มอบแผ่นฟ้า แทนอ้อมแขน ที่แสนอุ่น โอบกอดคุณ ให้อุ่นใจ ไร้หวาดหวั่น ยามเมื่อคราว ที่สองเรา ต้องไกลกัน ดั่งตัวเธอ และฉันได้ ไคล้เคลียคลอ ยอดรัก..วานสายลม แผ่วละมุน มอบจุมพิต อันแสนอุ่น กรุ่นข้างศอ ตรึงหทัย ไม่หวั่นไหว ในวันรอ ไม่ถอยท้อ เฝ้ารอวัน ฉันรักเธอ คืนวัน จะผัน แปรเปลี่ยนไป แต่ความรัก ที่มีให้ มั่นคงเสมอ ซื่อตรง จงรัก ภักดีเพียงเธอ อย่าทิ้งให้ น้องคอยเก้อ นะพี่ชาย ยอดรัก..เราจากกัน ด้วยความผูกพันธ์ เร่งคืนวัน เธอและฉัน ได้เคียงใกล้ จะครองรัก ต่อกัน มั่นมิคลาย ตราบโลกมลาย วันตายนั้น คือวันลืม
25 มิถุนายน 2550 13:56 น. - comment id 714941
ลืม....คือการจำไม่ได้ คอย.....คือจำได้ว่ารอ อืมมเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย......... แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ กลอนน่ารักดีค่ะ อ่านแล้วไม่ต้องรอเลย กระโดดจุ๊บคนเขียนหนึ่งที จุ๊บๆๆๆ
25 มิถุนายน 2550 13:58 น. - comment id 714942
เย้/ๆๆ/........ โอว์ พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก ได้เป็นที่หนึ่งด้วย อิอิ.......ต้องมีวันนี้บ้างล่ะน๊า....กร๊ากกกก อารมณ์ดีค่ะ เหมือนวิ่งเข้าเส้นชัยไงไม่รู้ อิอิ.......
25 มิถุนายน 2550 14:29 น. - comment id 714949
ธุจ้าคุณใบตอง...ไหนโทรนัดศรรกสองโมง แต่ไหงมะบอกสองโมงเช้า บ่ายสองโมง เหรอสองทุ่ม โธ่...ศรรกรออุตส่าห์รออาคุงพี่บ่ายสอง ถึงสองยาม มะเหงเจอเลย ....แง้งงงงงงงงงงงง
25 มิถุนายน 2550 14:32 น. - comment id 714950
ดีจ้าคุณมัสลิน ยินดีด้วยนะคะที่มาเป็นคนแรก... คอยที่จะมีวันนี้กับเขาบ้าง คงจะไม่อ้างว้างและเหงาหงอย บัดนั้น..จนบัดนี้..รพีได้แค่คอย..คอย..และคอย แสนเศร้าสร้ายน้อยใจในโชคชะตา
25 มิถุนายน 2550 14:38 น. - comment id 714952
หนูศรรก โอ๋..โอ๋..แม่คุณ..แมทูนหัว อย่าขุ่นมัว เคืองข้อง จะหมองศรี โปรดเข้าใจ และเห็นใจ หญิงรพี ก็ป้านี้ มันแก่แล้ว เจ้าแก้วตา... โถทูนหัวคนดี..อย่าเคืองกันเลยเนาะ เอ..แต่ว่าป้าให้ลุงคนนั้นเขาไปแทนแล้วนี่นา.. อีตาลุงที่อยู่แถว ๆ พิจิตรน่ะ.. เค้าไม่ไปเหรอเนี่ยะ.... งานนี้คนดีหนูศรรกอย่าให้อภัยนะ..งอนให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยจ้ะ..
25 มิถุนายน 2550 15:13 น. - comment id 714961
เคยคิดว่าตายแล้วลืมได้นะ แต่ถ้าระลึกชาติว่าเคยละ ทำไงดี แล้วถ้าเค้าไปเกิดเป็นอย่างอื่นล่ะ สวัสดีตอนบ่ายคะ
25 มิถุนายน 2550 15:20 น. - comment id 714967
คุณมณีจันทร์ เปลี่ยนชาติใหม่ก็ไม่คอยแล้วค่ะ.. ทำกันเจ็บขนาดนี้คนดียังจะมีใจคอยอีกเหรอคะ.. เจ็บแล้วต้องจำ..ไม่เบื่อบ้างเหรอคะที่จะต้องมาเจอกันอีกชาติหนึ่งน่ะ หญิงรพีไม่เอาด้วยหละ... เปลี่ยนชาติใหม่ก็มีรักใหม่ดีก่าเนาะ ๆๆๆ ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ
25 มิถุนายน 2550 15:45 น. - comment id 714975
ยอดรัก..จงมองที่ขอบฟ้า โอบๆโค้งลงมา นั่นคืออ้อมกอดจากฉัน...อือๆ ยามเมื่อเราไกลกันเธอฉันดังอยู่เคียงไคล้ ยอดรัก..สายลมแผ่วลมุน..
