ซอกหนึ่งในหัวใจยังไหวหวั่น กับคำลาสั้นสั้นเมื่อวันก่อน แม้นเตรียมใจ ไว้ลา ยังอาทร มิเคยนอน โดยใจไม่รำพึง เป็นเพราะรักต้องห้าม ตามวิถี เป็นรักซ้อน ซ่อนฤดี ที่ลึกซึ้ง เราพบกัน มันช้า มาก้าวนึง ถึงตราตรึง รักได้ แค่ให้ใจ แต่หัวใจ เจ้ากรรม มันทำพิษ รู้ว่าผิด พลาดพลั้ง ยังรักใคร่ เธอบอกลา เจ็บช้ำ ให้ทำไง เลิกไม่ได้ รักไม่ได้ ตายทั้งเป็น เถอะวันรุ่ง บางที โลกนี้แตก มานั่งแยก ถูกผิด ชีวิตเข็ญ อนาคต ใครรู้ อยู่ให้เป็น พรุ่งนี้เย็น จะไปง้อ ขอรักคืน!
27 มิถุนายน 2550 21:18 น. - comment id 716632
ถ้ารู้ว่าข้างหน้าจะสุขสม ไม่ตรอมตรมเหมือนวันนี้ให้โหยหา คิดก่อนเดินออกไปนะเพื่อนยา วันข้างหน้าอาจไม่เห็นเหมือนเช่นใจ แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
28 มิถุนายน 2550 07:39 น. - comment id 716765
ความพยายามสูงจังเนาะ ระวังจะช้ำซ้ำเป็นสองนะ... ความนี้คงขาดใจตายแน่ ๆ..เคยได้ยินเพลงนี้ไหม.. ...รักแรกช้ำน้ำตานอง...ถ้าเป็นสองฉันคงต้องขาดใจตาย.... ของคุณสุเทพ วงศ์กำแหง..ลองฟังดูค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html
28 มิถุนายน 2550 09:01 น. - comment id 716820
ไม่มีใครรู้มากกว่าตัวเราหรอกนะคะ แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้....
28 มิถุนายน 2550 09:19 น. - comment id 716837
จะอยู่ได้อย่างไรถ้าเธอมาพราก คิดว่าจากยังไห้ใจขมขื่น เมื่อจะรักรสหวานขมต้องกลมกลืน จะให้ชื่นคงขาดรสบทบาทรัก รีบไปง้อไวๆค่ะ
28 มิถุนายน 2550 09:46 น. - comment id 716863
เราเข้าใจอย่าคิดมากนะ แล้วทุกอย่างจะดีเอง
28 มิถุนายน 2550 14:05 น. - comment id 717039
กุหลาบขาว ไง..ได้รับรู้แล้วจ้ะ.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
13 สิงหาคม 2550 16:45 น. - comment id 737613
เเต่งเพราะนะค่ะใบคาน