comment id 34861
เพราะดีจัง.... คิดถึง
11 กุมภาพันธ์ 2545 12:19 น. - comment id 34897
ไม่ธรรมดานะนี่.....คงมีอนาคตที่สดใสแน่เลย
11 กุมภาพันธ์ 2545 15:56 น. - comment id 34922
นี่ล่ะ ตัวจริง ....
3 มีนาคม 2545 23:15 น. - comment id 38429
อยากเป็นคนยิ่งใหญ่บ้างจัง
25 กรกฎาคม 2545 21:30 น. - comment id 62839
มีพลังจริงๆ