25 มิถุนายน 2550 15:50 น. - comment id 714977
อินสวน เพลงโปรดเลยนะนั่น... คอเดียวกันเลยนะเนี่ยะ.. คออะไรเหรอ....งง คอเหล้า... คอหมูย่าง.. คอเคล็ด.. ไม่เอาแล้ว..ปะเดี๋ยวใครจาเข้าใจผิด..
25 มิถุนายน 2550 15:57 น. - comment id 714983
ทางนี้ก็คอยอยู่นะครับ แวะมาเยี่ยมยามบ่ายหลังตื่นนอนอ่ะจ้า
25 มิถุนายน 2550 16:01 น. - comment id 714986
สวัสดีครับคุณใบตอง กลอนนี้น่าจะเข้ากับเพลงวันคอย ของคุณทนงศักดิ์ ภักดีเทวานะครับเนี่ย อิอิ....
25 มิถุนายน 2550 16:01 น. - comment id 714987
..การรอคอยใครสักคน..ทรมานจังเลยคะ..ไม่รู้จะมีเวลาคอยใครอีกหรือเปล่า เปงกำลังใจนะคะหญิงรพี......
25 มิถุนายน 2550 16:04 น. - comment id 714989
ลุงคนบนเกาะ หนูไม่คอยใครทั้งนั้นแหละ... น่าอิจฉาลุงจังได้นอนกลางวันด้วย... หนูจาแอบนอนมั่งก็ไม่ได้..นักเรียนให้ยั้วเยี้ยะไปหมด. อุ้ย!!..นักเรียนหรือหนอนกันหละนั่น...
25 มิถุนายน 2550 16:09 น. - comment id 714992
ลุงเบรฟฮาร์ท ถูก..ถูก..ถูก..ถูกต้องนะค๊าบบบบ คราวนี้ตรง ๆ เลย... เพลงโปรดของรพีเลยล่ะค่ะ...วันคอย.. ของคุณทนงค์ศักดิ์ ภักดีเทวา... ไปร้องได้ที่นี่เลยค่ะ... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song594.html ถ้าลุงจะร้องก็บอกด้วยนะคะรพีจะได้ปิดหูเอาไว้...
25 มิถุนายน 2550 16:17 น. - comment id 715000
พิมญดา มันก็ทรมานนั่นแหละ..ทรมานมากด้วย แต่ตอนนี้ไม่รอแล้วค่ะ...โล่งใจไป ให้เขารอเรามั่งเนาะ...อยากหนีเราไปดีนัก ให้รอให้เข็ด..
25 มิถุนายน 2550 16:21 น. - comment id 715004
พี่เตรียม ใบตอง ไว้รองน้ำตา เพราะน้อง ศรรกรา หนีหน้าไม่ยอม เข้าใกล้ งานยุ่งครับ
25 มิถุนายน 2550 17:03 น. - comment id 715032
ได้แต่คอย..คืนวัน..ให้ผันผ่าน จนล่วงกาล..นานเนิ่น..เกินทนไหว แสนปวดปร่า..ถึงต้นขั้ว..ของหัวใจ อีกเมื่อไร..จึงได้พบ..สบแววตา..
25 มิถุนายน 2550 17:08 น. - comment id 715042
มานั่งคอยเป็นเพื่อนค่ะ
25 มิถุนายน 2550 17:09 น. - comment id 715045
..ขอบคุณที่คอยกัน แล้วอย่าเพิ่งไปไหนก่อนนะคะ รอก่อน จะรีบกลับมาหา ..คิคิ
25 มิถุนายน 2550 19:29 น. - comment id 715120
ถ้าเป็นอย่างนี้คงคอยไม่นาน แล้วละค่ะ
25 มิถุนายน 2550 19:49 น. - comment id 715131
ลุงก่องกิก ไม่อาวววว...ไม่อยากไปรองน้ำตาใคร.. มันเศร้าน่ะลุง..ง้อ ๆ กันหน่อยดิ... ก็วันนั้นบอกให้ไปรอรับน้องเขาก็ไม่ไป... ไงล่ะ..ความนี้เขางอนอีกแล้วนา...
25 มิถุนายน 2550 19:56 น. - comment id 715138
กุหลาบขาว ไม่ขอคอย อย่างเดียวดาย และไร้หวัง กู้พลัง แรงใจ มิให้ถอย รักนั้นหมด ไปจากใจ จักไม่คอย ไม่เศร้าสร้อย เสียน้ำตา หรืออาวรณ์ ไม่คอยแล้วค่ะ...ไปไหนก็ไป..ชิ้ว..ชิ้ว..
