...ลูกก้มกราบ วันทา หน้าหลวงพ่อ น้ำตาคลอ ด้วยผิดหวัง เส้นทางรัก ถูกทอดทิ้ง น้ำตานอง ต้องอกหัก ลูกนี้จัก ขอพึ่งบุญ ให้อุ่นใจ ...หลายครั้งแล้ว ต้องเสียใจ ไห้ว้าวุ่น ใจเคืองขุ่น ช้ำนัก เขาผลักไส ลูกต้องนอน ครวญคร่ำ ช้ำทรวงใน ทิ้งลูกไป ต้องไร้หลัก ที่พักพิง ...ขอหลวงพ่อ เจ้าขา เมตตาลูก ในยามทุกข์ ลูกอ้างว้าง หมดทุกสิ่ง มีเพียงธรรม จะนำลูก ให้หยุดนิ่ง ลืมทุกสิ่ง มีเพียงพระ....ปฏิมา ...ลูกตักบาตร ทำทาน หันเข้าวัด ปฏิบัติ ถือศีล ท่านเจ้าขา ให้โชคดี เช่นคนอื่น ชื่นอุรา ลูกจึงมา ขอรับใช้ ในทางธรรม ...ลูกเตรียมกาย ใจพร้อม ถวายวัด ชุดขาวตัด เตรียมสวมใส่ ให้คลายช้ำ ใจแผ้วผ่อง ตัดโลกีย์ ที่เป็นกรรม หันหาธรรม ขอบวชชี พลีวัดเอย... ??o.O (พิม+ดำ) O.o??
2 กรกฎาคม 2550 07:41 น. - comment id 718452
เคยบวชชีพราหมณ์เหมือนกันคะ เมื่อ14 ปีที่แล้ว บวชตอนวันวาเลนไทน์(คิดว่าบวชเพราะอกหักหละซิค่ะ)เปล่านะ บวชตอนนั้นว่างเปล่าจริงๆใจบริสุทธิ์ บวชแค่ครั้งเดียวได้มาเยอะมาก หลังจากนั้นก็เป็นการปฏิบัติตนที่บ้านมากกว่า บ้านเป็นสิ่งแวดล้อมที่เป็นอุปสรรคกับการทำสมาธิ ถ้าแม้แต่ไม่นานมีจิตว่างสมาธิก็เกิด หลายๆคนนั่งกันเป็นชั่วโมงบ้างก็ถึงสมาธิ บ้างก็ไม่ถึง การบวชครั้งนั้น หลวงพ่อสอนให้ฝึกฝนจิตทุกขณะ แม้เดิน ยืน นั่ง นอน ก็เลยฝึกแบบนี้มากกว่า ผู้ที่บวชแล้วได้เห็นธรรมนั่นแหละได้มากแล้วค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ ไปวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี บ้านเกิดหญิงรพี เอาบุญมาฝากด้วยนะค่ะ...
2 กรกฎาคม 2550 09:24 น. - comment id 718491
สวัสดีพี่ชาย......... บวชชีเพราะหนีรัก อกหักเพราะรักชี เอาพระธรรม ชำระ สละโลก ล้างความโศก ความเศร้า เราเถอะหนา มีความรัก หนักหน่วง บ่วงอุรา มีแต่ขืน กลืนน้ำตา เพราะรักลวง `.¸¸.´´¯`._. ศรรกราจอมป่วน `.¸¸.´´¯`._.
2 กรกฎาคม 2550 09:38 น. - comment id 718500
อยู่ๆก็จะหนีกันไปบวชซะแล้ว เฮ้อ...
2 กรกฎาคม 2550 09:59 น. - comment id 718523
จะโกนหัว บวชชี ใช่หนีรัก ใช่อกหัก แล้วปลงผม ข่มใจฝืน รสพระธรรม ฉ่ำดวงใจ ไม่กล่ำกลืน ให้ลูกตื่น จากหลับไหล ใจมืดมน อนุโมทนา สาธุ.............. เหมียววววว
2 กรกฎาคม 2550 17:17 น. - comment id 718765
เอ่อ...เราคนหนึ่งล่ะ ยังไม่พร้อมจะถวายวัดอ่ะ...อิอิ
2 กรกฎาคม 2550 19:08 น. - comment id 718831
เพลงนี้คุณพุ่มพวงร้องได้ไพเราะค่ะ
2 กรกฎาคม 2550 20:32 น. - comment id 718873
ขออนุโทนาบุญด้วยนะครับ เอ..ว่าแต่ว่าใครกันทำให้พี่ไผ่ของเราเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ เข้มแข็งๆ นะครับ