25 มิถุนายน 2550 19:58 น. - comment id 715142
คุณครูพิมคนสวย ขอบคุณค่ะที่มานั่งคอยเป็นเพื่อน.. ไม่คอยแล้วหละใครคนนั้นน่ะ... เรามานั่งคอยตำแหน่งครูชำนาญการพิเศษกันเถอะ.. หรือคุณครูกำลังรอตำแหน่งครูเชี่ยวชาญคะ... ว้าว !!! ขอให้สมหวังนะค๊า...
25 มิถุนายน 2550 20:01 น. - comment id 715146
คุณผู้หญิงมือสอง มาคอยนานแล้วนา... ซีเรียสนะ..บอกให้คอยแล้วก็หายไปไหนเสียล่ะ.. รพีไม่รอแล้วนะ...เจอกันชาติหน้าเน้อ.. ยังจะตามไปเจอกันอีกมั๊ยเนี่ยะ..อิ..อิ
25 มิถุนายน 2550 20:02 น. - comment id 715149
ถึงอยู่ไกลแค่ไหนใจยังรอ ความทดท้อไม่เคยหวั่นให้สั่นไหว เพราะรู้ว่ามีเธอเคียงสำเนียงใกล้ ให้อุ่นไอในลมหนาวคราวห่างไกล
25 มิถุนายน 2550 20:07 น. - comment id 715154
กชมนวรรณ ถ้าเมื่อสิบปีที่แล้วหญิงรพีคิดได้อย่างนี้... ป่านนี้น่ะเรอะ..คงไม่มาคร่ำครวญอยู่ที่บ้านกลอนหรอกค่ะ... แต่ก็ดีเหมือนกันนะ..ไม่งั้นพวกเราคงไม่ได้รู้จักกัน.. จริงมั๊ย...
25 มิถุนายน 2550 20:11 น. - comment id 715161
คุณทะเลใจ . ว้าว.. คอยใครอยู่แน่ ๆ เลยคุณทะเลใจเนี่ยะ.... ถ้าหากว่าคอยใครอยู่ ขอให้โฉมตรูจงสมหวัง อย่าให้ความรักต้องภินทร์พัง ให้รักอยู่ยั้งยืนยง...
25 มิถุนายน 2550 21:41 น. - comment id 715227
โห..หญิงรพีเอาง่ายๆงี้เลยเหรอจ๊ะ นี่มันเพลงทนงศักดิ์ ภักดีเทวานี่....
25 มิถุนายน 2550 21:48 น. - comment id 715230
เฝ้ารอคอยน้อยใจใครคนนั้น ทุกวี่วันถามข่าวคราวทุกข์ท้อ เดี๋ยวนี้มีเพื่อนใหม่ไว้เคลียคลอ เลยลืมสิ้นคำพ้อ..ให้รอนาน จะเลิกรอขอไปให้ไกลลับ ไม่หวนกลับรับข่าวเคยกล่าวขาน ไม่ง้อใครให้เขาเล่าประจาน ถึงซมซานร้องไห้..ช่างใจเรา เศร้าจัง
25 มิถุนายน 2550 21:51 น. - comment id 715233
เฝ้ารอคอยน้อยใจใครคนนั้น ทุกวี่วันถามข่าวคราวทุกข์ท้อ เดี๋ยวนี้มีเพื่อนใหม่ไว้เคลียคลอ เลยลืมสิ้นคำพ้อ..ให้รอนาน จะเลิกรอขอไปให้ไกลลับ ไม่หวนกลับรับข่าวเคยกล่าวขาน ไม่ง้อใครให้เขาเล่าประจาน ถึงซมซานร้องไห้..ช่างใจเรา เศร้าจัง
25 มิถุนายน 2550 21:52 น. - comment id 715235
ขอโทษค่ะหญิงรพี ป.ส่งครั้งแรก มันบอกว่าไม่ไป ป.เลยส่งไปอีก คราวนี้ไปสองอันเลยค่ะ หญิงรพีลบข้างบน กะอันนี้ทิ้งทีนะคะ ขอบคุณค่ะ
25 มิถุนายน 2550 22:08 น. - comment id 715247
คุณฤทธิ์ ศรีดวง ใช่แล้ว..ก็ชอบน่ะ..มีไรป่ะ.. ก็เขียนกลอนไม่เก่งเหมือนใครบางคนนี่.. มีปัญหาพบกันหลังวัด.. จบแล้วฝังทันที..
25 มิถุนายน 2550 23:03 น. - comment id 715271
ปราณรวี หญิงรพีจัดเป็นบุคคลประเภท Low tech' ค่ะ ลบไม่เป็นหรอกนั่นน่ะ...ต้องเข้าใจว่าป้าน่ะแก่แล้ว.. กลอนหนูเพราะจังค่ะ... ก็อยากแต่งกลอนเก่ง ๆ กับเขาบ้างเนาะ.. พอเราพยามที่จะแต่ง..ก็มีคนมาหัวเราะเยาะ.. อย่างนี้ทำให้ไม่อยากแต่งอีกแล้วหละ..อายน่ะ.. สงสัยต้องหลบลี้หนีหน้าไปสักพักแล้วหละ..
25 มิถุนายน 2550 23:32 น. - comment id 715302
หญิงรพี sign in แล้วเข้าไปที่หน้าส่วนตัว ดูกลอนที่เขียนทั้งหมดนะคะ หน้านั้นจะมีชื่อกลอนทั้งหมดที่ของเราค่ะ หลังชื่อกลอนแต่ละอันจะมีตัวเลข บอกจำนวนคนอ่าน และจำนวนคนคอมเมนต์นะคะ...และหลังตัวเลขนั้น จะมีกล่องเล็กๆ 2 อัน...กล่องแรกคลิกเข้าไปจะไปแก้ไขบทกลอนเวลา เราเขียนผิด หรือแก้ไขใหม่...กลอ่องหลังจะเข้าไปเพื่อลบคอมเมนต์ ที่คนส่งเข้ามา...(บางทีมีคนมากวนใจ..บางคนพูดไม่ดี ฯลฯ)...หญิงรพี เข้าไปที่กล่องหลังนี้ แล้วหาดูว่าคอมเมนต์ที่ต้องการลบอยู่ตรงไหน หลังคอมเมนต์นั้นจะมีกล่องสีเหลืองๆ เมื่อเราคล๊ก มันจะถามว่าต้องการ ลบคอมเมนต์หมายเลข...ใช่มั้ย เราก็ตอบใช่ เท่านั้นค่ะ แล้วก็ออก จากหน้านั้นมาได้เลย...ลองดูนะคะ...ถ้า ป.พูดไม่รู้เรื่องยังไงก็บอก มาได้นะคะ....hope this helps kaaa
26 มิถุนายน 2550 00:47 น. - comment id 715321
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ปราณรวี.. เดี๋ยวจะลองทำดู... ถ้าทำไม่ได้แสดงว่ารพีคงจะแย่จริง ๆ เรื่องเทคโนโลยีเนี่ยะ.. แต่งกลอนก็ไม่ได้เรื่องแย่พอแล้ว... ยังเขลาในเรื่องของเทคโนโลยีอีก... สงสัยต้องพักไปเรียนรู้ใหม่ดีกว่า... จะได้ไม่มีใครมาหัวเราะเยาะเรา... ขอบคุณในคำแนะนำนะคะ
26 มิถุนายน 2550 07:03 น. - comment id 715345
เพียงคำหวานสั้นๆก็พลันอิ่ม เผลอซ่อนยิ้มกรุ่มกริ่มในทีท่า แววความสุขฉายชัดในดวงตา ยิ่งอุรา อิ่มเอมเกินบรรยาย เพียงวจีที่เธอนั้นเอ่ยเอื้อน คำย้ำเตือนว่ารักไม่รู้หาย ดังน้ำทิพย์เพียงหยดรินรดกาย รอยความสุขมากมายโหมประดัง แค่เศษเสี้ยวความอาทรที่ป้อนให้ ดังมาต่อลมหายใจให้มีหวัง จากเดียวดายบนโลกเพียงลำพัง ไม่เคยฟังคำซึ่งซาบซึ้งใจ ถึงวันนี้สิ่งที่เจอเหมือนเป็นฝัน ดังสวรรค์เสกสรรสิ่งยิ่งใหญ่ ประทานมาเพื่อปลอบประโลมใจ ให้อุ่นไอจากไออุ่นที่คุ้นนาน .................................... สวัสดีค่ะคุณหญิงรพี อยากจะหวานมั่งแต่มะค่อยได้เรื่องเลย อิอิ ซำบายดีม้ายย
26 มิถุนายน 2550 08:58 น. - comment id 715418
น้ำผึ้งฯขอน้อมรับบทกลอนนี้นะคะ..คุณหญิงรพี..เพราะกะลังรอ..rain อยู่ค่ะ... ยังไงก็จะรอ...เนอะ
26 มิถุนายน 2550 09:09 น. - comment id 715423
เพียงแพรว แค่นี้ก็หวานจนหญิงรพีอายจะแย่แล้ว... กลอนเพราะมาก ๆ ค่ะ...แอบเก็บหน่อยเนาะ...
26 มิถุนายน 2550 09:10 น. - comment id 715427
คุณน้ำผึ้งเดือนห้า ก็รอ rain เหมือนกัน..แต่ไม่เห็นมาเลย ร้อนจะแย่อยู่แล้ว...